A visit to Animal Planet

Hallo beste lezers,

Vandaag wilden we de bergschoenen aan het werk zetten en wat kilometers maken om aan onze conditie te werken. Toen we opstonden was het zwaar bewolkt, laaghangende witte zooi rond de bergen, maar wel droog. Volgens het weerbericht kon er redelijk veel nattigheid gaan vallen met zelfs onweer. Gelukkig was dat dus pas aan het einde van de dag, maar dat wisten we in de ochtend nog niet. Toch plannen gemaakt om lekker te wandelen. Rond half 9 verlieten we de KOA in Hinton en reden naar Jasperstad. Zo’n 75 km rijden. Vrij snel kwamen we het eerste wild tegen: een prachtige Wapiti-dame stond lekker te grazen langs de kant van de weg. De camera maar weer eens tevoorschijn gehaald voor een fotosessie, ze at rustig verder en was totaal niet onder de indruk van onze camper met menselijke inhoud.

Verder getuft naar de afslag vlak voor Jasper: De Maligne Lake Road. Die is 45 km lang en eindigt bij Maligne Lake, een langgerekt meer omgeven door bergen. Een zeer toeristische attractie hier, je kan zelfs met een boot over het meer varen zo groot is het. De reis over de Maligne Lake Road was nog maar net begonnen toen we al een auto langs de kant zagen staan. Aansluiten dus en ontdekken wat de reden van deze stop is: een zwarte beer, grazend langs de kant. Lekker bloemetjes eten, boomstammetjes openpeuteren, in de grond harken en wandelen. Als de beer beweegt, dan bewegen de auto’s mee. Aardig wat plaatjes geschoten en ons weer geёrgerd aan de volgende kijkers. Ze kwamen zoals gewoonlijk weer uit de auto en liepen naar de beer toe!! Grrrr, ik word daar zo moe van, dom, dom, dom. Leen siste nog naar een Japanse/Chinese dame dat ze in de auto moest blijven en dat het echt geen huisdier is, maar de dame knikte vriendelijk en zei: “Thank you” en liep lief lachend gewoon verder naar de beer met haar Smartphone. Nou dan moet je het zelf maar weten als je achtervolgd wordt door een beer, ze begreep natuurlijk geen snars van onze uitleg.

Verder gereden naar de tweede bear-jam, er stonden al meerdere auto’s in de rij voor de volgende zwarte beer. Een flinke jongen, die ook heerlijk aan het eten was en langs de weg wandelde. Het duurde dus vrij lang voordat we uiteindelijk de parking bij Maligne Lake hadden bereikt. We hadden geen haast, er was zelfs nog tijd voor koffie. Broodjes gesmeerd en rugzak gevuld. Het plan was om naar Opal Hills te gaan, voor ons een nieuwe bestemming, een korte, maar steile klim. Ik verdiepte me even in de info die ophing bij het startpunt en werd daar niet erg blij van. Er waren momenteel veel grizzlies in het gebied en dus was het vereist om met meer dan 4 mensen te wandelen. Voor je eigen veiligheid, maar ook om er voor te zorgen dat de beren niet teveel (kleine) groepjes mensen zien. Bovendien is het eind juni/begin juli de tijd dat de caribous hun kalfjes krijgen, waardoor je het gebied ook niet in mag. Jammer dan, geen Opal Hills vandaag. Plan B trad in werking: Skyline Trail, start ook bij Maligne Lake. Het is een trail waar je meerdere dagen op kan hiken, we wilden kijken hoever we konden komen. Deze hike begon op een andere parkinglevel, dus moesten we even de camper verhuizen. Op die parking was het erg druk, we hebben hem ergens in een hoekje gepropt.

Rond het middaguur mochten de bergschoenen eindelijk naar buiten. De wandeling was lekker vlak, door groene bossen. Na 5 km bereikten we een houten bruggetje over een wildstromend beekje. Net voor het bruggetje stond ook een bordje met de aanduiding “Bald Hills”. Een andere hike, die we al 2 keer hebben gedaan in andere jaren, maar vanaf een ander startpunt. De Skylinetrail zou voorlopig nog geen uitzicht gaan opleveren en van de Bald Hills wisten we dat dit wel het geval zou zijn. Slechts 2,5 km volgens het bordje. We besloten deze afslag te nemen en verlieten de Skyline. We liepen overigens al de hele tijd in het gezelschap van onze gehate gevleugelde vriendjes. Grrrr, om gek van te worden zoveel muggen. Het druppelde een beetje, maar vooralsnog hadden we meer regen verwacht. Uiteindelijk waren we iets na 15 uur bij de Bald Hills, inmiddels helemaal gek van de muggen. We hebben onze regenjassen aangehouden om de muggen van het lijf te houden. De DEET helpt meestal niet helaas, en dat gezoem rond je hoofd blijft gewoon doorgaan. Bij Bald Hills hadden we uitzicht op Maligne Lake, gehuld in dikke wolken, net als de vorige keren. De terugweg was een stuk korter, we hebben een oude “fire-road” gevolgd, een saaie rechte weg, maar daardoor ben je wel lekker snel beneden. Om 17 uur zijn we herenigd met onze camper. Pffff, best heftig voor een eerste wandeldag, zo’n 13 km gehiked in 5 uur. Snel een kopje koffie gemaakt en daarna het avondeten genuttigd. Da’s nou het gemak van een camper.

Om 18.30 begonnen we aan de terugreis. Deze keer kwamen we al weer snel in een bear-jam terecht, weer een zwarte scharrelbeer. Poosje later gevolgd door een groepje Bighorn Sheep die aan de kant van de weg bij het meer stonden/lagen. 6 vrouwtjes met een aantal schattige lammetjes. De vrouwtjes waren nog hevig in de rui, de plukken haar hingen er nog aan, beetje slordig dat wel. De lammetjes zijn mooi wit en keken ons lief aan. Tenslotte vonden we nog een zwarte beer, alleen was deze niet zwart maar bruin. Er zijn meerdere kleurvariaties mogelijk van de zwarte beer, de bruine variant noemt men een Cinnamon (kleur van kaneel) Bear. Prachtig dier, die allerlei gevallen boomstammen aan het openkrabben was. Poosje gevolgd en toen was het uit met de dierenpret. Vervolgens nog 75 km van Jasper naar huis gereden. Onderweg stond er nog een Wapiti –dame langs de kant, maar die hebben we laten gaan. Het begon flink te regenen en onweren, maar gelukkig was het net droog toen we de campground in Hinton opreden. Bij de ingang werden we verwelkomt door een Mule-Deer, een kleinere hertensoort met een wit/zwart staartje. Het was 21 uur toen we eindelijk thuis de stekker in het stopcontact konden steken. Wat een dag, lekker gewandeld en veel wildlife gescoord. 2 Wapiti’s, 4 beren, 10 Bighorn Sheep en een Mule Deer. Oh, ik vergat nog bijna de honderden muggen te vermelden, sorry. Nu nog even wat foto’s uitzoeken, misschien komen die ook nog bij het verhaaltje als de internetverbinding me niet in de steek laat tenminste, wat gisteren wel het geval was. Dus misschien even geduld aub!

Kind Regards,
De Rangers