Nattigheid op Mt.Saint Piran

Welkom terug,

Zondag is voor sommigen een rustdag, voor ons gelukkig niet. Geheel vrijwillig besloten we om gewoon door te gaan met de dagelijkse werkzaamheden, wandelen dus. We wilden een wandeling doen bij Lake Louise: het iconische meer van de Rockies waar iedereen tijdens zijn eerste bezoek aan dit gebied zeker naar toegaat. Het is wereldberoemd en zo’n echte must-see. En daarom vergapen zich elke dag duizenden mensen aan dit waanzinnig mooie melkachtig groene meer met aan het eind de machtige Victoria Glacier, die tussen 2 bergen hangt. Ook wij kunnen er nog steeds van genieten en er starten meerdere geweldige wandelingen rond het meer. De hike die we nog niet eerder deden was Mt. Saint Piran. Ik had gisteren met Joel al besproken hoe we daar het beste konden komen, het kan soms lastig zijn om de juiste route te vinden. Meerdere routes starten op hetzelfde punt en Mt. St. Piran staat niet aangegeven. We hadden er wel vertrouwen in dat het nu ging lukken met de extra aanwijzingen van Joel.

Toen we de campground afreden om 7.30 heb ik bij de receptie gevraagd of we nog 1 nachtje konden blijven en gelukkig was er nog 1 plekje vrij op Village 2. Dat is het gedeelte met uitsluitend stroom. Het deel waar je Full Hook-up hebt (electra +water+riool) noemen ze Trailer-Court. Het kon zijn dat er in de loop van de dag daar plekken vrij kwamen, maar dan moest ik rond 11 uur even langskomen. Dat waren we niet van plan, dus dan maar alleen electra, is prima. Daarna snel naar Lake Louise gereden, toch weer 40 min. verder. Het was erg zwaar bewolkt, de bergtoppen waren in dikke nevels gehuld en er hing ook dikke, grijze bewolking, geen plukje blauw en zeker geen zon. Bij Lake Louise heb ik een bus pepperspray gehuurd voor 1 dag. Afgelopen week hebben we een bus mogen lenen van Nadine, maar die moest gisteren natuurlijk worden teruggegeven aan Joel. Het huren kost $8, het geeft wel een prettig gevoel. Hoewel, je kan het alleen gebruiken als een beer je tot heel dichtbij is genaderd, zeg zo’n metertje of 5!! Als je dan nog steeds niet bent flauwgevallen dan kan je in zijn oogjes spuiten en dan is hij tijdelijk verblind en stopt (als het goed is) met aanvallen. Let wel even op de windrichting, anders ben jezelf proefkonijn en heeft de beer juist een makkie!! De pepperspray is supersterk, vele malen sterker dan gewone pepperspray, anders luistert de beer niet. Het valt sinds dit jaar onder de wapenwet en ik moest 2 formulieren tekenen. De verhuurder had ook nog een aanvullende tip voor onze wandeling; er kwam een bordje, waar de naam van de hike was ingekrast, dus goed opletten.

De camper parkeerden we op de parking bij Lake Louise, die is echt mega, maar na een poos al helemaal gevuld, teveel mensen op zoek naar een plekje. Gelukkig waren we nog vroeg genoeg en konden Big Boy makkelijk kwijt. Daarna langs het meer gelopen, met oogkleppen op om de toeristen vooral maar niet te zien. Lukte gedeeltelijk, het waren er al heel veel. Het is een soort apies kijken en je verbazen over de uitdossing van al die toeristen. De selfie sticks vlogen om onze oren, wat een uitvinding toch. Het was wel jammer voor al die mensen vandaag, de Victoria Glacier en de bergen waren slecht zichtbaar. Toch hoorden we meerdere keren Ohhh en Ahhhh, en terecht hoor. We liepen op het pad naar Lake Agnes naar boven, 1 van de wandelingen die langs het meer starten. We probeerden de paardenpoep te ontwijken, die lag rijkelijk over het pad verspreid. De meeste mensen hingen gelukkig nog rond het meer,dus we konden ons rustig omhoog bewegen. Eerste halte was bij Mirror Lake. Dat is een piepklein groen meertje met 1 vreemde berg: Big Beehive. Daarna naar Lake Agnes gelopen. Dat is een stuk groter en mooier dan Mirror Lake en voor de meeste mensen een oase; er is namelijk een Teahouse! Joepie, je kan er lekker wat drinken en eten. Wat een gezelligheid zeg. Na de nodige foto´s (van het meer) zijn wij verder gelopen over het pad naar boven, richting Little Beehive. Nu goed opletten, vlak voor Little Beehive zou het bewuste bordje moeten zijn en ja hoor,we vonden het zowaar. De bovenste regel was verdwenen maar men had er Piran opgekrast. Eitje dus, niet moeilijk te vinden als je wat aanvullende info bezit.

Inmiddels was het gaan miezeren, we wilden toch verder en kijken of het zou opklaren. Helaas werd de miezer gewoon snertregen en toen we bijna uit de bebossing waren en boven de boomgrens kwamen leek het zinloos om verder te gaan. We moesten nog een flink stuk omhoog en zouden dan een uitzicht hebben van 0,0. Nada noppes dus, de wolken hingen zo laag, er was geen bergje te zien. Ook voor ons houdt het een keer op, zinloos bezig zijn geeft geen voldoening. We hebben wel eindelijk onze nieuwe regenjassen kunnen uitproberen en die bevielen goed, waterdicht. Op de terugweg hebben we bij het Teahouse onze boterhammetjes opgegeten. Daarna verder naar beneden langs de inmiddels enorme drukte. We hebben ons wederom vermaakt met mensen kijken, totaal niet voorbereid op de regen, velen waren kleddernat en waren nog onderweg naar het theehuis. De schoenen, tja wat zal ik daar over zeggen, leuk voor een stadswandeling, niet geschikt voor een pad met stenen. Er waren zelfs 3 personen die met een buggy met inhoud naar boven kwamen. Goh, is het niet geasfalteerd tot het theehuis? Dan maar kind op de arm en buggy onder de arm en verder ploeteren en puffen. Het doorzettingsvermogen van veel mensen vind ik dan weer wel erg bewonderenswaardig. Hoe makkelijk loop je dan op bergschoenen langs al die stuntelende mensen. Leedvermaak? Best wel een beetje, sorry.

Eenmaal beneden bij het meer was de mensenmassa ondanks het slechte weer enorm, we vluchtten snel naar de camper. De bearspray hebben we weer teruggebracht en daarna zijn we over de Bow Valley Parkway naar Banff gereden. Vaak zie je op die weg (een soort sightseeing route) veel dieren, vandaag niet helaas. Voor hen was het ook zondag en slecht weer….. In Banff zijn we eerst langs de receptie gereden van de campground om te vragen of er misschien nog een Full Hook-up plekje vrij was gekomen. Ja hoor, we konden op Trailer Court staan. Wat fijn. Daarna nog naar het stadje Banff om wat te internetten. Leen heeft een mooi boek aangeschaft met alle bloemen van de Rockies, we hebben zoveel moois gezien dat we weleens willen weten wat het allemaal is. Toen we weer terugwaren op de campground was het een beetje zonnig, sinds een uur of 3 was het pas droog. Na het avondeten hebben we nog een stukje gewandeld langs de camping en zagen in het dal een Wapiti lopen in de Bow River. Ook zagen we Hoodoos. Dat zijn geen dieren, maar steenformaties die recht omhoog steken, soort torentjes van geel steen. Morgen vertrekken we uit Banff en rijden naar Jasper over de Icefield Parkway. Misschien gaan we onderweg nog wandelen bij de Columbia Icefield, hangt af van het weer. De campground is dezelfde als die van het begin van de reis, de KOA in Hinton. Hopelijk heeft de bosbrand niet veel schade aangericht in het gebied waar we de laatste 3 dagen zullen zijn.

Oant Moarn,
Misty en Louise