Terug naar de bevers in Jasper,

Hi folks back home,

Vandaag een ritje van Banff naar Hinton (de KOA campground van 2 weken geleden). Een tochtje van ~360 km, grotendeels over de prachtige Icefields Parkway. Het was niet echt superzonnig, maar gelukkig wel droog. Onderweg konden we eventueel nog een uitstapje maken als het weer het zou toelaten. De eerste koffiestop was bij Waterfowl Lake. Paar fotootjes toegevoegd aan de lange lijst en hop weer verder, richting de Columbia Icefield. Omdat we de omgeving daar zo geweldig mooi vinden, wilden we evt. nog een keer naar Parker Ridge of Nigel Pass hiken. Nigel Pass was nog steeds niet geopend, en inmiddels was het heftig bewolkt en dus viel Parker Ridge ook niet in de prijzen.

Volgende stop was Athabasca Falls, woestkolkende watervallen van de Athabasca River (duhh), waar we nog nooit geweest waren. Dus even kijken net als al die andere mensen. Het is keurig verzorgd, helemaal geasfalteerd rondom de waterval en je kan op verschillende niveaus naar de watervallen kijken en ook nog een stukje door een canyon lopen. Daarom ook superdruk, zeer toeristisch, maar mag je toch niet missen. Binnen 30 minuten ben je helemaal klaar (of eerder als je niet zoveel foto’s maakt). Leuk om ook eens te zien. Door Jasper stadje gereden en meteen even het meeting point gevonden waar we 15 juli onze gids Paula ontmoeten. Vervolgens nog een meeting point gevonden vlakbij de campground in Hinton, waar we een andere gids Chris ontmoeten voor de hike van 14 juli. Ook weer geregeld. We wilden nog de Maligne Lake Road afrijden, daar zagen we de eerste keer zoveel beren en Bighornsheep, maar die was wegens de bosbranden afgesloten. De branden zijn inmiddels uit, en het verwoeste gebied is gelukkig niet heel groot en onze hikes zijn totaal niet in de buurt daar. Even boodschappen gedaan in Hinton en rond 16 uur waren we op de bekende, superdeluxe Campground in Hinton, helaas was het huishertje nog niet aanwezig.

Na het avondeten zijn we weer bevers gaan zoeken op de Beaver Boardwalk in Hinton. Het was nog vroeg, voor 19 uur en in eerste instantie zagen we slechts 1 bever wegzwemmen, die ook niet meer terugkwam. Rondje gelopen waar we vorige keer zoveel bevers zagen, maar ook daar niemand thuis. We zagen wel dat Ed en Willem flink hadden doorgewerkt, overal waren dichtgemetselde poeltjes en de waterplanten waren hevig in bloei en flink gegroeid. Een hele verandering in zo’n korte tijd. We liepen nu naar een ander stuk en ik zag in de verte een paar mensen turen naar de waterkant van een groot meertje, en het leek alsof ze foto’s maakten. Dat is altijd interessant, dus snel daar naar toe. En ja hoor, daar zwom een grote bever vlak langs de kant. Zo dichtbij, super mooi. Even later kwam minibevertje erbij en daarna nog 1. Mams met 2 kindjes. Ze zwommen druk heen en weer, knabbelden luidruchtig aan de bast van omgeknaagde bomen, rukten takken van de kant het water in, gingen op de kant zitten om te poetsen en we hoorden ze lekker knorren. Ze trokken zich van ons niets aan. En dat alles op 5 meter afstand! Dichterbij kon niet, dan moesten we het water in. Wat leuk, jullie begrijpen waarschijnlijk wel dat dit weer ruim 1 uur fototijd heeft gekost. Er kwam ook een grote groep aanlopen en die hebben we laten delen in de feestvreugde, ze waren erg in hun nopjes. Everybody happy. Het was heel tof.

Eenmaal weer terug op de campground heb ik geprobeerd om te internetten, maar niets lukte, was weer erg frustrerend, dus weer iets later dit verslag. Morgen gaan we wandelen met een gids in Jasper, en terwijl ik dit verhaaltje schrijf kan ik alvast verklappen dat dat geweldig was (want het is nu de dag van die hike, ’s avonds om 19 uur) . Benieuwd? Nou gewoon het volgende verslag ook lezen denk ik dan…..

Laters,
De Beaver Family