Laatste etappe van de Tour de Rockies

Hoihoi,

Inmiddels al 3 dagen thuis, maar het laatste stukje van het reisverslag ontbrak nog. Going home, even onvermijdelijk als niet-leuk onderdeel van elke vakantie. Donderdagochtend vertrokken we uit Hinton rond half 8 in de ochtend. 830 km ter overbrugging naar Vancouver. Misschien zouden we onderweg nog stoppen om de Maligne Road in Jasper te rijden. Maar helaas was deze nog steeds afgesloten ivm de brand, het rookte nog steeds en de witte wolken hingen boven Jasperstad. De bewolking voorspelde ook al niet veel goeds, de uitzichten waren minimaal. We reden door Mount Robson Provincial Park. Helaas was de berg van ~4000 meter niet te zien door de nevels. Inmiddels waren we terecht gekomen in British Columbia, Alberta lieten we achter ons. In BC is een andere tijdzone, de klok ging 1 uur achteruit, in ons voordeel dus. We reden via Clearwater door Wells Gray NP over Highway 5 naar Kamloops. Veel verbrande berghellingen, geen fraai gezicht. Het landschap veranderde van bergachtig naar heuvelachtig. Veel stijgen en dalen, hangen achter grote vrachtauto’s bergop, die ons vervolgens weer met een bloedgang inhaalden op weg naar beneden, ze rijden echt als dwazen. Je gaat vanzelf opzij als zij in je zijkant willen invoegen!

Voorbij Kamloops werd het toch eens stilletjes tijd om na te denken over een plekje om te overnachten. Als we Hope zouden bereiken dan hadden we 670 km afgelegd en de volgende dag nog slechts 150 km te gaan over Highway 1 naar Vancouver. Dat moet te doen zijn, we hadden een Late Drop-Off, dus vehikel terugbrengen uiterlijk 15 uur. Vliegtuig vertrekt om 16.30, dus als we 3 uur van tevoren op het vliegveld willen/moeten zijn dan willen we rond het middaguur bij Canadream (verhuurder van onze RV) zijn. Ik had een klein campinggidsje met campgrounds en vond Campground Othello Tunnels. Er ging helaas geen lampje branden, alarm ging ook niet af. We besloten dus deze campground op te sporen. Net voor Hope vonden we het bijbehorende bordje en namen de afslag. Toen we de campground opreden zag ik ineens het licht. Nee he, hier zijn we eerder geweest, in 2012. We hadden toen de hoop dat deze campground na ons bezoek met een bulldozer verwijderd zou worden, maar blijkbaar heeft die de verkeerde afslag genomen dus. Het was nog even troosteloos als 3 jaar geleden. Een rommeltje met veel tokkies die deze plek als vaste verblijfplaats hebben. We hadden deze keer wel een plek met minder rommel, en mooie grote bomen voor wat schaduw. Het sanitairgebouwtje is een dump, ik ga nog liever de bosjes in denk ik. Afijn, we besloten toch maar te blijven omdat we uiteindelijk alleen een staplek nodig hebben en alles aan boord hebben. Deur dicht en je merkt het niet. Er was een vijvertje, tenminste dat vertelde het bordje, maar het was een groene ondoorzichtige poel waar forellen in zouden zwemmen. Arme beesies. We waren wel lekker vroeg, zo rond 16 uur kon ik al de koffers gaan vullen. Rest van de avond relaxt aan gedaan, tijd zat en zelfs beetje internet gehad, dat had ik hier dan weer niet verwacht. Elk nadeel heb zijn voordeel zullen we maar zeggen.

Volgende ochtend alle restantjes ook in de koffers gedaan, alles nagewogen met handweegdingetje. Da’s voor de bakker (dacht ik). Hup op naar Vancouver. Wederom de bulldozer besteld, hopelijk gaat die nu wel over de camping om deze voor eens en voor altijd te verwijderen van de kaart. “Ga niet naar Othello Tunnel campground” staat nu op mijn netvlies gebrand! Onderweg zagen we in de verte nog een zwarte beer de weg oversteken, hij klauterde over betonblokken en keek nog even onze kant op voordat hij er overheen dook. Jeah, nog een beer op onze allerlaatste vakantiedag. Om 11 uur waren we al in de buurt van Vancouver. Nu even TomTom instrueren om River Road te zoeken. Toen we die uiteindelijk hadden gevonden bleek dat het een doodlopende weg was in een soort achterbuurt. Nee he, alweer een deja-vu. Ook 3 jaar geleden kwamen we hier uit, er zijn nl. 2 River Roads en we hadden uiteraard weer de verkeerde gevonden. Een ezel…… getver, nu TomTom met de GPS coördinaten gevoerd, dat zou dan goed moeten gaan. Dus niet, we kwamen op een industrieterrein terecht bij een vrachtwagenbedrijf en de weg liep dood. Grrrrrr, hoe moeilijk kan het zijn. In uiterste wanhoop een chauffeur aangesproken, please, please help us. Aha, de weg was omgelegd, en wij hadden een verouderde versie van TomTom blijkbaar die de nieuwe weg nog niet kent. Tijd voor een updeetje dus. Maar als we 2x rechts en 1x rechtdoor bij de stoplichten zouden gaan dan kwamen we “vanzelf” bij de River Road. En warempel, het lukte.

Rond 12 uur waren we bij Canadream, niet erg happy, maar vooruit. Onze camper werd in beslag genomen door Heinz, dezelfde meneer als van de heenreis. Alles gut? Jawohl Herr Heinz. Viel zu viel kilometers gemacht, ja das klopft. Binnen afhandeling met Frau Heidi. Beetje bijbetaald voor het extra rijden, verder alles OK. Dan willen we nu graag naar het vliegveld. Klein probleempje, er is momenteel geen shuttlechauffeur, die heeft pauze tussen 12 en 14 uur, maar ik kan voor u tegen gereduceerd tarief een taxi regelen. Wablief, de shuttleservice is gratis, dus ik ga niet betalen voor een taxi. Nou dan moet u even 1 ½ uur wachten op de shuttle. Nou dacht het niet. Brrr, dan ben ik niet meer zo gezellig geloof ik. Even overleggen met het opperhoofd. Omdat u te laat bent is de shuttle al weg. Maar wij zijn juist te vroeg doos, we moesten pas om 14-15 uur hier zijn. Oh, dan had u later moeten komen. Pffffffffff, ik wil gewoon nu naar het vliegveld en regel die taxi aub. OK gratis taxi gekregen uiteindelijk en Canadream wordt niet echt klantvriendelijker volgens ons, of zijn wij minder makkelijk geworden na 5x camperen?

Om half 2 werden we gedropt op het vliegveld. Volgende hoofdstuk begon. Ik had al ingecheckt op Othello Tunnel Campground, natuurlijk kon ik de tickets niet uitprinten. Was misschien wel handig geweest, want er werd naar gevraagd. En hoe moet je dat doen dan, nou vooruit, we printen ze dan wel uit bij de bagageafgifte. Weegmomentje, altijd spannend. Gaat altijd goed, behalve nu. 2 koffers rond 19 kilo en 1 koffer te zwaar bevonden. Aiaiai, 25 kilo terwijl het 23 kilo mag zijn. Sh…… en we hadden nog zo gewogen, blijkbaar toch iets niet goed gegaan. Opties: 150 $ betalen voor overgewicht of overpakken. We hadden net al gniffelend naar andere reizigers gekeken vlak voor ons, die ook moesten overpakken, hoe dom kun je zijn…… Ja hoor, daar gingen 2 koffers open en kon jan en alleman onze vuile was bewonderen. Ik rukte 2 broeken en een trui eruit en joepie, 2 kilo succesvol verplaatst. Weer een leermomentje, volgend keer het wegen meerdere keren herhalen voor het gewenste resultaat. De douane heeft deze keer geen verdachte pakketjes gevonden, tijd voor de lunch. Daarna weer het mooie aquarium bewonderd in de vertrekhal en om half 4 mochten we gaan boarden. De stoelen bij de nooduitgang werden als laatste gevuld, daar zaten wij. Deze keer hadden we 3 stoelen voor ons tweetjes, we konden af en toe bij het raampje zitten. Ik hoopte nog op het Noorderlicht. Het plekje voor het raam is erg krap, omdat de deur daar helemaal naar binnen steekt. Regelmatig heb ik stoelendans gedaan, geen Noorderlicht gezien, het werd niet donker. 10 uur later en 2 snacks rijker landden we eindelijk om 11.30 zaterdagochtend op Schiphol. Sander en Claudia stonden ons al op te wachten, maar het duurde tot half 1 voordat we onze koffers vonden. We hebben Sander naar huis gebracht en daar een broodje gegeten en nog even met hun kitten Kuzco gespeeld, wat was die gegroeid zeg. Daarna heeft Claudia ons naar huis gereden. Rond 3 uur waren we thuis. Beetje gaar na een nacht doorhalen, maar toch hebben we het slapen weten uit te stellen tot 23 uur. Zondagochtend uitgeslapen tot 9 uur en de jetlag heeft ons gespaard. Maandag 20 juli weer aan het werk gegaan. Nu nog even foto’s uitzoeken en lang nagenieten van deze geweldige vakantie. Weer een reis om nooit te vergeten. De Rocky Mountains blijven ons steeds weer verrassen.

Alle lezers ontzettend bedankt voor jullie geduld en interesse. Tot de volgende reis!

Rockymountaineers