Op bezoek bij Chester,

How are you doing guys,

Helaas is het weer erg onrustig geweest de afgelopen nacht, te veel herrie om lekker te kunnen slapen. We zijn om 5 uur maar opgestaan, we waren toen al een poosje wakker (ook door de jetlag natuurlijk) en ik heb meteen een mailtje aan eigenaar Paul gestuurd om hem op de hoogte te stellen van ons lawaaiprobleempje. Ben benieuwd wat dat gaat opleveren. Omdat het vandaag weer een zonnige dag zou worden stond de wandeling naar Chester Lake op het snowshoeprogramma. Deze wandeling is echt mijn favoriete winterwandeling, het uitzicht bij Chester Lake is adembenemend mooi. Je komt uiteindelijk aan bij een besneeuwde, open vlakte waar de bergen rondom staan, zo dichtbij dat je ze bijna kan aanraken. Op een zonnige dag is het extra mooi en het is een populaire hike in zomer en winter. Chester Lake ligt niet in een NP (nationaal park) zoals Banff of Jasper, maar in Kananaskis. Kananaskis is een Provincial Park, ook heel erg groot en bedeeld met heel veel bergen en meertjes. Niet veel toeristen komen hier naar toe, er loopt een hobbelige gravelweg doorheen en er zijn geen voorzieningen zoals winkels en hotels. Alleen de locals en wij komen hier. We hebben hier al menig uurtje doorgebracht in verschillende zomers en winters.

Rond 8.30 waren we eindelijk zover dat we konden vertrekken, we hebben nog geen routine voor het inpakken en kiezen van de kleding. Gisteren vonden we het te koud bij Lake Louise, we hadden niet de juiste kledingstukken aangetrokken. Vandaag pakten we het beter aan. Een thermobroek onder een gewatteerde skibroek, meer laagjes daarboven, skibril, extra warme sokken en warme chocomel voor de lunch. Het zonnetje scheen weer heerlijk, het was -14’C en we reden naar Kananaskis. Wat een rust, niemand te zien, helaas ook geen beestjes. We bereikten de parkeerplaats van Chester Lake na ongeveer een uurtje en installeerden de snowshoes. We sloften het besneeuwde pad op, duidelijk aangegeven door een bordje voor snowshoers. Er wordt hier ook geskied (Cross-Country), die moeten via een ander pad naar boven en beneden, te veel verschil in snelheid. Het is hier goed geregeld allemaal voor de sneeuwliefhebbers.

Na een poosje sloffen voelde ik me niet zo lekker, ik was een beetje duizelig en misselijk. We waren erg rustig van start gegaan, maar misschien gaf het hoogteverschil problemen? We begonnen al op 2000 meter hoogte ten opzichte van zeeniveau, af en toe hebben Leen en ik in het begin van een vakantie in Canada hier last van. Ik moest regelmatig pauzeren, maar we besloten wel om door te gaan. Het uitzicht is zo de moeite waard, dat wilden we niet missen. Na ruim 2 uur bergop sloffen bereikten we het eerste open stuk tussen de bergen. Joepie wat een mooie plek is het toch. Nog een stuk verder sloffen door een klein stukje bos en we kwamen op een nog grotere open vlakte waar je de bergen bijna kan aanraken. Dit was alle ellende meer dan waard en gelukkig voelde ik me ook niet meer zo rot. We maakten wat romantische foto’s, genoten van het uitzicht en liepen nog een klein stukje verder naar een klein bevroren en besneeuwd meertje: Chester Lake natuurlijk. Hier aten we onze lunch met warme chocomel. In de bomen zaten een paar grijze vogels te wachten op kruimels, het zijn Grey Jays, een soort gaaien, heel brutaal. Ze kregen geen eten van ons, maar Leen kreeg er 1 op zijn hand toen hij ze aan het fotograferen was. Ze zijn echt heel brutaal. Om 2 uur was het tijd om weer terug te gaan en zoals altijd was ook deze keer de weg terug veel korter en minder zwaar. Rond 3 uur waren we terug bij de auto. Wat een geweldige wandeling was dit weer, prachtig mooi weer en we hebben het niet koud gehad, ondanks het feit dat het slechts -14’C was. Soms hadden we het zelfs te warm als we in de zon liepen.

De terugreis bracht ons ook geen rondlopende diertjes en na een kort bezoekje aan de Safeway strompelden we om 16.30 ons appartement in. Pfff, de vermoeidheid sloeg ineens toe. Inmiddels had de eigenaar via de mail van zich laten horen. Hij heeft meteen vanochtend contact gehad met het Resort, waar hij 1 appartement gekocht heeft. Er is vandaag iemand bij ons binnen geweest om wat aanpassingen te doen aan ons verwarmingssysteem, volgens ons ligt daar het probleem niet, maar het is een begin. Eigenaar Paul heeft later ook nog gebeld met mij en alles uitgelegd. En ik heb uitgelegd dat het probleem komt van de Unit op de gang en niet in ons appartement zit. Daar gaan ze morgen ook naar kijken, er komt iemand speciaal hiervoor langs die er meer verstand van heeft dan de technische dienst van het Resort zelf. Hij heeft mij verzekerd dat er hard wordt gewerkt om het probleem op te lossen, hij vindt het echt heel erg vervelend voor ons en ik geloof hem ook. Laten we hopen dat we binnenkort kunnen gaan genieten van een ongestoorde nachtrust.

Voorlopig zit ik mijn achterstand weg te werken van de reisverslagen. De foto’s gaan heus nog volgen, dat laat nog even op zich wachten. Morgen belooft weer een mooie zonnige dag te worden en waarschijnlijk gaan we ook dan weer naar Kananaskis voor onze tweede favoriete wandeling daar: Burstall Pass. Donderdag gaan we wandelen met een oude bekende, gids Joel Hagen. We hebben al vaker met hem gewandeld en hij brengt ons naar plekken die we zelf niet kunnen vinden. Deze vakantie gaan we 2x met hem op pad. Wordt vervolgd.

Tot morgen,
Grey en Jay