Voor de tweede keer naar Sawmill

Hooggeёerd lezerspubliek,

Fijn dat jullie er weer zijn voor het volgende avontuur van Mr. and Mrs. de Vries, of zoals iemand voorstelde; Mr. and Mrs. Diepvries. Daar zitten we nog steeds midden in, ze noemen het een Arctisch koudefront en het is extreem koud voor West-Canadese begrippen, binnen enkele minuten kan je huid bevriezen als je slecht voorbereid de kou in zou gaan. In het oosten van Canada zijn temperaturen van -30’ tot zelfs -40’C geen uitzondering, maar hier in het Westen zijn de winters vaak wat milder. Er is ook bijzonder veel sneeuw gevallen de laatste week en deze winter breekt een paar records qua temperatuur en hoeveelheid sneeuw. Laten wij nu ook toevallig hier in die Arctische vriezer zitten. Maar tot nu toe redden we ons prima. Alleen zaterdag en zondag zijn we dus uitgevroren en ingesneeuwd. Vandaag is de koudste dag geweest van deze vrieskou, toen we opstonden was het -37’C met een gevoelstemperatuur van -48’C!! Ja jullie lezen het goed, echt heel koud. Maar toen waren wij natuurlijk nog niet buiten hoor, we zijn weer laat op pad gegaan, in de middag zou de temperatuur weer stijgen naar -25’C en daarom vertrokken we om 11 uur weer naar ons sprookjesland om de hoek. Afgelopen zaterdag probeerden we een wandeling bij Sawmill te doen, we stranden echter door de gigantische sneeuwval, moesten de auto uit een berg sneeuw duwen en zagen als verrassing toen de 2 elanden op weg naar huis. Vandaag scheen de zon al toen we wegreden, het was toen -31’C, nog niet echt heel warm, maar we moesten ongeveer 45 minuten rijden naar de parkeerplek en zouden dan ook lunchen in de auto. Als we dan gaan wandelen is het vast wat warmer, toch?

Rijdend door Kananaskis zagen we inderdaad de temperatuur al een beetje oplopen en toen we op de parkeerplaats stonden wees de meter -27’C aan. Al 10’ warmer als toen we opstonden! De parkeerplaats was bezocht door een ijverige sneeuwschuiver en de auto kon nu probleemloos geparkeerd worden zonder gevaar om vast te lopen in diepe sneeuw. We aten eerst onze boterhammetjes op en dronken weer de helft van de warme chocomel op in de auto. Alle kledingstukken hebben we weer omgehangen en we vertrokken voor de wandeling Sawmill. Het zou een “loop” moeten zijn, een soort rondje door het bos. Er lag zoveel verse sneeuw van afgelopen zaterdag en zondag dat we flink moesten schuiven om vooruit te komen. Er lag zeker 50cm verse sneeuw en dat maakte het op sommige plekken heel zwaar om vooruit te komen. Zeker als het bergop ging. Het pad was geheel voorzien van oranje snowshoebordjes, verdwalen was hier bijna niet mogelijk. We volgden een rivierbedding waar veel omgevallen bomen lagen. Enkele jaren geleden is hier de boel flink overstroomd en die sporen zijn nog goed zichtbaar. We liepen heerlijk in de zon en de kou viel erg mee. We sloften en sloften en genoten van de bergen die af en toe zichtbaar waren tussen de bomen door. Dit was geen wandeling met waanzinnige bergvergezichten, dan moet je echt naar Chester Lake, maar dat hebben we al gedaan en daarom doen we voor de afwisseling ook een paar boswandelingen met beetje bergen op de achtergrond. De bossen zien er nu prachtig uit met al die verse sneeuw, maar dat heb ik gisteren ook al verteld volgens mij.

Na 2 uur sneeuwschuifelen kwamen we bij een open stuk in het bos, we liepen op een hellinkje boven de rivierbedding en zagen in de verte mooie besneeuwde bergen. Het ging vanaf hier best stevig bergop en eigenlijk vonden we het wel genoeg voor vandaag, we maakten geen rondje maar keerden over hetzelfde pad terug. Het ploeteren door de verse sneeuw kostte heel veel energie en in combinatie met de lage temperatuur maakte het voor ons extra inspannend, de batterijen waren snel leeg. Omdat we inmiddels in de schaduw liepen kregen we het nu toch ook wel een beetje koud. We liepen snel terug naar de parkeerplaats en dronken daar nog wat warme chocomel in de auto. Inmiddels was het kwik gestegen tot -20’C. Rond 16.30 waren we weer lekker thuis en dronken snel een kopje koffie voordat we aan het avondeten begonnen. Het was weer een prachtige wandeling vandaag en ook de kou hebben we weer getrotseerd. Dankzij de zon is het redelijk goed te doen en gelukkig stond er amper wind.

Morgen gaan we met Joel naar Sunshine Meadows, op ons verzoek. Oorspronkelijk zouden we vandaag met Joel op pad gaan, maar de Arctische sneeuwstorm en vrieskou heeft voor vertraging in het programma gezorgd. Joel heeft de afgelopen dagen de weersverwachtingen in de gaten gehouden en volgens hem is morgen de meest geschikte dag om naar Sunshine Village te gaan. Omdat het daar hoog in de bergen zo open is, is het belangrijk dat er weinig wind is, geen sneeuw wordt verwacht en dat het zonnig is. Waarschijnlijk wordt het minder koud vanaf morgen, zo ergens -15’ tot -20’C, moet lukken. We gaan eerst een mooi ritje maken met de kabelbaan, al een belevenis op zich. We hebben afgesproken om 9.30 bij het dalstation en de rest van de dag brengen we dan door in hogere sferen. We hebben er heel veel zin in.

See you later,
Mr. and Mrs. Diepvries