Icefields&Bowvalley Parkway en koffie bij Louise
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
07 Februari 2019 | Canada, Canmore
Welkom terug allemaal,
De dag na ons uitstapje naar Sunshine Village hebben we gespijbeld. Even geen snowshoe activiteiten, maar de toerist uithangen. Het beloofde ook om een koude dag te worden met weinig zonneschijn, meer wind en temperatuur rond -25’C. We zitten dus nog steeds in de diepvriezer. Maar voor een dagje sightseeing is dat geen probleem. We wilden de Icefields Parkway nog een stukje afrijden en sowieso het mooie Peyto Lake bezoeken. Dat is best een aardig stukkie rijden vanaf Canmore, tot Lake Louise is al ruim 1 uur en daarna nog 35km over de Icefields Parkway. We hoopten dat de wegcondities goed genoeg waren om daar te komen, immers door de zware sneeuwval van afgelopen week is de weg ondergesneeuwd en daar wordt alleen de sneeuw eraf geschoven en niet gestrooid, ook geen gravel. In ieder geval het proberen waard.
We reden rond 10 uur weg van huis en tuften naar Lake Louise, tot daar geen probleem met het wegdek. Na Lake Louise kwamen we op de Icefields Parkway en daar lag nog best veel sneeuw op het asfalt, gelukkig ging het rijden goed. Alleen liet de zon het even nog afweten en was het redelijk bewolkt. Dat is dus niet veel uitzicht misschien en dan heeft het niet zo veel zin om helemaal naar Peyto Lake te rijden. We twijfelden even toen we bij de eerste fotostop waren bij Hector Lake. Daar lag een flinke muur van sneeuw waar we opklommen om wat plaatjes te schieten. In de verte leek het toch wat op te klaren en we besloten om toch nog een stukje verder te rijden naar Bow Lake. Daar volgde hetzelfde ritueel, op de sneeuwmuur klimmen en schieten maar. Volgende halte zou dan Peyto Lake moeten zijn, maar we zagen nog geen bordje. Ineens wist ik het weer, Peyto Lake wordt niet aangegeven, maar je kan er komen door een wandeling van 15-20 minuten bij de afslag Bow Summit. Jeetje en dan ben je hier al zo vaak geweest, schaamde me wel een beetje. Dus we draaiden snel dauto, gelukkig reed er bijna niemand die dag op de Icefields Parkway, in de zomer is dit echt een zeer drukke toeristische route. Bij Bow Summit werden we verwelkomd door een paar Grey Jays, die weer op mijn hand vlogen in de hoop dat er wat eten zou zijn. Jammer dan…..
Het pad naar Peyto Lake is een besneeuwde weg, die gelukkig ook met de bergschoenen goed te belopen was. Het was wel erg koud vandaag, maar we hadden de snowshoe outfit al aangetrokken toen we van huis vertrokken. Eenmaal boven bij het uitzichtpunt over Peyto Lake waren we helemaal alleen en konden de gewenste fotoshoot maken zonder gestoord te worden. Dat lukt in de zomer ook niet, iedereen maakt hier een fotostop. Het is zo’n geweldig mooi plaatje, ook in de winter. We liepen terug naar de auto en aten daar de lunch op. Peyto Lake was het punt om ook terug naar huis te rijden.
We trakteerden onszelf op een cappucino met wat lekkers bij onze favoriete coffeeshop Laggan’s bij Lake Louise. Leen nam een mierzoete Brownie met nootjes en ik een lekkere Chocolate Chip Cookie (formaat Cook). Foei, we hadden nog geen eens gesnowshoed, maar het mocht omdat het vakantie is toch? Na al die zoetigheid reden we verder richting Canmore over de Bowvalley Parkway, je weet wel die omleidingsroute tussendoor waar je met wat geluk beestjes tegenkomt. Het duurde vrij lang voordat de beestjes kwamen, pas aan het eind van de 60 km lange weg, waar je bijna 1 uur over doet. Bij de uitgang stonden een paar Bighorn schapen half op de weg. Al snel zochten ze het hogerop in de bosjes, dus de foto’s zijn niet optimaal. Toch leuk dat we ze zagen. Rond half 5 waren we pas thuis, we hadden de dag toch aardig besteed door een beetje rond te rijden en foto’s te scoren.
Vrijdag willen we weer gaan sporten, de weersverwachting is wel een beetje sneeuw, winderig en niet al te warm. We zullen zien, maar thuisblijven is waarschijnlijk niet de bedoeling.
See you next time,
De vakantiegangers
De dag na ons uitstapje naar Sunshine Village hebben we gespijbeld. Even geen snowshoe activiteiten, maar de toerist uithangen. Het beloofde ook om een koude dag te worden met weinig zonneschijn, meer wind en temperatuur rond -25’C. We zitten dus nog steeds in de diepvriezer. Maar voor een dagje sightseeing is dat geen probleem. We wilden de Icefields Parkway nog een stukje afrijden en sowieso het mooie Peyto Lake bezoeken. Dat is best een aardig stukkie rijden vanaf Canmore, tot Lake Louise is al ruim 1 uur en daarna nog 35km over de Icefields Parkway. We hoopten dat de wegcondities goed genoeg waren om daar te komen, immers door de zware sneeuwval van afgelopen week is de weg ondergesneeuwd en daar wordt alleen de sneeuw eraf geschoven en niet gestrooid, ook geen gravel. In ieder geval het proberen waard.
We reden rond 10 uur weg van huis en tuften naar Lake Louise, tot daar geen probleem met het wegdek. Na Lake Louise kwamen we op de Icefields Parkway en daar lag nog best veel sneeuw op het asfalt, gelukkig ging het rijden goed. Alleen liet de zon het even nog afweten en was het redelijk bewolkt. Dat is dus niet veel uitzicht misschien en dan heeft het niet zo veel zin om helemaal naar Peyto Lake te rijden. We twijfelden even toen we bij de eerste fotostop waren bij Hector Lake. Daar lag een flinke muur van sneeuw waar we opklommen om wat plaatjes te schieten. In de verte leek het toch wat op te klaren en we besloten om toch nog een stukje verder te rijden naar Bow Lake. Daar volgde hetzelfde ritueel, op de sneeuwmuur klimmen en schieten maar. Volgende halte zou dan Peyto Lake moeten zijn, maar we zagen nog geen bordje. Ineens wist ik het weer, Peyto Lake wordt niet aangegeven, maar je kan er komen door een wandeling van 15-20 minuten bij de afslag Bow Summit. Jeetje en dan ben je hier al zo vaak geweest, schaamde me wel een beetje. Dus we draaiden snel dauto, gelukkig reed er bijna niemand die dag op de Icefields Parkway, in de zomer is dit echt een zeer drukke toeristische route. Bij Bow Summit werden we verwelkomd door een paar Grey Jays, die weer op mijn hand vlogen in de hoop dat er wat eten zou zijn. Jammer dan…..
Het pad naar Peyto Lake is een besneeuwde weg, die gelukkig ook met de bergschoenen goed te belopen was. Het was wel erg koud vandaag, maar we hadden de snowshoe outfit al aangetrokken toen we van huis vertrokken. Eenmaal boven bij het uitzichtpunt over Peyto Lake waren we helemaal alleen en konden de gewenste fotoshoot maken zonder gestoord te worden. Dat lukt in de zomer ook niet, iedereen maakt hier een fotostop. Het is zo’n geweldig mooi plaatje, ook in de winter. We liepen terug naar de auto en aten daar de lunch op. Peyto Lake was het punt om ook terug naar huis te rijden.
We trakteerden onszelf op een cappucino met wat lekkers bij onze favoriete coffeeshop Laggan’s bij Lake Louise. Leen nam een mierzoete Brownie met nootjes en ik een lekkere Chocolate Chip Cookie (formaat Cook). Foei, we hadden nog geen eens gesnowshoed, maar het mocht omdat het vakantie is toch? Na al die zoetigheid reden we verder richting Canmore over de Bowvalley Parkway, je weet wel die omleidingsroute tussendoor waar je met wat geluk beestjes tegenkomt. Het duurde vrij lang voordat de beestjes kwamen, pas aan het eind van de 60 km lange weg, waar je bijna 1 uur over doet. Bij de uitgang stonden een paar Bighorn schapen half op de weg. Al snel zochten ze het hogerop in de bosjes, dus de foto’s zijn niet optimaal. Toch leuk dat we ze zagen. Rond half 5 waren we pas thuis, we hadden de dag toch aardig besteed door een beetje rond te rijden en foto’s te scoren.
Vrijdag willen we weer gaan sporten, de weersverwachting is wel een beetje sneeuw, winderig en niet al te warm. We zullen zien, maar thuisblijven is waarschijnlijk niet de bedoeling.
See you next time,
De vakantiegangers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
