Burstall Pass, extended version

Hi folks,

De oplettende lezer heeft het al gemerkt, de plannen zijn wederom gewijzigd. Gisteren dacht ik nog dat we naar Rummel Lake zouden gaan, maar het weer was wederom de oorzaak van de wijziging. En dan wel in positieve zin dit keer. Toen we opstonden was het stralend blauw en het beloofde een zeer zonnige dag te worden (in Canmore, bij Kananaskis). Nu is een weersvoorspelling in Kananaskis niet erg zinvol. Door al die hoge bergen kan in het begin van het park, bij Canmore, de zon schijnen, terwijl het 70 km verder onweert. Dit hebben we nl. al eens eerder meegemaakt (niet dit jaar). Maar het idee was om deze vakantie sowieso ook naar Burstall Pass te gaan in K-country (zo noemen ze hier Kananaskis). Dat is zo’n spectaculair mooie hike, maar alleen zinvol met mooi weer. Alleen dan kan je genieten van een waanzinnig uitzicht op de Pass. Dus als het mooi weer is, moet je meteen naar Burstall.

We besloten eerst nog even langs het Visitor Centre in Canmore te rijden voor de laatste info over evt. afsluitingen (door beren of weggespoelde bruggetjes ed) in K-country. Gelukkig was dat niet het geval. Ik heb meteen gemeld dat er gisteren een grizzly moeder met cub rondhing bij Chester Lake. Elke waarneming van beren tijdens het hiken moet je melden, er kunnen dan als het nodig is maatregelen genomen worden om beren en mensen te beschermen. Een hike wordt dan evt. tijdelijk afgesloten. Er was geen melding gedaan, dus bij deze dan. De info-dame achtte het zeer waarschijnlijk dat deze beer niet bij Burstall zou zijn, omdat beren niet zo snel een gebied verlaten als daar veel te eten is. Maar je weet het nooit, dus goed opletten. Of you go!

Rond 9 uur reden we dan K-country in. De weg lijkt wel steeds hobbeliger te worden, het wasbordeffect neemt ernstige vormen aan. Toen we de parking bij Burstall (aan de overkant van de parking van Chester) na 40 km opreden, stond er al een hertje op ons te wachten. Een Mule-deer mannetje. Hij was gravel aan het likken, mmmjammie. Hij bleef rustig staan toen we dichterbij reden, uiteindelijk sprong hij de bosjes in. Toen we de camper hadden geparkeerd was hij weer op zijn oude plekje gaan likken en heb ik hem met de camera heel dicht bezocht, ohhh. Hij bleef gewoon staan en vond me totaal niet interessant. Er zaten ook nog een paar prachtige kruisbekken (vogeltjes) op de parking, rode mannetjes en gele vrouwtjes (ook al eens in de winter precies op dezelfde plek gezien). Die waren ook de pineut. Er stonden al best veel auto’s, het is een zeer populaire hike, en terecht. Om 10.30 gingen we dan uiteindelijk op pad. Inmiddels weten we het juiste pad wel te vinden. In 2 wintervakanties zijn we hier 2x fout gelopen voordat we de juiste afslag vonden. Ook hebben we hier al eens eerder in de zomer (2012) gelopen, maar zonder sneeuw is het een makkie om te vinden.

We begonnen op een lang, breed gravelpad, en kwamen langs Burstall Lakes. Daarna doken we het bos in. Eenmaal uit het bos kwamen we op de Burstall Flats. Dat is een zeer nat gedeelte, met kleine struiken. Vorige keer was het hier supernat, we moesten toen van graspol naar graspol springen en menig beekje oversteken over boomstammetjes. Nu was het vrij droog. Af en toe wat plasjes en we konden met gemak de meeste stroompjes bedwingen. Af en toe hadden we een boomstammetje nodig. De route wordt aangegeven door rode bordjes op lange palen die net boven de struiken uitsteken. We waren dus supersnel door de wetlands en doken weer een donker bos in. Ook dit was niet te vergelijken met de vorige keer in de zomer. Toen konden we het pad niet goed vinden omdat er nog heel veel sneeuw lag, deze reis was er geen vlokje meer te zien. Het pad ging uiteraard flink omhoog en bracht ons boven de boomgrens. Het ging alsmaar hoger en hoger, en uiteindelijk een ridge op waar we nog niet eerder waren geweest. Vlak voor de ridge kwam er een hele buslading oudere hikers naar beneden, dat ruimt lekker op. Dat verklaarde meteen het grote aantal auto’s op de parking.

En uiteindelijk stonden we om 13.45 op de top van Burstall Pass, op 2400 meter, 500 metertjes omhoog gewandeld over een afstand van 7,5 km. Het uitzicht is volgens ons het mooiste van heel Kananaskis. Overal bergen rondom en het was gelukkig nog steeds zonnig. Wel wat wolken, maar toen we starten was het erg heiig en dat was helemaal opgelost. Boven op de top kon je ook een ander dal in kijken en er liep zelfs een wandeling verder. Je komt dan in NP Banff terecht. Hoewel we deze hike dus voor de 2de keer in de zomer deden, was het uitzicht totaal anders omdat we nu veel hoger waren geëindigd. Vorige keer was het al spectaculair, maar toen konden we niet verder door alle sneeuw en hebben we blijkbaar de echte top niet gehaald. Nu hebben we zelfs het officiële top-bordje gevonden. Na een ½ uurtje genieten gingen we weer naar beneden. We hadden ook een soort van haast, we moesten nog wassen! Echt waar, de wasserette in Banff sluit om 20.00 uur en de laatste was start om 18.30. Dus als we dat wilden halen, dan moesten we uiterlijk om 17 uur uit Kananaskis vertrekken.

De afdaling hebben we in een hogere versnelling dan gebruikelijk gelopen, hoewel we gisteren bij Chester ook al alle afdaalrecords hadden gebroken. Om 16.40 waren we bij de camper en na een snelle opfrisbeurt reden we richting Banff. Omdat het hier zo droog is, was het een grote stofzooi op de gravelroad. Telkens als een auto passeerde, hing er een grote stofwolk in de lucht. Ook reden we een hele poos achter andere auto’s, er zijn er hier niet zoveel, maar als je net achter die ene hangt dan is het aardig stofhappen. Het stof komt door elk hoekje en gaatje naar binnen. Iets na 18 uur reden we in de drukke winkelstraat van Banff. Ik ben alvast uit de camper gesprongen met de tassen met was en Leen probeerde een parkeerplekje te vinden. De was duurt slechts 25 minuten, daarna nog 36 minuten drogen. Kan allemaal net voor sluitingstijd. Terwijl 2 wasmachines hun werk deden hebben we een kipburger genuttigd om de hoek bij de wasserette. In de tijd dat er 2 drogers daarna bezig waren hebben we weer illegaal geinternet. Efficiёnter kan haast niet. Iets voor 20 uur was alles schoon en droog, de reissite was bijgewerkt en konden we eindelijk naar de camping. We hebben inmiddels besloten om niet meer naar K-country te gaan, de camper rammelde vandaag zo hevig en het stof zit in elk hoekje en gaatje (ook binnen) van de camper dat we het asfalt gaan gebruiken om bij de volgende hikes te komen.

De hele avond zijn we bezig geweest om de camper weer een beetje schoon te krijgen. De koffers die achterin een luik lagen, waren allemaal dezelfde kleur: grijs. Ze zijn oorspronkelijk blauw, rood en goud van kleur. Leen heeft de camper afgespoten, we hebben de koffers gesopt, het luik uitgespoten en binnen gedweild. Daarna de was opvouwen en voor je het weet is het 23 uur voordat ik aan dit schrijven kon beginnen. Vooruit maar weer. Even nog wat foto’s bekijken en dan is het alweer ver na middernacht voordat ik in bed duik. Morgen natuurlijk weer een hike, waar dat zal zijn is ook voor mij nog een verrassing. Ik zal er eens een nachtje over gaan slapen.

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzz,
De bofkontjes