Here we are again

De weken van aftellen zijn omgevlogen en we zijn weer terug in Vancouver alsof we niet zijn weggeweest. Amper 4 maanden geleden vertrokken en nu een soort deja-vu. De lange reisdag begon zaterdagochtend om 8 uur. Toen vertrokken we naar Schiphol. Eerst langs Den Haag om Sander op te halen, die rijdt onze auto terug naar huis. Om half 10 keurig op tijd in A'dam aangekomen en eerst koffers afgegeven bij Air Transat. Na een welverdiend kopje koffie met appeltaart werden we uitgezwaaid en zochten we de douane op. Geheel vernieuwd dit voorjaar. Er is nu een centraal controlepunt waar je betast, bekeken en besnuffeld wordt. Gelukkig was het daar niet druk en rolden we probleemloos er doorheen. Moest wel ff handbagage koffertje zelf openmaken, want er zat iets vreemds in. Bleek een TomTom te zijn die als verdacht pakketje werd bestempeld. Die mocht toch ook mee en toen konden we naar de gate. Om 11.40 zou het boarden beginnen, dat werd iets over 12.00.

We mochten met het laatste clubje het vliegtuig in. Bij de nooduitgang zat al een Canadees bij het raampje, bij Air Transat hebben ze er 3 op 1 rij. Dus wij ernaast. Om 12.50 reden we eindelijk de weg op. Idd rijden, want pas na 20 minuten tuffen waren de wielen los van de grond. Tijdens de eeuwig durende vlucht hebben we een vergelijkend warenonderzoek verricht tussen KLM en Air Transat, met KLM als grote winnaar! Eerste keer Air Transat zal de laatste denk ik zijn. Voordelen KLM: heel aardig personeel, lekker en meer eten, gratis koptelefoontje, meer toiletten en meer hygiene. Onze nationale blauwe vogel is er 1 om trots op te zijn, weten we dat ook weer. Je betaalt terecht wel (flink) meer voor al die luxe. Rond half 2 lokale tijd geland en een uurtje later stonden we buiten met de koffers. Een shuttlebus van het hotel haalde ons al om 14.45 op en bracht ons naar een buitenwijk van Vancouver. Een Ramada hotel in Richmond.

Weinig te beleven hier, maar we waren sowieso te moe voor een uitstapje. Even koffie gedronken bij Starbucks in de buurt, met de eerste chocolate chip Cookie en toen uitgeteld op bed gaan liggen. Paar uurtjes gedoezeld en nu zit ik aan de schrijftafel om 22 uur. Bij jullie is het nu 7 uur in de ochtend. Zo meteen beginnen we echt aan de nachtrust, hopelijk gaat dat niet al te kort duren. Uit ervaring weet ik dat dat zo rond 3 uur in de nacht meestal is afgelopen, maar wie weet schrikken we morgenochtend laat wakker (hopen kan altijd...). Om 8 uur mogen we de camperverhuurder bellen en ergens tussen 10 en 12 uur krijgen we dan ons 8,5-10 meter lange vakantiehuisje op wielen mee. En dan gaan we richting de Rockies rijden, duurt helaas 2 dagen want 800 km rijdt je hier niet zo snel. Maar we komen in de buurt van onze geliefde bergen, dus de vakantie is nu echt begonnen.

Rockies, here we come again Yeahhhhhhh.
Groetjes