Miljoenenjacht,
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
13 April 2018 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Zijn jullie klaar voor weer een spannende aflevering van “Out of Africa?”Elke dag vragen wij ons af of het nog mooier kan worden en dan denken we van niet. Maar ook vandaag hebben we de loterij gewonnen. Hoeveel geluk kan je hebben? Onze nachtrust werd al vroeg verstoord door roepende hyena’s en leeuwen. Vlakbij de Lodge gebeurde er van alles. Het was rond 4 uur in de nacht dat we allebei al wakker waren geworden. We sprongen onder de douche en stapten om 5.30 weer in de jeep met Arnold en Derrick. Pas rond 6 uur wordt het een beetje licht en tot die tijd rijden we met zaklampen en koplampen door de bush over de zandweggetjes. Pas als er een dier gespot is mag de jeep echt de bosjes in rijden. Arnold reed naar een hele grote termietenheuvel die het thuis bleek te zijn van een Hyenafamilie!!! De termieten waren allang verhuisd en de hyena’s hadden hier hun nest. Er waren meerdere jonkies op de termietenheuvel aan het spelen, 1 jonkie was aan het drinken en een ander volwassen vrouwtje liep ook een beetje rond. Eigenlijk zijn het best mooie dieren als je ze van zo dichtbij ziet, ze hebben een naar imago, maar onterecht. Ze zijn erg zorgzaam, maar alleen voor hun eigen jongen. In tegenstelling tot leeuwen mogen hyena puppies alleen bij hun eigen mama drinken. Als ze geboren worden zijn ze zwart en lijken op een flinke hondenpup. Na een paar weken krijgen ze mooie vlekjes en zien er erg schattig uit. Daarna worden ze een stuk lichter maar houden wel de vlekken. Het zijn gevlekte hyena’s, er zijn meerdere soorten hyena’s. De hyena’s zijn niet altijd thuis, dus we hadden weer mazzel om ze allemaal te kunnen zien. Paps is niet in de buurt, die bemoeit zich niet met zijn kroost, vindt mama niet goed en die is de baas.
We verlieten de hyena’s en kregen een melding van de leeuwengroep die we gisteravond slapend hadden gezien. Ze hadden een prooi gevangen en waren die aan het opeten. Arnold zette de jeep in de Ferrari modus en al snel zagen we 13 leeuwen lekker eten van een waterbok. Het was geen bloederig tafereel, dat was gelukkig al voorbij, ze waren de laatste restjes aan het verorberen, we zagen leeuwen knabbelen aan de poten van de waterbok, trekken aan stukken vlees en lui liggen om uit te buiken. Bij leeuwen eten de mannetjes eerst, daarna de vrouwtjes en als er iets overblijft is dat voor de jongste leeuwen. Deze groep van 13 is erg succesvol en brengt gelukkig veel welpjes groot. De leeuwen lagen op een 20 meter afstand maar we konden alles goed zien. Eet smakelijk!
Het volgende onderwerp kondigde zich al heel snel aan, er was een melding van Afrikaanse wilde honden die op jacht waren. Hoe gek wil je het hebben? Deze honden zijn enorm zeldzaam, slechts een stuk of 400 zijn er in het Krugerpark en af en toe bezoeken ze het Sabi-Sand reserve. Vandaag dus. We hadden haast want ze waren aan het rennen in de richting van een aangrenzend reserve waar Elephant Plains geen recht van passage heeft. De meeste prive reservaten geven toestemming om op elkaars grondgebied te mogen komen, tegen betaling weliswaar. De dieren kunnen gaan en staan waar ze willen, er staan geen hekken omheen. Sommige Reserves houden alles voor zichzelf of vragen zeer hoge prijzen voor bet betreden van hun grondgebied. Gelukkig voor ons hadden de honden besloten om niet naar de buren te lopen te lopen en we zagen ze rennen op de zandweg. Af en toe gingen ze even liggen om uit te rusten en daarna renden ze weer verder. Ze kunnen hele grote afstanden afleggen. We volgden een troep van 9 honden en ze doken ook de bosjes in, maar dat is voor onze jeep geen probleem, die bulldozert er gewoon achter aan. We zagen de honden van alle kanten, op het pad, naar ons toe lopen, voor ons uit lopen. Steeds manoeuvreerde Arnold de jeep in de beste positie voor de gasten. We zaten echt met onze neus er boven op en de honden zagen ons echt niet staan. Wederom een hele bijzondere ontmoeting, we moesten vertrekken op het moment dat een 3de jeep de groep had gevonden. Er mogen immers max 2 jeeps ter plekke zijn. Tjonge jonge, elke dag is hier zo bijzonder, het houdt maar niet op.
Het laatste stukje reden we door de voortuin van de Lodge, waar we op uit kijken vanuit ons huisje. We zagen een ijsvogel in een boom, bijeneters, en een paar Nijlhagedissen bij een waterpoeltje. Toen was de ochtendsafari echt voorbij en stortten we ons op een welverdiend ontbijt. Het is hard werken hoor zo’n achtervolging van wilde dieren…….Na het ontbijt gingen we voor de 2de keer met Arnold mee voor de bushwalk. Deze keer ging iedereen uit onze jeep mee, inmiddels waren we met 7 gasten. We volgden verse sporen van giraffen, maar vonden ze helaas niet. We zagen wel een mestkever, zo’n dikke grote zwarte kever, die mest verzamelt van allerlei dieren en dat aan elkaar plakt tot 1 grote mestbal. Die bal rolt hij dan achterwaarts vooruit, hij staat dan ook op zijn kop en duwt met zijn achterpootjes tegen de bal. De bal kan een kadootje zijn voor een vrouwtje, die legt daar haar eitjes in, of een voorraadkast voor de kever in tijden van honger. De bal bewaart hij dan in een holletje. Zo grappig om dit ijverige beestje aan het werk te zien. We zagen ook nog een bateleur vliegen, dat is een grijs/bruine arend met een prachtige kop. De impala’s kwamen ook langs rennen en er vlogen weer bijeneters in het rond. Ons wandelingetje van 1 uur was weer veel te snel voorbij. Helaas gaan we morgen niet met de bushwalk mee, we vertrekken dan richting Krugerpark na het ontbijt.
Tot 14 uur heb ik geprobeerd om eindelijk alle foto’s te plaatsen bij de verhaaltjes van de laatste dagen. Heel veel leeuwen, luipaarden, hyena’s, wilde honden en nog veel meer liggen op jullie te wachten. Kant en klaar in mapjes die horen bij alle verhaaltjes, maar het internet is hier echt bagger. Zooooooo t-r-a-a-g helaas dat ik na 1 ½ uur ben gestopt omdat ik toen pas 15 foto’s had gedumpt op de reissite. Jullie zullen nog langer moeten wachten.
De avondsafari begon weer om 16 uur en we gingen meteen op zoek naar Tijani, het luipaardvrouwtje die gisteravond in de boom zat met Hukumuri. Er was weer een melding van een jeep dat ze was gevonden. We vonden haar liggend bovenop een termietenheuvel. Ze lag wat te doezelen, maar opende gelukkig af en toe haar oogjes voor ons. Alweer een mooie ontmoeting met dit prachtige dier. Na Tijani reden we richting olifanten. Langs de kant van de weg lag een hyena heerlijk te badderen in een klein poeltje. Ook de dieren hadden het vandaag erg warm en gaan dan het liefst in de schaduw of nemen een verfrissende duik. Het zijn net mensen. Ineens ging Arnold helemaal uit zijn dak, er was een Pangolin gespot. En wat is dat nou weer? Een gordeldier, zo’n vreemd wezen met hele grote schubben. Als er gevaar dreigt dan rolt hij zich heel snel op en kan dan niet opgegeten worden. Hij heeft namelijk geen schubben op zijn buik en is daar erg kwetsbaar. Luipaarden en leeuwen zijn dol op gordeldieren en Arnold dus ook. In alle jaren dat hij als gids werkt heeft hij slechts 3 keer zo’n dier gezien, ze zijn vreselijk zeldzaam geworden, de Aziaten gebruiken het helaas als medicijn (wat zinloos is, maar ja) en hebben de gordeldieren massaal gevangen. Er zijn er niet veel meer over en ze sterven daarom binnen enkele jaren uit. We vonden het gordeldier in heel dicht struikgewas en zagen alleen het puntje van zijn geschubde staart. Bij hoge uitzondering mochten we allemaal uitstappen om het prehistorische dier te bewonderen. Hij is ongeveer zo groot als een flinke kat met lange staart en korte pootjes. Hij kroop door het hoge gras en we zagen af en toe een stukje van het snuitje waar hij insecten en mieren mee eet. Een vreemd wezen. Arnold kon zijn geluk niet op. Helaas was dat van korte duur want er arriveerde een jeep van een andere Lodge. De chauffeur stapte uit en probeerde het gordeldier zichtbaar te maken voor zijn gasten door het gras en struikgewas plat te maken in de hoop dat het dier dan tevoorschijn kwam. Arnold was hier niet echt blij mee en het werd helaas nog erger. De andere gids probeerde het dier op te pakken om het zo aan de gasten te laten zien die in de jeep zaten. Arnold greep toen in en zei dat dit absoluut niet mocht en voorkwam hiermee dat de gids het dier aanraakte. Ze hadden een korte woordenwisseling en de andere gids stopte met zijn actie. Arnold was er echter niet gerust op en ging niet eerder weg voordat er nog een van “onze” jeeps onze plek kon overnemen. Hij was des duivels en vertelde dat dit consequenties zou hebben voor de gids. Die vertelde ook nog terloops dat ze dit wel vaker deden en toen had Arnold het helemaal gehad. Met stoom uit zijn oren zijn we vertrokken. Arme Arnold, we hadden echt met hem te doen, hij had zich zo verheugd op het zien van het gordeldier, maar de feestvreugde was dus omgeslagen in woede. We hadden deze zelfde gids ook al eerder op de avond ontmoet, Arnold zag een schildpad op de weg kruipen en pakte hem heel snel op om in het gras te zetten zodat niemand er overheen zou rijden. Die andere gids zag de schildpad en wilde hem oppakken om aan de mensen in zijn jeep te showen. Maar schildpadden hebben een soort holte onder de buik gevuld met vocht, een soort reservewater voor droge tijden. Als dat water eruit loopt door hem vast te houden op je hand dan kan de schildpad doodgaan. Ook dat was dus verboden gedrag. Arnold pakte de schildpad alleen heel snel bij de zijkant van zijn schild en zette hem voorzichtig in het gras.
We reden verder en kwamen een paar olifanten tegen die aan het eten waren rond een termietenhevel. Ze plukten grote plukken van het lange gras, sloopten struikjes en kwamen erg dichtbij. De olifant passeerde onze jeep op 2 meter afstand. Het kan hier allemaal. De dieren zijn zo relaxt en reageren echt niet op de jeeps. Maar soms is het best wel spannend. Na de olifanten gingen we inmiddels in het donker verder. We zagen een pofadder (erg giftig) op het pad liggen, Arnold heeft hem niet geholpen met oversteken. Een kameleon in een boom was ons volgende slachtoffer. Arnold pakte dit groene diertje uit de boom en liet hem van dichtbij zien. Wat mooi, met die kleine klauwtjes en rolstaart. De kameleon werd van groen bijna zwart en Arnold plaatste hem weer terug in dezelfde boom op dezelfde tak. Vervolgens ging onze nachtelijke zoektocht verder naar de troep leeuwen die we vanochtend etend hadden gezien. Ze waren weer op jacht en 1 jeep was al in de buurt. We zagen de leeuwen lopen door het bos en over het zandpad. Overal waar de leeuwen gingen reed de jeep ze achterna. Dwars door de struiken hobbelden we achter de leeuwen, stonden voor de leeuwen, zaten tussen de leeuwen. We waren omsingeld, maar de leeuwen keken je af en toe alleen maar aan en liepen dan verder. We zaten op nog geen 2 meter van de leeuwen. Tsjongejonge, het is af en toe wel peentjes zweten hoor zo’n safari, een licht verhoogde hartslag is het gevolg. Zo onwerkelijk allemaal. De leeuwen liepen in een rijtje achter elkaar aan, stopten af en toe en de jonkies ploften dan even neer om uit te hijgen. Ze leggen heel veel kilometers af in de hoop een prooi te vinden, ze lopen gestaag door en laten zich niet tegen houden door de jeeps. Geloven jullie het nog? De foto’s zijn het bewijs (helaas nog even wachten hoor). De leeuwen liepen precies op het pad wat leidde naar de Lodge, ze liepen eigenlijk in de weg. Maar ze gingen niet opzij en we reden dus in een leeuwenfile. Waanzinnig cool. Uiteindelijk lukte het Arnold om ze te passeren en kwamen we een kwartiertje te laat aan bij de Lodge.
Het diner was deze avond in een Boma, zo’n ronde omheining met in het midden een kampvuur. Aan de rand waren allemaal tafeltjes gedekt en we kregen weer heerlijk eten geserveerd. Het was ons laatste avondmaal, helaas vertrekken we dus morgenochtend. Gelukkig eerst nog een safari.
Voordat we deze ochtend waren vertrokken had ik een hele wasmand gevuld voor de huishoudelijke dienst. Toen we na de avondsafari thuis kwamen lag alles keurig schoon in ons huisje. Het was vandaag erg zonnig en warm, ruim 30’C dus de was droogde snel. Wat een genot zo’n wasservice, we kunnen weer reukloos verder met onze vakantie. De bavianen waren weer goed op dreef die avond, ze ruzieden tot diep in de nacht vlak naast de huisjes, het lijkt af en toe of ze elkaar afmaken, het zijn geen zachtzinnige dieren. Gelukkig zijn we toch snel in slaap gevallen voor helaas onze laatste nacht bij Elephant Plains. Dit is absoluut het hoogtepunt van deze vakantie, denk niet dat dit overtroffen kan worden.
Tot laters,
-
16 April 2018 - 16:40
Franziska & Klaas:
Wauw, wauw, wauw...!!! Wat een geweldige ervaringen weer! Het geluk kan bij jullie blijkbaar echt niet op. En wij genieten hier thuis lekker met jullie mee. Heel erg bedankt voor de uitvoerige berichtgeving! Jullie verhalen zijn zo beeldig, dat we helemaal geen plaatjes meer nodig zijn. Al zullen de afgelopen dagen moeilijk te toppen zijn, wensen we jullie uiteraard toch nog heel veel plezier! Geniet van alles, wat je onderweg tegenkomt! -
16 April 2018 - 19:46
Ma Meijs:
Hallo Ellien en Leen deze reactie heb ik gisteren Avond ook al geschreven maar om dat ik niet op reactie had gedrukt was vamorgen alles weg dus nu opnieuw .Jullie hebben alle dagen zo veel prachtige dagen met zoveel mooien dieren ,vroeger in de beekse bergen vonden we al die dieren geweldig om te zien .En nu zitten jullie alle dagen tussen al dat moois en in hun eigen omgeving ja dat maakt niet iedereen mee dus geniet ervan bofkonten en eet nog maar een lekkere braai een Paarl kilotjes zien niemand bij jullie giraffen en als het niet bevalt Dan veel lopen trainen Deze raad is goed bedoeld ik denk dat jullie zelf Wel beslissen wat jullie doen. Nog vele spannende dagenen en tot ziens. GROETJeS VAN PA en MAM MIauw -
20 April 2018 - 22:19
Bianca:
Hallo daar.
Hoeveel geluk kun je hebben.
Wauw, dit is toch wel heel gaaf allemaal.
Wat heerlijk dat je was ook gedaan wordt! Dat is nieuw denk ik toch deze vakantie? Luxe hoor! .
Slaap lekker en veilig reis morgen ochtend xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley