Een ongelooflijke dag tussen de katjes,

Een supergoede morgen,

Vannacht hebben we heerlijk geslapen in ons nieuwe bedje bij Elephant Plains. Vandaag stonden er weer 2 gamedrives op het programma en we hadden er onwijs veel zin in natuurlijk, de ontmoeting gisteravond met parende luipaarden was overdonderend mooi en stiekem hoopten we dit nog een keer mee te mogen maken bij daglicht. Onze gids had verteld dat het vaak 2-3 dagen kan duren voordat de luipaarden weer scheiden, dus wie weet. Om 5 uur werden we gewekt, maar natuurlijk waren we al eerder opgestaan. Arnold en Derreck zijn onze vaste begeleiders de komende dagen, zo willen ze voorkomen dat mensen dubbele info krijgen als je steeds bij andere gidsen zit en de gids weet ook wat de wensen zijn van zijn gezelschap. Natuurlijk gaan er steeds mensen weg en komen er weer nieuwe bij. Om 5.30 gingen we op pad terwijl het nog best donker was, de zonsopgang begon net. Het miezerde een beetje en we hesen ons allemaal in een mooie groene poncho. In ieder geval ook handig om alle fotospullen een beetje droog te houden.

We reden meteen richting het gebied waar ze de avond daarvoor gespot waren. Onderweg kwamen we buffels tegen, de achterblijvers van een grote kudde en ze waren snel in de bosjes verdwenen. We reden nog een rondje om ze opnieuw te vinden maar ze bleven onvindbaar. Heel apart hoe zoveel dieren compleet kunnen verdwijnen. Alle dieren hebben een fantastische camouflage, helemaal aangepast aan hun leefgebied. Verder ging de speurtocht naar het liefdeskoppeltje en we kregen al snel een melding van een andere jeep die ze gevonden had. Wij sjeesden er weer naar toe en vlakbij de luipaarden doken we weer de bosjes in. Menig struikje moest het weer ontgelden terwijl wij regelmatig takken met gevaarlijke stekels probeerden te ontwijken. Arnold zegt dat we voor ons zelf moeten zorgen als hij off-road gaat. Het is af en toe erg hilarisch als we bijna weer gelanceerd worden, we hebben veel plezier onderweg. We zaten met 7 passagiers in de jeep, er is plek voor max 10. Arnold noemt het een Ferrari-Safari. Als hij ergens heel snel wil zijn dan gaat het gas erop. Omdat er meerdere groepen naar hetzelfde op zoek zijn wil je niet als laatste aankomen en het risico lopen dat de dieren ineens weer verdwenen zijn. Arnold en Derreck zijn een geweldig team en Arnold communiceert ook uitstekend met de gasten aan boord. Hij is in tegenstelling tot onze vorige gids Thomas een goede verteller en een goede coureur. Soort Max Verstappen in een jeep.

We reden tot vlakbij de luipaarden en konden nu de dieren bij daglicht zien. Het mannetje is bijna 2 keer zo groot en zwaar als het vrouwtje. Zij is een heel pittig dametje die bepaalt waar en wanneer er iets moet gebeuren. Ze gromden en grauwden weer lekker naar elkaar en doken regelmatig weer boven op elkaar. Wat een show weer, we genoten van deze bijzondere gebeurtenis. Hoe vaak maak je het mee, parende luipaarden, en nu dus voor de 2de keer. We lieten het verliefde paar na 20 minuten gluren weer achter en vervolgden onze safari. We zagen nog wat grazers en waren uiteindelijk tegen 8.45 terug bij de Lodge. Tijd voor een heerlijk ontbijt met fruit, yoghurt, granen, verschillende soorten muffins, brood en je kan allerlei ei-gerechten bestellen. Je moet je inhouden om niet alles te willen proeven en soms lukt dat niet zo goed, zucht……

Na het ontbijt kan je meedoen met een bush-walk. Jazeker, lekker 1 uurtje wandelen in de natuur. Gewoon in hetzelfde gebied waar je normaal met de jeep doorheen rijdt. Dus eigenlijk loop je te voet door het safaripark Beekse Bergen!! De gasten die deze ochtend met ons in de jeep zaten waren al vertrokken en daarom hadden Leen en ik een prive-walk met Arnold, Hij vertelde eerst de spelregels: alleen in een rijtje achter elkaar lopen, niet rennen, niet praten en heel goed luisteren als hij je zegt om iets wel/niet te doen. Veiligheid van zowel de mensen als de dieren staat voorop en voor de zekerheid heeft hij een groot geweer bij zich. Hij wil dit natuurlijk absoluut niet gebruiken en daarom is het zo belangrijk dat wij geen stomme dingen doen, het dier trekt altijd aan het kortste eind door menselijke fouten. Het vreemde is dat de dieren je als je loopt wel als een bedreiging zien en als je in een jeep zit niet. Ze vluchten veel sneller. Hij vroeg wat we wilden zien en dat is makkelijk; we vinden alles erg interessant, vogels, bloemen, bomen, sporen, poep. Whatever. We zagen prachtige bloemen, veel vlinders, veel sporen van allerlei dieren en het is zo leuk om zelf te denken van welk dier het kan zijn. We zagen een schildpad en vonden een duizendpoot. Jullie weten misschien dat insecten niet mijn voorkeur hebben, maar ik heb me laten overhalen om dit beestje toch vast te houden. Heel veel pootjes kriebelden over mijn arm, maar het viel mee. Zolang het maar geen spin is….. We kwamen bij een mega termietenheuvel en daar zitten veel gaten in waar allerlei dieren in wonen. Arnold probeerde nog om met een takje een schorpioen naar buiten te lokken, maar er was niemand thuis. Als hij wel thuis zou zijn geweest dan had hij het takje vastgepakt en kan je hem naar buiten trekken. Het uurtje vloog voorbij en rond 11 uur waren we weer thuis. Hartstikke leuk, morgen gaan we weer mee.

Na de bushwalk hadden we nog 3 uurtjes “vrij” en schreef ik wat verhaaltjes en bekeken we de foto’s. Om 14 uur hadden we weer een lekkere lunch en al snel was het weer tijd om ons klaar te maken voor de avondsafari. Om 16 uur vertrokken we weer, erg benieuwd wat de natuur ons zou brengen. Allereerst probeerde Arnold om de luipaarden te vinden, inmiddels was er gemeld dat het huwelijk niet lang had standgehouden, de luipaarden liepen allebei in hun eigen territorium. Waarschijnlijk hebben ze voldoende gepaard en waren ze na 2 dagen al klaar. De sporen van het vrouwtje waren al gevonden, dat was vandaag niet moeilijk, door de recente regenbuien zijn de afdrukken makkelijk te volgen. Toen kwam er een melding van een grote groep leeuwen en reden we daar als een speer naartoe. We wachten totdat we netjes aan de beurt waren, er mogen max 2-3 jeeps tegelijk bij de dieren en iedereen moet achteraan sluiten in de rij. We reden weer door struikgewas en vonden een groep van 13 leeuwen die heerlijk lagen te slapen. Niet veel beweging, behalve een kop die af en toe omhoog kwam en een paar poten die de lucht ingingen bij het omrollen. Wel heel bijzonder om dicht bij de leeuwen te staan. Daarna ging de speurtocht naar luipaarden verder. We hoorden gegrom ergens in de buurt van het mannetje dat we vanochtend zagen en Arnold ging op zoek naar Hukumuri. We vonden hem lopend in het hoge gras door de bossen en we gingen er met de jeep achteraan. En ik bedoel echt erachteraan. We reden op 2-5 meter van Hukumuri, af en toe draaide Arnold de jeep voor het luipaard zodat die op ons af kwam lopen. Wauwwwww, wat een geweldige ontmoeting. We hebben de plaatjes gezien in de folders van jeeps met daarvoor een luipaard en nu maken we dit zelf mee, nooit verwacht, wel gehoopt. We volgenden Hukumuri een hele poos en hij bleek recht op zijn doel af te gaan, een vrouwtje genaamd Tijani. Zij riep hem steeds en er was al een andere jeep die haar aan het volgen was. Ze gingen elkaar dus ontmoeten en dat gingen wij meemaken. Uniek, dat maak je volgens Arnold nooit mee, heeft hij ook nog nooit gezien in de 15 jaar dat hij gids is en bijna elke dag een safari of wel 2 doet. Wat een bofferds zijn we toch weer, knijp even in mijn arm…. Inmiddels werd het al wel een beetje donker, we hoopten op nog wat zicht bij daglicht. Uiteindelijk vonden de 2 elkaar en de liefde was niet meteen in de lucht. In eerste instantie naderden ze elkaar en het vrouwtje ging liggen maar bedacht zich op het laatste moment toen het mannetje dichtbij kwam en klom een hoge boom in. Deze 2 luipaarden hebben elkaar nog nooit ontmoet, het is een ander vrouwtje als gisteravond en vanochtend. Tijani heeft nog nooit gepaard, maar ze liet wel zien dat ze zin had. Ze rolde door de hele boom en was erg opgewonden, ze keek steeds naar het mannetje die onder de boom was gaan liggen en wist van gekkigheid niet hoe ze het had. Ze draaide van links naar rechts, liep over takken, gaf kopjes aan de hele boom, ging af en toe liggen. Het mannetje gromde soms wat, maar deed niks. Wij stonden met 2 jeeps onder de boom en omdat het inmiddels donker was zagen we de katten alleen met het licht van zaklampen. Na een poosje was Hukumuri het wachten beu en klom zelf de boom in. Volgens Arnold gebeurt dit nooit: 2 luipaarden in 1 boom! Hadden wij weer ff mazzel. 2 voor de prijs van 1. Hukumuri liep steeds een stukje verder omhoog in de boom, maar het vrouwtje wilde echt niet, ze kroop steeds verder weg. Op een gegeven moment haalde Hukumuri uit en dat werd meteen afgestraft. Een gekrijs en gegil zoals katten dat wel vaker doen. Ze vochten heel kort en toen verliet Hukumuri de boom.Het was supermooi om te zien hoe hij behoedzaam naar beneden kwam, pootje voor pootje, zoekend naar steunpunten op de boomstam. Pas toen hij 2 meter van de grond was sprong hij eruit. Hij vertrok en is niet meer terug gekomen. Tijani bleef achter in de boom. We kregen ook onverwacht bezoek van een hyena, die liep gewoon langs het luipaardmannetje op de grond en die tilde heel even zijn kop op om te kijken. Er was geen interesse van beide kanten. Een poosje later zagen we nog een hyena, die lag gewoon achter onze jeep te wachten of er iets ging gebeuren. We zagen de hyena toevallig omdat iemand met een zaklamp die kant op scheen. We hoorden namelijk ook dat een ander luipaardvrouwtje onze kant op kwam, het vrouwtje van vanochtend en gisteravond waar Hukumuri al 2 dagen mee gepaard had. We hoopten zelfs op een bitch-fight, de 2 dames kunnen elkaar niet uitstaan en hebben al eens gevochten. Tijani heeft toen gewonnen. Ze zijn allebei pas 3 jaar oud maar zijn erg aan elkaar gewaagd. Een groot deel van de avond hebben we dus doorgebracht bij deze 2 luipaarden. Het was superspannend allemaal en we wisten dat dit erg bijzonder was geweest. Een lot uit de loterij.

Na de avondsafari kregen we weer een heerlijk diner en daarna zijn we lekker vroeg in slaap gevallen.