Naar de grotten van Injisuthi

Sani Bonani,

Vandaag was de 3de wandeldag in de Drakensbergen. Christeen wil ons zoveel mogelijk verschillende stukken van de Drakensbergen laten zien en daarom reden we vandaag 1 ½ uur naar de andere kant van de bergen waar we de 1ste dag hebben gewandeld. Om daar te komen moet je dus een flink stuk omrijden, er zijn hier geen wegen dwars door de bergen. Omdat het laatste stuk van de weg alleen te rijden is met een 4WD bood Christeen aan om met haar auto te gaan. Ze heeft een kleine Suzuki die uitermate geschikt is om deze wegen te overleven. En geloof me, het was echt superbelabberd, daar wil je met je huurauto echt niet gaan rijden. Dat is vragen om lekke band of erger. Om 6.00 uur werden we door haar opgehaald en reden we naar Injisuthi, een ander gedeelte van het gebergte. We kwamen aan bij de ingang van het park, kochten weer dagkaarten en daar begon ook de vreselijke weg met ongelooflijke gaten. We knotsten van links naar rechts, de gaten ontwijken kan haast niet, er zijn weinig vlakke stukjes te bekennen. Christeen vertelde dat de weg sinds december nog slechter is geworden, het wordt ook niet onderhouden. Het loopt door een weidegebied, en overal duiken koeien en geiten op, het liefst staan of liggen ze midden op de weg. Af en toe hebben ze de weg een stuk geasfalteerd, maar dat is hier compleet zinloos. Het asfalt is niet bestand tegen de weersomstandigheden en zeker omdat het niet onderhouden wordt zelfs slechter dan de gravelweg. Er zitten erg scherpe kanten aan als het afbrokkelt en dat kan je een lekke band opleveren. Gelukkig bereikten we zonder autopech rond 7.45 de receptie van een campingsite. Er staan hier meerdere huisjes, er is zelfs een winkeltje. We moesten wachten tot 8.00 uur voordat we ons konden aanmelden voor het dagregister voor wandelaars. We betaalden de tickets en ik werd heel blij van het winkelaanbod. We zaten nagenoeg zonder tandpasta en ik vond hier de aanvulling. Je kan natuurlijk je tanden poetsen met een takje van een speciale plant hier, maar daar zijn wij toch niet zo bedreven in.

We aten bij de campsite eerst ons ontbijt en vertrokken daarna weer onder een stralend blauwe lucht. Het beloofde weer een zeer warme dag te worden. Het ging flink bergop en al snel hijgden en puften we gigantisch, een stoomlocomotief is er niks bij. We hebben snel last van de hitte en trokken 1 van de 2 laagjes uit. Het zweet gutste in straaltjes naar beneden. Christeen beloofde dat we een heerlijk koele snack konden nuttigen in 1 van de grotten die op de route liggen. We zagen daar erg naar uit en rond 10.30 bereikten we de eerste grot. Onderweg klampten we regelmatig een boom aan om wat in de schaduw te kunnen staan. De grot was een gigantische uitsparing in de rotsen, met een overhangend gedeelte waar het superkoel was. Heerlijk, we knapten meteen op. Er was zelfs een stortdouche voor de opening van de grot. Het was niet echt een diepe en hoge grot, maar wel erg breed. Deze grot wordt gebruikt om in te slapen als hikers hier willen overnachten. Met een foam-matrasje kan je hier heerlijk slapen onder het geklater van de stortdouche. We snackten redelijk lang en hadden weer een leuk gesprek, 1 van de vele die we regelmatig met Christeen voeren. Onze lunch zouden we gebruiken in de volgende grot, waar je zelfs in kan staan (Leen ook). Maar eerst konden we nog verder omhoog lopen voor een prachtig uitzicht over de bergen, met een 360 `uitzicht, helemaal rondom dus. Leen en ik hadden eigenlijk al bedacht dat we niet verder zouden gaan dan de grotten, we zaten er al helemaal doorheen. De hitte en de inspanningen van de afgelopen 2 dagen maakten het allemaal erg zwaar. Maar nadat we waren opgeknapt in de koelte van de 1ste grot besloten we om het toch hogerop te gaan proberen. Dit tot grote vreugde van Christeen, ze wilde ons zo graag een mooi uitzicht laten zien.

Eerst liepen we naar de lunchgrot om die te inspecteren en we besloten om daar de rugzakken achter te laten in de bosjes, zodat we alleen gewapend met de camera omhoog hoefden te lopen. Een mooi uitzicht is vaak heel wat inspanning waard. Het was waarschijnlijk 30 minuten bergop in de felle zon, er was geen enkel schaduwplekje en het eiste flink wat doorzettingsvermogen om niet te stoppen voordat we de top hadden bereikt. Christeen liep in een flink tempo omhoog, zorgde dat we niet te veel stops konden maken en Tatatata, we waren na 45 minuten ploeteren eindelijk boven. Maar wat een fantastisch uitzicht!!! We konden alle bergen rondom zien, we stonden bovenop een supergroene heuvel, weer zo’n soort Teletubbieheuvel. Spectaculair. Christeen heeft ons echt omhooggepraat, gelukkig maar anders waren we echt in de grot gebleven. Na een lange fotoshoot waggelden we weer naar beneden, naar de 2de grot waar we de spullen hadden achtergelaten. We namen een lange lunch en begonnen toen weer aan de afdaling. Redelijk uitgeput kwamen we rond 15 uur beneden aan bij de campground. We kochten wat pakjes sap (die helaas supervies smaakten) en konden een beetje bijkomen van de zware tocht. Christeen reed ons naar huis en daar kwamen we rond 17 uur aan.

Tjongejonge, dat was weer zwaar vandaag, maar de douche deed weer goed werk en we gingen om 18.30 weer naar het heerlijke diner/buffet. We strompelen de eetzaal binnen en na een uurtje gingen we nog wat internetten in het restaurant en daarna kropen we snel naar huis. Het licht ging al vrij vroeg weer uit, we zijn echt elke avond compleet versleten. Morgen helaas onze laatste wandeldag met Christeen. Ze wil een boswandeling met ons gaan maken, niet een berg op omdat er veel wind voorspel wordt. Vinden wij prima, we zijn waarschijnlijk niet meer in staat om veel bergop te wandelen.

Baadaye