Het geheim van Pope
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
01 September 2016 | Canada, Dead Man's Flats
Beste lezers,
Vandaag de klim naar Pope’s Prospect. Deze hike ligt in het verlengde van de bekendere hike : Plain of the Six Glaciers die begint bij Lake Louise, maar staat niet in de wandelboeken. Pope was een minister van Railways rond 1900 en er is dus een berg naar hem vernoemd. Lake Louise is vernoemd naar de 4de dochter van Queen Victoria. En vanaf Lake Louise kijk je op de waanzinnig mooie Victoria Glacier die boven het meer uittorend.
De dag begon zoals gewoonlijk weer vroeg, we moesten al om 7.30 bij Lake Louise zijn en het is een uurtje rijden om daar te komen. Bij het opstaan zette ik de computer aan en zag ik een mailtje van AuroraWatch. Dat is een website die je laat weten wanneer er grote kans is op het zien van het Noorderlicht in Noord-Amerika. Er was een RED ALERT, meer dan 70% kans. We waren dus heel snel klaar met ontbijten en sprongen om 5.45 in de auto. Het begon al een beetje licht te worden en dat verkleint de kans op het zien van Aurora. Soms is het nog zichtbaar voor zonsopgang. We wilden toch een poging wagen en reden over de donkere snelweg richting Lake Minnewanka. Daar is het vaak heel donker omdat het wat verder van de bewoonde wereld is en er geen lichtvervuiling in de buurt is. Helaas geen gewenste lichtjes gezien. Volgende keer beter misschien.
We arriveerden om 7.15 bij de parkeerplaats van Lake Louise waar we de gidsen Paul en Eva weer ontmoeten. Het was vrij frisjes, ~7’C. We liepen naar het wonderschone Lake Louise, DE toeristische trekpleister van de Rockies. Iedereen gaat hier zeker naar toe en zelfs rond 7.30 liepen hier al aardig wat mensen rond. Het waaide stevig en er hingen donkere wolken. Volgens de weersvoorspelling zou het redelijk zonnig worden, maar verschillende weersites spraken elkaar tegen. Er werd ook regen voorspeld op een andere site. Gewoon maar aan de wandel en het beste ervan hopen. We liepen langs het meer en aan het eind moesten we weer de hoogte in. Een stevige klim om bij een bekend Teahouse te komen. Jawel, midden in de bergen staat een blokhut waar vele toeristen naar toe puffen om daar iets te drinken en dan weer naar beneden om de rest van de dag bij te komen van deze enorme inspanning. Je ziet ze in allerlei creaties naar boven gaan, meestal nette kleren. Bijna niemand heeft degelijke schoenen, geen kleding voor slecht weer, geen drinken, wel een zak chips. Ze zijn totaal niet voorbereid en zijn aan het eind van hun Latijn als ze boven aankomen na een klimmetje van 350 hoogtemeters over 5,5 km. Het is ook pittig en het uitzicht is prachtig, je ziet de Victoria Glacier continu rechtvooruit en Lake Louise in de diepte. Maar je loopt in de bergen over een stenig pad, soms wortels van bomen, soms blubber (zonde van je mooie schoenen) en het stijgt best veel. Beetje leedvermaak hebben we meestal wel, kweet het, dat is niet aardig, maar toch!
Bij het Teahouse miezerde het al behoorlijk en alle regenkleding haalden we tevoorschijn. Daarna liepen wij verder naar boven over een onopvallend paadje, door dichte bosjes. Het is een onbeschreven pad en alleen locals (en de gidsen dus) gaan hier verder. Toeristen niet wenselijk, het is een soort geheimpje. Handig dat wij een gids hebben die ons dit pareltje wilde laten zien. Het pad was nog steiler dan het officiёle pad en glibberig omdat het regende. Heel erg jammer, af en toe geen uitzicht door lage bewolking. Gelukkig kwamen we na totaal 3 uur boven op een verlaten plateau en was de bewolking even open getrokken, het zonnetje scheen en we genoten van een fantastisch uitzicht over 6 gletsjers (de officiёle wandeling heet dan ook Plain of the 6 Glaciers, een tophike, zeker doen als je hier ooit komt) en omringende bergen. In de diepte zie je Lake Louise liggen. We aten snel onze lunch want zware wolken waren weer in aantocht. In de verte scoorden we nog een Mountain Goat, ook onderweg naar boven hadden we er al 1 gezien. Het begon te hagelen, jakkes en het was best koud.
De afdaling hebben we grotendeels met hagel gedaan over een glibberig pad. Gelukkig zijn we niet uitgegleden, maar we hebben er best lang over gedaan. Heel beneden aankomen is toch wel wenselijk, het gaat niet om de snelste tijd. We zagen nog een Golden Mantled Groundsquirrel bedelen om eten, hij kroop zelfs op Leen zijn arm, tevergeefs want bij ons valt niks te halen. Maar dat bedelgedrag is helaas vrij standaard omdat de meeste toeristen die smekende oogjes niet kunnen negeren, deze squirrel liep zelfs op zijn achterpootjes en toegegeven, ze zijn ontzettend schattig. Veel gehoord hier: Ooooh en aaaaaahhh. Het laatste stuk bracht ons nog een Mountain Goat en daarna liepen we weer langs het meer. Hordes mensen wilden nu omhoog naar het Teahouse, want dat is toch wel de ultieme bestemming hier. Om 14 uur waren we bij onze auto en namen weer afscheid van de gidsen. Aanstaande maandag zien we ze weer, ditmaal voor een hike bij Sunshine Village. Waar/wat dat is lezen jullie binnenkort wel weer. Vandaag hebben we maar liefst 16 km gelopen met een hoogteverschil van 700meters. De plannen voor morgen zijn nog niet bekend, hangt een beetje van het weer af. Waarschijnlijk niet zo zonnig, we zullen zien. En jullie lezen vanzelf wat het is geworden.
See you later en groetjes van,
Aurorahunters
Vandaag de klim naar Pope’s Prospect. Deze hike ligt in het verlengde van de bekendere hike : Plain of the Six Glaciers die begint bij Lake Louise, maar staat niet in de wandelboeken. Pope was een minister van Railways rond 1900 en er is dus een berg naar hem vernoemd. Lake Louise is vernoemd naar de 4de dochter van Queen Victoria. En vanaf Lake Louise kijk je op de waanzinnig mooie Victoria Glacier die boven het meer uittorend.
De dag begon zoals gewoonlijk weer vroeg, we moesten al om 7.30 bij Lake Louise zijn en het is een uurtje rijden om daar te komen. Bij het opstaan zette ik de computer aan en zag ik een mailtje van AuroraWatch. Dat is een website die je laat weten wanneer er grote kans is op het zien van het Noorderlicht in Noord-Amerika. Er was een RED ALERT, meer dan 70% kans. We waren dus heel snel klaar met ontbijten en sprongen om 5.45 in de auto. Het begon al een beetje licht te worden en dat verkleint de kans op het zien van Aurora. Soms is het nog zichtbaar voor zonsopgang. We wilden toch een poging wagen en reden over de donkere snelweg richting Lake Minnewanka. Daar is het vaak heel donker omdat het wat verder van de bewoonde wereld is en er geen lichtvervuiling in de buurt is. Helaas geen gewenste lichtjes gezien. Volgende keer beter misschien.
We arriveerden om 7.15 bij de parkeerplaats van Lake Louise waar we de gidsen Paul en Eva weer ontmoeten. Het was vrij frisjes, ~7’C. We liepen naar het wonderschone Lake Louise, DE toeristische trekpleister van de Rockies. Iedereen gaat hier zeker naar toe en zelfs rond 7.30 liepen hier al aardig wat mensen rond. Het waaide stevig en er hingen donkere wolken. Volgens de weersvoorspelling zou het redelijk zonnig worden, maar verschillende weersites spraken elkaar tegen. Er werd ook regen voorspeld op een andere site. Gewoon maar aan de wandel en het beste ervan hopen. We liepen langs het meer en aan het eind moesten we weer de hoogte in. Een stevige klim om bij een bekend Teahouse te komen. Jawel, midden in de bergen staat een blokhut waar vele toeristen naar toe puffen om daar iets te drinken en dan weer naar beneden om de rest van de dag bij te komen van deze enorme inspanning. Je ziet ze in allerlei creaties naar boven gaan, meestal nette kleren. Bijna niemand heeft degelijke schoenen, geen kleding voor slecht weer, geen drinken, wel een zak chips. Ze zijn totaal niet voorbereid en zijn aan het eind van hun Latijn als ze boven aankomen na een klimmetje van 350 hoogtemeters over 5,5 km. Het is ook pittig en het uitzicht is prachtig, je ziet de Victoria Glacier continu rechtvooruit en Lake Louise in de diepte. Maar je loopt in de bergen over een stenig pad, soms wortels van bomen, soms blubber (zonde van je mooie schoenen) en het stijgt best veel. Beetje leedvermaak hebben we meestal wel, kweet het, dat is niet aardig, maar toch!
Bij het Teahouse miezerde het al behoorlijk en alle regenkleding haalden we tevoorschijn. Daarna liepen wij verder naar boven over een onopvallend paadje, door dichte bosjes. Het is een onbeschreven pad en alleen locals (en de gidsen dus) gaan hier verder. Toeristen niet wenselijk, het is een soort geheimpje. Handig dat wij een gids hebben die ons dit pareltje wilde laten zien. Het pad was nog steiler dan het officiёle pad en glibberig omdat het regende. Heel erg jammer, af en toe geen uitzicht door lage bewolking. Gelukkig kwamen we na totaal 3 uur boven op een verlaten plateau en was de bewolking even open getrokken, het zonnetje scheen en we genoten van een fantastisch uitzicht over 6 gletsjers (de officiёle wandeling heet dan ook Plain of the 6 Glaciers, een tophike, zeker doen als je hier ooit komt) en omringende bergen. In de diepte zie je Lake Louise liggen. We aten snel onze lunch want zware wolken waren weer in aantocht. In de verte scoorden we nog een Mountain Goat, ook onderweg naar boven hadden we er al 1 gezien. Het begon te hagelen, jakkes en het was best koud.
De afdaling hebben we grotendeels met hagel gedaan over een glibberig pad. Gelukkig zijn we niet uitgegleden, maar we hebben er best lang over gedaan. Heel beneden aankomen is toch wel wenselijk, het gaat niet om de snelste tijd. We zagen nog een Golden Mantled Groundsquirrel bedelen om eten, hij kroop zelfs op Leen zijn arm, tevergeefs want bij ons valt niks te halen. Maar dat bedelgedrag is helaas vrij standaard omdat de meeste toeristen die smekende oogjes niet kunnen negeren, deze squirrel liep zelfs op zijn achterpootjes en toegegeven, ze zijn ontzettend schattig. Veel gehoord hier: Ooooh en aaaaaahhh. Het laatste stuk bracht ons nog een Mountain Goat en daarna liepen we weer langs het meer. Hordes mensen wilden nu omhoog naar het Teahouse, want dat is toch wel de ultieme bestemming hier. Om 14 uur waren we bij onze auto en namen weer afscheid van de gidsen. Aanstaande maandag zien we ze weer, ditmaal voor een hike bij Sunshine Village. Waar/wat dat is lezen jullie binnenkort wel weer. Vandaag hebben we maar liefst 16 km gelopen met een hoogteverschil van 700meters. De plannen voor morgen zijn nog niet bekend, hangt een beetje van het weer af. Waarschijnlijk niet zo zonnig, we zullen zien. En jullie lezen vanzelf wat het is geworden.
See you later en groetjes van,
Aurorahunters
-
02 September 2016 - 10:35
Franziska & Klaas :
Zo te zien hebben jullie ondanks het wat mindere weer weer een prachtige wandeldag achter de rug. Ook wij hebben deze wandeling al wel eens gedaan, tenminste gedeeltelijk, want zoals de meeste toeristen kwamen ook wij niet verder dan het theehuis. Ik vond het daar echter ook al prachtig hoor. We zijn toen op terugweg nog via het theehuis bij Lake Agnes gelopen en via het steile pad met veel haarspeldbochten weer afgedaald naar Lake Louise. Een behoorlijke aanslag op mijn knieën en bovenbenen. Omdat dit pas de tweede wandeling van de vakantie was en onze conditie dus nog verre van top, heb ik er toen een behoorlijke spierpijn aan overgehouden, die mij nog dagen achtervolgd heeft. Maar jullie zijn qua conditie duidelijk beter voorbereid dan wij toen.
Jammer trouwens, dat het jullie niet gelukt is om het noorderlicht te zien. Maar misschien krijgen jullie nog weer een kans. Ik zal in elk geval voor jullie duimen. -
02 September 2016 - 16:42
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Hihi, Franziska, je snapt toch wel dat de omschrijving van de gemiddelde Lake Louise toerist niet op jullie van toepassing is! Ik bedoel al die mensen die totaal onvoorbereid even naar het theehuis willen lopen zonder dat ze ook maar een idee hebben waar ze aan beginnen. Want het is zeker een pittige wandeling met prachtig uitzicht. Heel goed dat jullie toen ook naar Lake Agnes geweest zijn en dat op je tweede hike. Overigens hebben wij ook zeer regelmatig spierpijn en strompelen dan de auto in hoor.
-
02 September 2016 - 18:07
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Overigens Franziska, ik hoop dat je de meldingen via email weer gewoon binnen krijgt. Kweet niet waarom je die vorige keren niet kreeg, ik heb niets gewijzigd in de mailinglist. Sorry voor het ongemak, maar gelukkig weet je me toch wel te vinden ;) -
02 September 2016 - 20:56
Bianca:
Hey hey.
Wat balen zeg van het mindere weer!
En.wat een spanning om die aurora melding te hebben!!
Vind wel erg.jammer voor jullie dat niet gezien hebben.
Hopelijk komt er snel weer een melding!
Fijne dag morgen!
Xxxx -
02 September 2016 - 23:45
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Hey Bianca, ondanks het regenachtige weer was het toch een mooie hike naar Pope. Net op tijd verdwenen de wolken even en hadden we mooi uitzicht. Daarna hagel, maar ach we boffen al genoeg.
Afgelopen nacht weer een Red Alert voor Aurora. We zijn op pad geweest en konden met moeite een donker plekje vinden. We zagen Aurora een paar keer snel opflitsen, maar te kort voor foto's. Maar we hebben het al gezien, dus wie weet! Komende nacht waarschijnlijk weer kans op Aurora.
Het wordt al een stuk kouder, ochtend rond 7 'Ç, overdag 15-25 C, afhankelijk hoe zonnig het is. Komende dagen veel regen verwacht helaas, maar we kunnen het gebied kiezen waar het het beste voorspeld wordt. Komt goed.
xxxx -
04 September 2016 - 08:50
Franziska & Klaas :
Ja, ja, ik snap heel goed welk soort toeristen, dat jullie bedoelen Ellien. Ik verbaas me telkens weer over de kleding en vooral het schoeisel, dat sommige mensen op dat soort wandelingen dragen. Aan de andere kant, was mijn echtgenoot in het begin ook niet veel beter. De eerste keer, dat ik op een mooie, warme zomerdag met hem de bergen in trok, begreep hij ook niet, waarom ik zij, dat hij een lange broek moest aandoen. Bij het dalstation van de kabelbaan was het immers met over 20 graden lekker warm. Dat het boven meer dan 10 graden frisser zou zijn, kon hij zich maar moeilijk voorstellen. Pas toen we boven uit de kabelbaan stapten, het stevig begon te waaien en hij her en der nog plekken met sneeuw zag liggen, begreep hij mijn advies wel. -
06 September 2016 - 17:27
Sassie:
Hallo lieverdjes
Heel jammer van de Aurora maar wederom een prachtig verhaal met mooie foto's
Best leuk om zo mee te genieten weer!
Dikke kussen van de kooijen uit Krimpen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
