Feest op Odaray Grandview
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
31 Augustus 2016 | Canada, Dead Man's Flats
Goodmorning Sunshines,
Wat een prachtige dag hebben wij gehad vandaag bij Lake O’Hara. Net als maandag stonden we al om 7.15 te wachten op de bus, we waren al om 6 uur van huis vertrokken. Het was onderweg zeer mistig omdat het vannacht geregend heeft. Laaghangende nevel, voor de rest amper een wolkje. Lekker koffie meegenomen en om 8.15 in de bus plaats genomen. De ranger vertelde dat de wandeling die wij vandaag wilden doen een groepsrestrictie heeft, 2 groepen mogen naar Odaray Grandview. Normaal gesproken mogen er 4 groepen, maar momenteel dus nog minder. Er loopt daar een belangrijke wildcorridor en voornamelijk de grizzlies bezoeken dit gebied vaak en die moeten niet teveel gestoord worden. Je weet pas of je het gebied in mag als je al een flink eind gelopen hebt. Er staat geen hek of zo, alleen een hokje met aftekenlijst die je in moet vullen. Er is geen bewaking, controle of iets anders, als je toch stiekem gaat, nobody knows. Maar het is toch wel fijn als iedereen een beetje de dieren respecteert. Nu had ik me al voorgenomen om evt. ook stiekem te gaan, maar als het legaal kan, dan is dat beter. Een groep mag bestaan uit 2-6 personen. 2 groepen van 2 is helaas ook de max, het gaat om het aantal groepen en niet om hoe groot ze zijn. Afijn, jullie begrijpen dat we daarom zowat de bus zijn uitgerend en meteen het bos indoken. Al hijgend en puffend, want het ging zoals gewoonlijk weer erg bergop, kwamen we om 9.30 bij het stemhokje aan. Niemand was ons voor geweest en dat had gekund want er is ook een Lodge bij Lake O’Hara en een klein campinkje en ik kon me niet voorstellen dat niet iedereen naar Odaray Grandview zou willen gaan op een zonnige dag als vandaag. Het is de allermooiste wandeling die je hier kan maken. Het vereist wel wat geklauter op het eind, maar dat zijn de meeste wandelingen hier wel.
Toch prettig dat we er als eerste waren, volkomen legaal konden we verder hiken richting de top. Onderweg zagen we allerlei dieren die ook genoten van de zon: een Hoary Marmot lag op een rotsblok langs het pad te zonnen, net als een Golden Mantled Groudsquirrel. We zagen ook weer diverse vlinders en pika’s. Het laatste gedeelte van de hike is boven de boomgrens, alpien en het klautergedeelte brengt je naar de top. En daar heb je het mooiste uitzicht van Lake O’Hara. Je ziet alle meren in 1 keer: Lake O’Hara, Lake Oesa en het adembenemende Lake Mc.Arthur (waar we volgende week nog naar toe willen gaan). Toen we op de top aankwamen kwam er een roofvogel aanvliegen en bleef stil boven ons hangen. Wat een kadootje, wij houden wel van roofvogels. De zon scheen heerlijk maar toch was het zeer fris op de top, het waait daar altijd. Maar geen probleem, we sjouwen allerlei kledingstukken mee om dat tegen te gaan. We hebben flink wat plaatjes geschoten, geluncht en nog meer foto’s gemaakt, 1 ½ uur lang. Moeilijk om daar weg te gaan. En het mooiste van al: er was helemaal niemand anders. Pas toen wij weggingen kwamen er nog 2 mensen, groep 2 dus. Die zijn niet lang gebleven, ze haalden ons onderweg naar beneden al in. Het was zooooooooo mooi.
Op weg naar beneden hebben we weer wat beestjes gevonden. Een zonnende Golden Mantled, een ijverige Pika en ineens zag ik op een groen stukje 3 Mountain Goats staan grazen. Dat zijn van die stevige, fluffie witte geiten met kleine zwarte horentjes. Meestal zie je ze alleen hoog op een helling, ze zijn vrij schuw, dus dit was uniek dat ze zo laag in het dal aan het grazen waren. Alweer een kadootje. Het kon niet op vandaag. Uiteindelijk kwamen we rond ½ vier beneden aan bij Lake O’Hara. De bus vertrok pas om ½ 5, dus hebben we nog wat rond het meer gehangen en nog een paar foto’s geschoten. Om 5 uur waren we weer bij onze auto en na een snelle hap onderweg en wat kleine boodschapjes waren we 19.15 weer thuis. Wat een ongelooflijk mooie dag was dit, een groter cadeau hadden we ons niet kunnen wensen. Misschien voor de meesten onbegrijpelijk, maar helemaal alleen op het topje van Odaray met een zonnetje en veel diertjes maakten het voor ons een feestelijke trouwdag (de 32 ste) .
Morgen gaan we weer met gidsen Paul en Eva op pad. De weersverwachting is prima en het wordt een lange, zware wandeling. Voor de ingewijden: Pope’s Prospect. We vertrekken al om 7.30 bij Lake Louise. Daar is het de hele dag mega-mega druk en de meeste mensen sloffen een beetje rond het meer. We proberen in ieder geval al een eind op weg te zijn voordat de gekte losbarst, alleen op de terugweg zullen we de gekte niet kunnen vermijden. We hebben er weer enorm veel zin in.
See you tomorrow (of anders de dag erna als het laat is geworden),
De tortelduifjes
Wat een prachtige dag hebben wij gehad vandaag bij Lake O’Hara. Net als maandag stonden we al om 7.15 te wachten op de bus, we waren al om 6 uur van huis vertrokken. Het was onderweg zeer mistig omdat het vannacht geregend heeft. Laaghangende nevel, voor de rest amper een wolkje. Lekker koffie meegenomen en om 8.15 in de bus plaats genomen. De ranger vertelde dat de wandeling die wij vandaag wilden doen een groepsrestrictie heeft, 2 groepen mogen naar Odaray Grandview. Normaal gesproken mogen er 4 groepen, maar momenteel dus nog minder. Er loopt daar een belangrijke wildcorridor en voornamelijk de grizzlies bezoeken dit gebied vaak en die moeten niet teveel gestoord worden. Je weet pas of je het gebied in mag als je al een flink eind gelopen hebt. Er staat geen hek of zo, alleen een hokje met aftekenlijst die je in moet vullen. Er is geen bewaking, controle of iets anders, als je toch stiekem gaat, nobody knows. Maar het is toch wel fijn als iedereen een beetje de dieren respecteert. Nu had ik me al voorgenomen om evt. ook stiekem te gaan, maar als het legaal kan, dan is dat beter. Een groep mag bestaan uit 2-6 personen. 2 groepen van 2 is helaas ook de max, het gaat om het aantal groepen en niet om hoe groot ze zijn. Afijn, jullie begrijpen dat we daarom zowat de bus zijn uitgerend en meteen het bos indoken. Al hijgend en puffend, want het ging zoals gewoonlijk weer erg bergop, kwamen we om 9.30 bij het stemhokje aan. Niemand was ons voor geweest en dat had gekund want er is ook een Lodge bij Lake O’Hara en een klein campinkje en ik kon me niet voorstellen dat niet iedereen naar Odaray Grandview zou willen gaan op een zonnige dag als vandaag. Het is de allermooiste wandeling die je hier kan maken. Het vereist wel wat geklauter op het eind, maar dat zijn de meeste wandelingen hier wel.
Toch prettig dat we er als eerste waren, volkomen legaal konden we verder hiken richting de top. Onderweg zagen we allerlei dieren die ook genoten van de zon: een Hoary Marmot lag op een rotsblok langs het pad te zonnen, net als een Golden Mantled Groudsquirrel. We zagen ook weer diverse vlinders en pika’s. Het laatste gedeelte van de hike is boven de boomgrens, alpien en het klautergedeelte brengt je naar de top. En daar heb je het mooiste uitzicht van Lake O’Hara. Je ziet alle meren in 1 keer: Lake O’Hara, Lake Oesa en het adembenemende Lake Mc.Arthur (waar we volgende week nog naar toe willen gaan). Toen we op de top aankwamen kwam er een roofvogel aanvliegen en bleef stil boven ons hangen. Wat een kadootje, wij houden wel van roofvogels. De zon scheen heerlijk maar toch was het zeer fris op de top, het waait daar altijd. Maar geen probleem, we sjouwen allerlei kledingstukken mee om dat tegen te gaan. We hebben flink wat plaatjes geschoten, geluncht en nog meer foto’s gemaakt, 1 ½ uur lang. Moeilijk om daar weg te gaan. En het mooiste van al: er was helemaal niemand anders. Pas toen wij weggingen kwamen er nog 2 mensen, groep 2 dus. Die zijn niet lang gebleven, ze haalden ons onderweg naar beneden al in. Het was zooooooooo mooi.
Op weg naar beneden hebben we weer wat beestjes gevonden. Een zonnende Golden Mantled, een ijverige Pika en ineens zag ik op een groen stukje 3 Mountain Goats staan grazen. Dat zijn van die stevige, fluffie witte geiten met kleine zwarte horentjes. Meestal zie je ze alleen hoog op een helling, ze zijn vrij schuw, dus dit was uniek dat ze zo laag in het dal aan het grazen waren. Alweer een kadootje. Het kon niet op vandaag. Uiteindelijk kwamen we rond ½ vier beneden aan bij Lake O’Hara. De bus vertrok pas om ½ 5, dus hebben we nog wat rond het meer gehangen en nog een paar foto’s geschoten. Om 5 uur waren we weer bij onze auto en na een snelle hap onderweg en wat kleine boodschapjes waren we 19.15 weer thuis. Wat een ongelooflijk mooie dag was dit, een groter cadeau hadden we ons niet kunnen wensen. Misschien voor de meesten onbegrijpelijk, maar helemaal alleen op het topje van Odaray met een zonnetje en veel diertjes maakten het voor ons een feestelijke trouwdag (de 32 ste) .
Morgen gaan we weer met gidsen Paul en Eva op pad. De weersverwachting is prima en het wordt een lange, zware wandeling. Voor de ingewijden: Pope’s Prospect. We vertrekken al om 7.30 bij Lake Louise. Daar is het de hele dag mega-mega druk en de meeste mensen sloffen een beetje rond het meer. We proberen in ieder geval al een eind op weg te zijn voordat de gekte losbarst, alleen op de terugweg zullen we de gekte niet kunnen vermijden. We hebben er weer enorm veel zin in.
See you tomorrow (of anders de dag erna als het laat is geworden),
De tortelduifjes
-
01 September 2016 - 08:20
Franziska & Klaas :
Nou, jullie kennende vind ik het helemaal niet gek, dat dit voor jullie de perfecte trouwdag was. Bovendien wie wil nou niet van zo een uitzicht genieten? Fijn, dat jullie genoten hebben en het ook weer getroffen hebben qua weer. Ik gun het jullie van harte! -
01 September 2016 - 10:31
Marianne:
Hallo tortelduifjes! Ik zou zo ook wel mn trouwdag wel willen vieren hoor! Snap't helemaal.
Nog van harte gefeliciteerd! Ik wens dat jullie nog veel volgende trouwdagen op zo'n mooie plek mogen vieren:-) -
01 September 2016 - 12:22
Bianca :
Hello,
Aller eerst gefeliciteerd met jullie 32ste trouwdag!!!
Wauw wat een mijlpaal en wat een cadeautje hebben jullie elkaar gegeven zeg!!!
Wat een schoonheid allemaal!
Wat een spanning was er voelbaar om het bos in te mogen, gelukkig is het gelukt!!
Wat is me af vraag hoe ziet de weg naar boven eruit, we zien vaak alleen de prachtige eindbestemmingen maar vroeg me dat ineens af.
Hoe is het met het chocolade gehalte gesteld, hahahahaha.
Geniet van elkaar en van alle pracht daar.
xxx tot morgen -
01 September 2016 - 20:17
Ferry:
Wat een dag, heerlijk. Inderdaad, mooier wordt het niet dan deze wandeling. Ontmoette een keer in de USA een wandelaar die op deze wildlife corridor was gepakt door een grizzly, hij miste een oog. Dat blijft dus altijd heel kwetsbaar, mensen en beren, goed dat ie restrictie er is en jullie zo vroeg waren. Gr. Ferry -
02 September 2016 - 18:03
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Ha ha Ferry, dat is zeer geruststellend om te lezen over die hiker. Maar ik weet natuurlijk dat er altijd kans is op een encounter. Zie maar de hike naar Helen Lake begin deze week. Het blijft spannend en ik verbaas me erover dat wij de enige lijken te zijn die Warning calls maken. Deed jij dat ook altijd? Maar Odaray Grandview op deze zonovergoten dag was echt een hoogtepunt. -
06 September 2016 - 17:20
Sassie:
hallo lieverdjes
Wat een prachtige viering van jullie trouwdag. Het is gezien dat jullie genoten hebben
Dikke kussen van de kooijen uit krimpen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
