Walking with grizzlies

Hallo medelanders,

Zoals jullie zien hebben we onze berentocht overleefd. Het was de meest perfecte dag die we ons maar hadden kunnen wensen. Het begon vanochtend gelukkig met reeds een beetje zonneschijn in de camper. En nu maar hopen dat het de rest van de dag ook droog zou blijven. Dat is gelukt, het werd prachtig zonnig en zelfs warm. Hier en daar wat wolken, is beter voor de fotografie. We moesten om 8.30 ons melden bij Emerald Air in Homer. Gisteren hadden we al de buurt verkend en gezien waar we moesten zijn, het ligt nl. naast de campground die we toen heel snel verruild hebben voor ons waanzinnige plekje op Homer Spit. We waren al om 7 .50 bij de receptie, want het was zeker 10 minuten rijden geweest, maar stel je voor dat je een lekke band krijgt of zo...... Wij houden niet van te laat komen. Om 8.30 kwam de rest (4 personen) ook aankakken, niet zo op tijd dus. Eerst laarzen uitzoeken; hipboots. Hele lange laarzen tot bijna boven aan je bovenbeen en die bleken zelfs nog te kort te zijn. Daarna checken van de kleding: in de info die was toegestuurd stond dat allemaal keurig vermeld: Muts, handschoenen, regenbroek, regenjas, inlegzooltjes voor in je laarzen en camera’s. Ik wil niet opscheppen hoor, maar alleen wij hadden alles meegenomen. Grrrrr, dus er moest van alles worden geleend. Lekkere voorbereiding zeg. Daarna vertelde onze gids Sarah de gedragsregels voor de omgang met de beren. Goed luisteren naar haar, beren genoeg ruimte geven, zachtjes lopen en in geval van gevaar: in je handen klappen. Da’s alles!!! Daarna met zijn allen in een ieniemienievliegtuigje gepropt (voor de geїnteresseerden, een De Havilland), en daar gleden we over het vlakke water. Weinig wind, beetje mist en na een poosje dobberen vlogen we boven Homer en daarna over open zee en beetje mist/bewolking.

Ruim 1 uur gevlogen naar Katmai NP, alleen te bereiken met vliegtuigjes, er zijn geen wegen, geen bebouwing, nada noppes, alleen puur natuur. De landing was perfect, in een klein beekje langs het strand. Nog geen beer te zien, maar dat ging snel veranderen. Vrij snel zagen we een groot bruin blok in het gras. Yep, de eerste grizzly. Een gigantisch groot mannetje was heerlijk aan het grazen, jawel beren grazen. Ze eten zeegras en zeegras en zeegras. Pas in augustus komen hier de zalmen en gaat de knop om naar zalm. Het leek wel een tank, zo groot, enorm. En we mochten er helemaal naar toe lopen tot 15 meter afstand. We zijn geen seconde bang geweest, Sarah gaf ons meteen het idee dat het heel veilig was. Zo dichtbij die beer was fantastisch. Hij keek niet op of om, vond ons totaal niet interessant. Af en toe een schuine blik en daarna gewoon verder grazen. Op naar de volgende beren. Dit keer een mannetje met zijn vriendin. Het is mating seizoen en alleen dan tolereren de beren elkaar. Deze twee waren heel lief voor elkaar, ze kroelden een beetje maar uiteindelijk had ze toch hoofdpijn en ging zitten op haar gigantische billen. Manlief besloot toen dat het dan beter was om een dutje te doen en ging onbeschaamd languit liggen met zijn poten achteruit in het gras. Dit tweetal lieten we ook weer achter ons en we moesten een beek oversteken. Toen kwamen de hipboots van pas. Het water was best diep, staat in verbinding met open zee en het was ver na het hoogste tij, maar nog stond het water hoog genoeg om de laarzen in te lopen. Brrrrrrr, dat was koud zeg. We liepen gelijk te soppen, alleen Leen had geluk, zijn laarzen waren hoger en alleen hij kwam droog aan de overkant. Laarzen leeggegoten en verder gelopen, inderdaad met kletsnatte sokken en broek. Who cares, da’s pas echt Ultimate survival!

De volgende beren waren al weer in zicht. Het waren er zoveel, op een gegeven moment liepen er wel 8 beren in het gras. Niet op een kluitje, maar allemaal goed zichtbaar. Whow, zoveel hadden we echt niet verwacht. We zagen ineens een mamabeer met 1 cub, een jong van vorig jaar. Dat noemt Sarah een Yearling (in het 2de jaar van zijn leven). Die had eerder een broertje/zusje, maar die was gedood door wolven. Achhhhh. De kleine probeerde boven het gras uit te komen en stond op zijn achterpootjes te turen. Wat schattig zeg. Ineens zag ik een vos lopen, af en toe zie ik niet alles dubbel hoor. Het was een hele bijzondere: een Cross Fox, kleurvariant van een Red Fox, heel bijzonder. Prachtig beestje. We staken nog wat watertjes over en belandden toen bij een andere mamabeer met 1 Jearling. Na een poosje liepen die naar de waterkant en gingen even liggen voor een middagdutje. De kleine gebruikte mama’s rug als kussentje. Mooie plekje om te eten. Eten met beren dus. De beren kennen geen menselijk eten en zijn ook niet geïnteresseerd. Om dat zo te houden moet je ze natuurlijk niet gaan voeren en zelfs geen kruimeltje laten vallen. Prachtig om zo je broodje te eten met 2 beren op de achtergrond. De camera’s hadden het zwaar. Overigens liep er maar 1 medereiziger met ook een redelijke camera. Leen liep met de telelens, ik met ook een flinke camera, oma met Ipad, ja je gelooft het niet! En opa met een camera die hij de dag ervoor van zijn dochter had geleend en dus niet wist waar alles voor was (oma had dus de Ipad, denk dat ze samen heel veel leuke plaatjes hebben…..). Overigens vond opa het heel leuk om te praten over alles behalve beren, elke blok hout was volgens hem een beer en hij zeurde steeds over natte voeten. Wat een zemel zeg. Sarah ergerde zich, net als wij, ook behoorlijk,maar aangezien hij de gast is kan ze er niks van zeggen en bleef ze superbeleefd. Wij babbelden vrolijk met Sarah over beren, beren en beren en ze vond het echt heel leuk dat we zo geїnteresseerd waren. Ze kent alle beren en hun gedrag en weet tot hoe dicht je ze kan naderen. Hele handige informatie, je kan geen kant op als er iets gebeurd en het enige wat we konden doen was in onze handen klappen en zachtjes praten als de beren te dichtbij zouden komen. Wat ze overigens niet deden.

We zagen hele luie beren, hele lichte beren, meestal vrouwtjes. Die waren ook een stuk dikker, zelfs tonnetje rond. Een beer slapend op zijn rug, rollend. Een groot mannetje ging ook drinken en je kon hem gewoon horen slurpen. Wow, het was allemaal erg overweldigend. Een mega mannetje achtervolgde steeds de blonde beer, maar ze vond hem heel vervelend en liep steeds weg. Dan moet je uitkijken, ze kunnen dan ineens van richting veranderen, maar deden het niet. Sarah vertelde dat ze pas een mamabeer met 3 piepkleintjes had gezien, de Springcubs, ½ jaar oud. Net als bij ijsberen worden de cubs in het winterhol geboren in december/januari. Als ze voor het eerst naar buiten komen zijn ze 3 maanden oud. Nu dus al bijna ½ jaar. Ooooh wat zou ik die graag willen zien. Kans was erg klein want Sarah had ze pas 1 keer gezien en toen renden ze meteen de bosjes in. Blijven dromen dan maar. We gingen langs nog meer beren. Op een gegeven moment waren er weer 8 in beeld. Ze zijn overal!!!!! En ineens zag ik (kan er ook niks aan doen) de mamabeer met 3 cubs, echt waar. Wat een geluk en Sarah en ik waren even enthousiast. Heel langzaam naar dit kwartetje gelopen. Een moederbeer heeft nog meer ruimte nodig met zulke kleine cubs, dus heel dichtbij kwamen we niet. Ze liepen steeds een stukje verder, de 3 kleintjes stonden op hun achterpootjes naar ons te kijken, Zo WAAAAAAAANZINNIG leuk. We hadden weer eens de hoofdprijs gewonnen. Na totaal zo’n 20 of meer grizzlies waren we om 15.30 terug bij het watervliegtuig, alwaar Sarah’s man Craig al stond te trappelen. Hij ging niet met onze tocht mee, maar houdt het vliegtuig in de gaten terwijl Sarah de hort op is. Veel later konden we niet weggaan omdat het dan hoog tij zou zijn. Uurtje vliegen weer, dit keer onbewolkt en er bleken overal bergen te zijn. Fantastisch mooi.

16.45 zijn we veilig geland en we hebben Sarah gigantisch bedankt en even een hug gegeven. Wat een bijzondere dame, reuzevriendelijk, rustig en superveel kennis over de grizzlies. Wat hebben we genoten, wederom een dag met een hele dikke laag goud. Om nooit te vergeten. Met ook reuzedank aan al die geweldige imposante grizzlies en het supermooie weer.
Morgen gaan we zelf op zoek naar beren. Volgens Sarah klopt het ook dat de beren nu op zalm vissen in de Russian River vlakbij Seward. Nergens anders zijn de zalmen zo vroeg in het seizoen al in de rivieren. Als we nu ook nog vissende beren gaan zien dan kan je mij opvegen. Al onze dromen lijken uit te komen. Over 2 dagen boottochtje vanuit Seward, dus die kant moeten we sowieso weer op.

Tot morgen,
Bearhunters

Beetje veel foto's, mogen jullie zelf een keuze uit maken, wij hebben er 4000 (ja, vierduizend) om uit te zoeken