Ghosthouse Bonanza
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
08 Juli 2014 | Verenigde Staten, Kennicott
Hallo landgenoten,
Wederom op pad met David. Vandaag een mountainhike. David had 2 opties; naar het Bunkhouse (mijngebouw) van Bonanza of naar een hooggelegen pas daar in de buurt. Op het laatst zou hij beslissen waar naar toe te gaan. Bij mooi weer naar de pas, anders naar Bonanza. Het slechte weer stuurde ons vandaag helaas naar Bonanza. We begonnen om 8.30 en liepen hetzelfde pad als 2 dagen geleden toen we zelf naar de Jumbomijn liepen Na een poosje kwam uiteraard een splitsing, deze keer rechts aanhouden. Gelukkig was dit pad totaal niet zo dichtbegroeid als de Jumbotrail, wat een verademing. Toen we begonnen was het al zwaar bewolkt en konden we amper bergen zien, na verloop van tijd begon het te miezeren. Dit ging over in gewoon flinke regen. We liepen over sneeuw, over hele smalle richeltjes en puinhellingen. De laatste 2 uur voor de lunchbreak van 13 uur zagen we totaal niets. Dichte mist/bewolking nam elk uitzicht weg. Leen en ik hadden totaal geen idee wat er om ons heen was. We konden soms amper 10 meter ver kijken, het was niet eng of zo, je zag gewoon alleen je voeten, struikjes en het pad. Niet erg motiverend. Bovendien waren we zo doorweekt dat we flink afkoelden ondanks laagjes kleding. Uiteindelijk bereikten we het Bonanza Bunkhouse.
In een bunkhouse werd het kopererts verzameld en in wagonnetjes over een kabelbaan naar beneden gebracht. Die kabels lopen nog overal via grote houten torens in de bergen. Ze eindigen beneden in Kennicott in The Millhouse. Daar werd het erts verpulverd en in grotere wagons per trein vervoerd. Het is hier 1 groot openluchtmuseum, alles,maar dan ook alles staat/ligt er nog. Verroest, ingestort of op het punt om in te storten. We wilden voor de lunch een droog plekje vinden in het Bunkhouse, maar een groot deel was ingestort. David vond iets lager een ingang om toch naar binnen te gaan in deze ruïne. Buiten lagen nog grote stukken metaal, planken, schroeven en andere zooi. We moesten heel goed uitkijken om ons niet te bezeren, maar zijn uiteindelijk naar binnen gegaan. Binnen lag zelfs sneeuw, lekkend dak, overal nog delen van machines, gereedschap. Best interessant. Echt droog was het niet, we hebben staand onze lunch genuttigd. Ook wat extra regenkleding aangetrokken, we waren verkleumd. Op zulk weer kan je je haast niet kleden. Toen we teruggingen werd ineens een richel bergen zichtbaar: De Bonanza Ridge. Wow, hele grillige pieken staken boven ons uit. We zaten heel erg hoog. We zijn geklommen van 2000 feet naar 6000 feet. Dames en heren, dat zijn ruim 1300 hoogtemeters (dus niet het dalen meegerekend!), pffff een hele flinke klim hoor! En dat over een afstand van 5 mile (8km). We waren best trots op onszelf. Hoor ik applaus?
Toen we de Bonanza Ridge even door de mist zagen werden we toch wel wat vrolijker, nu hadden we een idee waar we waren. We konden ook het Bunkhouse zien, op de heenweg zagen we het pas toen we er bijna voor stonden. We werden tijdens de afdaling ook wat warmer en gezelliger. We hebben heel gezellig met David gebabbeld over vanalles, het was alsof we met een goede vriend op stap waren. Om 17 uur waren we thuis na een hele dag regen.We hebben afscheid genomen van David. Ook hij had genoten en we kregen een flinke knuffel. Wereldgids! Alle kleding hangt nu te drogen over stoelen, of hangt in de badkamer. Hopelijk kan ik morgen alles droog in de koffers stoppen. Dan vertrekken we om 16 uur weer naar de voetbrug bij McCarthy. Aan de andere kant worden we om 16.30 opgehaald door een Shuttle die ons in 3 uur naar onze Camper terugbrengt. We blijven dan nog een nacht op de campground en de volgende dag rijden we naar Anchorage. Bleh, het einde komt in zicht, nog niet teveel aan denken.
See you,
Ghostbusters
Wederom op pad met David. Vandaag een mountainhike. David had 2 opties; naar het Bunkhouse (mijngebouw) van Bonanza of naar een hooggelegen pas daar in de buurt. Op het laatst zou hij beslissen waar naar toe te gaan. Bij mooi weer naar de pas, anders naar Bonanza. Het slechte weer stuurde ons vandaag helaas naar Bonanza. We begonnen om 8.30 en liepen hetzelfde pad als 2 dagen geleden toen we zelf naar de Jumbomijn liepen Na een poosje kwam uiteraard een splitsing, deze keer rechts aanhouden. Gelukkig was dit pad totaal niet zo dichtbegroeid als de Jumbotrail, wat een verademing. Toen we begonnen was het al zwaar bewolkt en konden we amper bergen zien, na verloop van tijd begon het te miezeren. Dit ging over in gewoon flinke regen. We liepen over sneeuw, over hele smalle richeltjes en puinhellingen. De laatste 2 uur voor de lunchbreak van 13 uur zagen we totaal niets. Dichte mist/bewolking nam elk uitzicht weg. Leen en ik hadden totaal geen idee wat er om ons heen was. We konden soms amper 10 meter ver kijken, het was niet eng of zo, je zag gewoon alleen je voeten, struikjes en het pad. Niet erg motiverend. Bovendien waren we zo doorweekt dat we flink afkoelden ondanks laagjes kleding. Uiteindelijk bereikten we het Bonanza Bunkhouse.
In een bunkhouse werd het kopererts verzameld en in wagonnetjes over een kabelbaan naar beneden gebracht. Die kabels lopen nog overal via grote houten torens in de bergen. Ze eindigen beneden in Kennicott in The Millhouse. Daar werd het erts verpulverd en in grotere wagons per trein vervoerd. Het is hier 1 groot openluchtmuseum, alles,maar dan ook alles staat/ligt er nog. Verroest, ingestort of op het punt om in te storten. We wilden voor de lunch een droog plekje vinden in het Bunkhouse, maar een groot deel was ingestort. David vond iets lager een ingang om toch naar binnen te gaan in deze ruïne. Buiten lagen nog grote stukken metaal, planken, schroeven en andere zooi. We moesten heel goed uitkijken om ons niet te bezeren, maar zijn uiteindelijk naar binnen gegaan. Binnen lag zelfs sneeuw, lekkend dak, overal nog delen van machines, gereedschap. Best interessant. Echt droog was het niet, we hebben staand onze lunch genuttigd. Ook wat extra regenkleding aangetrokken, we waren verkleumd. Op zulk weer kan je je haast niet kleden. Toen we teruggingen werd ineens een richel bergen zichtbaar: De Bonanza Ridge. Wow, hele grillige pieken staken boven ons uit. We zaten heel erg hoog. We zijn geklommen van 2000 feet naar 6000 feet. Dames en heren, dat zijn ruim 1300 hoogtemeters (dus niet het dalen meegerekend!), pffff een hele flinke klim hoor! En dat over een afstand van 5 mile (8km). We waren best trots op onszelf. Hoor ik applaus?
Toen we de Bonanza Ridge even door de mist zagen werden we toch wel wat vrolijker, nu hadden we een idee waar we waren. We konden ook het Bunkhouse zien, op de heenweg zagen we het pas toen we er bijna voor stonden. We werden tijdens de afdaling ook wat warmer en gezelliger. We hebben heel gezellig met David gebabbeld over vanalles, het was alsof we met een goede vriend op stap waren. Om 17 uur waren we thuis na een hele dag regen.We hebben afscheid genomen van David. Ook hij had genoten en we kregen een flinke knuffel. Wereldgids! Alle kleding hangt nu te drogen over stoelen, of hangt in de badkamer. Hopelijk kan ik morgen alles droog in de koffers stoppen. Dan vertrekken we om 16 uur weer naar de voetbrug bij McCarthy. Aan de andere kant worden we om 16.30 opgehaald door een Shuttle die ons in 3 uur naar onze Camper terugbrengt. We blijven dan nog een nacht op de campground en de volgende dag rijden we naar Anchorage. Bleh, het einde komt in zicht, nog niet teveel aan denken.
See you,
Ghostbusters
-
09 Juli 2014 - 08:07
Marijke:
Inderdaad applaus verdiend!! xx
-
09 Juli 2014 - 08:14
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Marijek; dankjewel voor het applaus, jij bent er vroeg bij.
Bianca; het was soms best koud, rond 10'C, soms warmer. Veel laagjes meenemen en af en toe iets aan/uittrekken. Het water lijkt knalblauw, heeft ales te maken met breking van het licht. Als het ijs dicht op elkaar zit lijkt het blauwer, meer lucht erin dan lijkt het wit. Ook afstand telt mee, bewolking of veel zon. Heel ingewikkeld allemaal, uiteindelijk is het allemaal kleurloos water natuurlijk. Af en toe inderdaad wat modder op de grond, meestal helder. Heel apart om te zien.
Saskia; het was totaal niet eng, goed luisteren naar de gids dat helpt enorm! -
09 Juli 2014 - 08:17
Leen En Ellien Van Der Kooij:
Marianne; ik ben je allerstoerste collega ( en de allerliefste natuurlijk) ;) -
09 Juli 2014 - 10:58
Annette:
Toch heeft dat zo ook wel iets heel speciaal dat Bonanza bunckhouse in the fog! Heel oud en mysterieus.
En over wisselvallig weer in Alaska gesproken....
Geniet nog even van iedere dag!
Straks thuis met de vele foto´s zullen jullie zeker ook nog nagenieten! -
09 Juli 2014 - 13:48
Marianne:
Hoi allerstoerste collega!
Ik vind wel dat je deze titel mag krijgen hoor, want vandaag dan ook weer, moet eens kijken hoeveel jullie gelopen hebben. En...onder welke omstandigheden!
Nou de vakantie mag dan wel ten einde zijn (bijna) maar jullie hebben er uit gehaald wat er uit te halen was, dus met veel plezier en voldoening hier op terug kijken.
En trouwens, denk maar: " gelukkig hebben de foto's nog!!!!!"
Liefs Marianne
-
09 Juli 2014 - 21:15
Bianca:
hey hey,
cool die ruïnes!! lijkt me soms ook wat spooky.
bizar ook wel dat er binnen ook sneeuw ligt.
lijkt me effe spannend als je alleen je voeten kunt zien, maar wel weer gave ervaring.
dank je wel voor je uitleg over de kou, echt zo leuk om zo van jullie te leren, te genieten en stiekem beetje mee op vakantie te zijn!!
diepe buiging en luid applaus voor jullie dappere en stoere klim actie!!
dikke kussen en succes morgen, de laatste nachtjes in de camper.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
