Burstall Pass, maar dan anders....
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
20 Februari 2014 | Canada, Canmore
Hallo luitjes,
De wandeling van gisteren heeft mij vandaag ook nog bezig gehouden. Ik was na het avondeten al zo slaperig dat ik even was gaan liggen. Rond 22 uur opgestaan en nog ff Aurorawatch ( http://www.aurorawatch.ca/) geraadpleegd of er nog meldingen van kans op Noorderlicht zouden zijn. Dinsdagavond hebben we het gemist omdat het zo sneeuwde, wie weet de nacht erna misschien dan? Nee, geen meldingen. Tegen 23 uur nog laatste keer gekeken en toen was er verhoging van activiteit, maar nog niet iets om voor op pad te gaan. Dus aangezien ik al liep te tollen van de slaap mijn bedje opgezocht. Vorige nacht ook al amper geslapen, ik was er erg aan toe!
Had ik dus niet moeten doen bleek vanochtend. Om 5.30 zat ik alweer paraat achter mijn schrijftafeltje en keek even op de Aurora-site en zag tot mijn grote verdriet dat om 23.15 er een Red Alert was afgegeven. Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, wat vreselijk en het was afgelopen nacht ook onbewolkt. Heb vandaag ook prachtige foto's gezien van Paul Zizka (http://zizka.ca/) , een natuurfotograaf die ik al heel lang volg en die heeft waanzinnige foto's in Kananaskis dus gemaakt, hier om de hoek. Ik kan me wel voor mijn k....p slaan dat ik hier doorheen heb geslapen. Zo ontzettend jammer, jammer, jammer.
Vandaag moest er natuurlijk toch gewoon gesneeuwschoend worden, dus wandeling naar Burstall Pass gepland. 2 jaar geleden hebben we die ook geprobeerd in de winter, maar omdat er geen snowshoetrail is naar die Pass, maar wel rond 2 meertjes (Hogarth Lakes) zijn we toen fout gelopen. Dit jaar ging ons dat niet gebeuren!!! In de zomer van 2012 zijn we er ook naar toe gelopen, dus eitje, we weten de weg toch??Dacht ik..... Rond 10 uur stonden wij dus op de parkeerplaats bij Burstall Pass, die is tegenover de parkeerplaats naar het populaire Chester Lake. Toen we wegreden uit Canmore zat de lucht weer potdicht, en hier in Kananaskis kwam er een voorzichtig zonnetje door. Zo zie je maar, altijd proberen, valt soms mee met het weer. Toen we geparkeerd stonden zaten er ineens een heleboel rode en gele vogeltjes op de grond. Kruisbekken. Wat een prachtige beestjes zeg, ze scharrelden heerlijk door de sneeuw. Kijk maar op de foto's, zijn ze niet geweldig. Bianca, ook kleine diertjes dragen bij tot de feestvreugde.
Er stond nog 1 auto op de parking en ik heb brutaal gevraagd waar zij naar toe gingen. Naar Burstall Pass dus en 1 van de 2 was gids en wist de weg. Zij gingen cross-country skien en wij er achteraan. Kon haast niet mis gaan zou je denken. Eigenlijk mogen snowshoers niet op het spoor van skiers lopen, maar de sneeuw naast hun spoor was zo diep, (meer dan 50 cm zakten we weg) dat het niet te doen was om er naast te lopen. Op sommige plekken was het gewoon ook te sma. We kwamen de skiers nog eens tegen en die begrepen het wel, we mochten best hun spoor gebruiken. Op een gegeven moment kwamen de skiers echter weer onze kant op, ze waren fout geskied, dus iedereen weer terug. Enige snowshoetijd later kwamen we bij een meertje en dat vond ik toch wel erg verdacht veel lijken op 1 van de Hogarth Lakes. Een deja-vu dus. Maar, met die gids zat het toch wel goed? Nee dus, ze kwamen alweer onze kant op over het meertje en vertelden dat ze weer de weg kwijt waren. Lekkere gids zeg. Ze gingen naar huis. Opgeven, nou wij nog niet. Maar bij het meertje stond ook een snowshoebordje, dat leek me toch ook foute boel, maar de gids dacht toch dat we daar naar toe moesten. Ik had eigenwijzer moeten zijn deze keer, meestal neem ik niet zomaar iets van iemand aan. Heeft nog te maken met mijn analistenverleden denk ik.
Maar we snowshoeden dus braaf verder en kwamen uiteraard bij Hogarth Lake nr 2. Nou staan er geen bordjes of zo, maar mijn boekje vertelde dit. Balen, ik wist nu zeker dat het niet goed zat. Dus toen er een ieniemienie spoortje linksaf ging hebben we dat gevolgd. Er is hier zoveel sneeuw gevallen, dat we wegzakten tot boven de knieen, er was totaal nog geen spoor. Dus trailbreaking dan maar, flink sneeuwstampen. Heeeel erg vermoeiend, zelfs met de snowshoes zakten we heel diep. Ploeter ploeter, steeds verder, zelfs een helling op gezwoegd omdat ik dacht dat er daar boven een open stuk was en misschien wel de route. Nou nee, ik verzoop haast in de sneeuw, stond tot mijn middel ingegraven en toen heb ik ook moeten opgeven. Voor de tweede keer dus. Grrrr, had ik nou maar niet naar die gids geluisterd.... Er was wel ergens een afslag geweest voor de Hogarth Lakes en die hadden we waarschijnlijk toch moeten nemen.
De weg terug was overigens geen straf hoor. Door de zon en blauwe lucht hadden we prachtige uitzichten op de bergen boven Chester Lake, die zich aan de overkant van de weg bevinden. Genieten dus, hier wil iedereen wel snowshoen. Na 3 uur sneeuwpletten waren we weer bij de auto. Daar waren 2 mensen zich aan het ingespen en vroegen uiteraard waar we waren geweest. Burstall Pass, helaas net niet. Oh, daar wilden zij ook naar toe. Nu was het al over 2-en, beetje laat. Weet u dan de weg vroeg ik? Nee hoor, maar het is toch na 2 km linksaf. Uhhhhhhh, soort van ja, ik heb nog geprobeerd duidelijk te maken dat ze vooral niet de snowshoe bordjes moesten volgen en dat het toch wel erg ver zou zijn. Burstall Pass is bijna 5 uur (retour), en dan ben je nog maar op het tussengedeelte, een soort vlakte, de Burstall Flats. In de zomer was het hier heel erg nat, we moesten van grasplukje naar grasplukje springen, door water waden, over takken lopen om daar doorheen te komen. Nu lekker onder de sneeuw met uitzicht op prachtige bergen.
Dat was ook ons doel van vandaag geweest, naar de vlakte en niet naar de Pass, veel te ver en door lawinegebied. Ik denk niet dat die mensen het gevonden hebben. Voor de collegahikers; de bordjes voor de zomerhike zijn in de winter echt niet te vinden hoor, ze zijn weggehaald denk ik of ondergesneeuwd of zoekgeraakt. Ik weet het niet, maar als iemand weet hoe je er welk kan komen, ik hoor het graag.
De terugweg was een waar feestje. Dankzij het zonnetje en blauwe stukken lucht werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. De ene na de andere fotostop volgde en we genoten. Wat een prachtig einde van een geweldige dag. In Canmore nog even langs een boekenwinkel. Nog een snowshoe-boekje van Andrew Nugara aangeschaft. Heb al het deel over gevorderde snowshoetrips en nu het deel voor beginnende snowshoers. Verkeerde volgorde van aankoop dus? Nee hoor, eerste keer hebben we ons prima kunnen redden met boekje deel 2 en nu was ik op zoek naar nog meer routes, ook buiten Kananaskis.
Terwijl ik aan het schrijven ben (nu is het 21.30) houd ik goed de Aurorawatch in de gaten. Leen ligt al in bed, maar ik maak hem wakker als er een Alert komt, dus ik zit hier voorlopig nog wel even. Hopelijk niet voor niets, maar dat weten we morgen pas. Morgen tweede groepsexcursie, we worden al om 9 uur opgehaald. Hopelijk heb ik dan wel wat geslapen.......
Groetjes van N. Oorder-Lichtje
Allerliefste pap en mam: jullie hebben de smaak te pakken zie ik en ik geniet van jullie leuke berichtjes. Ik neem aan dat die zoen ook voor Leen was? Veel knuffels voor jullie
Bianca: vandaag prachtige vogeltjes gezien, word ik ook heel blij van.
Marion: wat ontzettend leuk dat je mij weer volgt, voel me weer zeer vereerd. Hopelijk lukt het om te sparen voor een reisje naar Canada. In de winter is zeker aan te bevelen, zo compleet anders dan de zomer. Moet je echt een keer gezien hebben.
Saskia: misschien had ik wat Ventolin mee moeten nemen?
De wandeling van gisteren heeft mij vandaag ook nog bezig gehouden. Ik was na het avondeten al zo slaperig dat ik even was gaan liggen. Rond 22 uur opgestaan en nog ff Aurorawatch ( http://www.aurorawatch.ca/) geraadpleegd of er nog meldingen van kans op Noorderlicht zouden zijn. Dinsdagavond hebben we het gemist omdat het zo sneeuwde, wie weet de nacht erna misschien dan? Nee, geen meldingen. Tegen 23 uur nog laatste keer gekeken en toen was er verhoging van activiteit, maar nog niet iets om voor op pad te gaan. Dus aangezien ik al liep te tollen van de slaap mijn bedje opgezocht. Vorige nacht ook al amper geslapen, ik was er erg aan toe!
Had ik dus niet moeten doen bleek vanochtend. Om 5.30 zat ik alweer paraat achter mijn schrijftafeltje en keek even op de Aurora-site en zag tot mijn grote verdriet dat om 23.15 er een Red Alert was afgegeven. Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, wat vreselijk en het was afgelopen nacht ook onbewolkt. Heb vandaag ook prachtige foto's gezien van Paul Zizka (http://zizka.ca/) , een natuurfotograaf die ik al heel lang volg en die heeft waanzinnige foto's in Kananaskis dus gemaakt, hier om de hoek. Ik kan me wel voor mijn k....p slaan dat ik hier doorheen heb geslapen. Zo ontzettend jammer, jammer, jammer.
Vandaag moest er natuurlijk toch gewoon gesneeuwschoend worden, dus wandeling naar Burstall Pass gepland. 2 jaar geleden hebben we die ook geprobeerd in de winter, maar omdat er geen snowshoetrail is naar die Pass, maar wel rond 2 meertjes (Hogarth Lakes) zijn we toen fout gelopen. Dit jaar ging ons dat niet gebeuren!!! In de zomer van 2012 zijn we er ook naar toe gelopen, dus eitje, we weten de weg toch??Dacht ik..... Rond 10 uur stonden wij dus op de parkeerplaats bij Burstall Pass, die is tegenover de parkeerplaats naar het populaire Chester Lake. Toen we wegreden uit Canmore zat de lucht weer potdicht, en hier in Kananaskis kwam er een voorzichtig zonnetje door. Zo zie je maar, altijd proberen, valt soms mee met het weer. Toen we geparkeerd stonden zaten er ineens een heleboel rode en gele vogeltjes op de grond. Kruisbekken. Wat een prachtige beestjes zeg, ze scharrelden heerlijk door de sneeuw. Kijk maar op de foto's, zijn ze niet geweldig. Bianca, ook kleine diertjes dragen bij tot de feestvreugde.
Er stond nog 1 auto op de parking en ik heb brutaal gevraagd waar zij naar toe gingen. Naar Burstall Pass dus en 1 van de 2 was gids en wist de weg. Zij gingen cross-country skien en wij er achteraan. Kon haast niet mis gaan zou je denken. Eigenlijk mogen snowshoers niet op het spoor van skiers lopen, maar de sneeuw naast hun spoor was zo diep, (meer dan 50 cm zakten we weg) dat het niet te doen was om er naast te lopen. Op sommige plekken was het gewoon ook te sma. We kwamen de skiers nog eens tegen en die begrepen het wel, we mochten best hun spoor gebruiken. Op een gegeven moment kwamen de skiers echter weer onze kant op, ze waren fout geskied, dus iedereen weer terug. Enige snowshoetijd later kwamen we bij een meertje en dat vond ik toch wel erg verdacht veel lijken op 1 van de Hogarth Lakes. Een deja-vu dus. Maar, met die gids zat het toch wel goed? Nee dus, ze kwamen alweer onze kant op over het meertje en vertelden dat ze weer de weg kwijt waren. Lekkere gids zeg. Ze gingen naar huis. Opgeven, nou wij nog niet. Maar bij het meertje stond ook een snowshoebordje, dat leek me toch ook foute boel, maar de gids dacht toch dat we daar naar toe moesten. Ik had eigenwijzer moeten zijn deze keer, meestal neem ik niet zomaar iets van iemand aan. Heeft nog te maken met mijn analistenverleden denk ik.
Maar we snowshoeden dus braaf verder en kwamen uiteraard bij Hogarth Lake nr 2. Nou staan er geen bordjes of zo, maar mijn boekje vertelde dit. Balen, ik wist nu zeker dat het niet goed zat. Dus toen er een ieniemienie spoortje linksaf ging hebben we dat gevolgd. Er is hier zoveel sneeuw gevallen, dat we wegzakten tot boven de knieen, er was totaal nog geen spoor. Dus trailbreaking dan maar, flink sneeuwstampen. Heeeel erg vermoeiend, zelfs met de snowshoes zakten we heel diep. Ploeter ploeter, steeds verder, zelfs een helling op gezwoegd omdat ik dacht dat er daar boven een open stuk was en misschien wel de route. Nou nee, ik verzoop haast in de sneeuw, stond tot mijn middel ingegraven en toen heb ik ook moeten opgeven. Voor de tweede keer dus. Grrrr, had ik nou maar niet naar die gids geluisterd.... Er was wel ergens een afslag geweest voor de Hogarth Lakes en die hadden we waarschijnlijk toch moeten nemen.
De weg terug was overigens geen straf hoor. Door de zon en blauwe lucht hadden we prachtige uitzichten op de bergen boven Chester Lake, die zich aan de overkant van de weg bevinden. Genieten dus, hier wil iedereen wel snowshoen. Na 3 uur sneeuwpletten waren we weer bij de auto. Daar waren 2 mensen zich aan het ingespen en vroegen uiteraard waar we waren geweest. Burstall Pass, helaas net niet. Oh, daar wilden zij ook naar toe. Nu was het al over 2-en, beetje laat. Weet u dan de weg vroeg ik? Nee hoor, maar het is toch na 2 km linksaf. Uhhhhhhh, soort van ja, ik heb nog geprobeerd duidelijk te maken dat ze vooral niet de snowshoe bordjes moesten volgen en dat het toch wel erg ver zou zijn. Burstall Pass is bijna 5 uur (retour), en dan ben je nog maar op het tussengedeelte, een soort vlakte, de Burstall Flats. In de zomer was het hier heel erg nat, we moesten van grasplukje naar grasplukje springen, door water waden, over takken lopen om daar doorheen te komen. Nu lekker onder de sneeuw met uitzicht op prachtige bergen.
Dat was ook ons doel van vandaag geweest, naar de vlakte en niet naar de Pass, veel te ver en door lawinegebied. Ik denk niet dat die mensen het gevonden hebben. Voor de collegahikers; de bordjes voor de zomerhike zijn in de winter echt niet te vinden hoor, ze zijn weggehaald denk ik of ondergesneeuwd of zoekgeraakt. Ik weet het niet, maar als iemand weet hoe je er welk kan komen, ik hoor het graag.
De terugweg was een waar feestje. Dankzij het zonnetje en blauwe stukken lucht werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. De ene na de andere fotostop volgde en we genoten. Wat een prachtig einde van een geweldige dag. In Canmore nog even langs een boekenwinkel. Nog een snowshoe-boekje van Andrew Nugara aangeschaft. Heb al het deel over gevorderde snowshoetrips en nu het deel voor beginnende snowshoers. Verkeerde volgorde van aankoop dus? Nee hoor, eerste keer hebben we ons prima kunnen redden met boekje deel 2 en nu was ik op zoek naar nog meer routes, ook buiten Kananaskis.
Terwijl ik aan het schrijven ben (nu is het 21.30) houd ik goed de Aurorawatch in de gaten. Leen ligt al in bed, maar ik maak hem wakker als er een Alert komt, dus ik zit hier voorlopig nog wel even. Hopelijk niet voor niets, maar dat weten we morgen pas. Morgen tweede groepsexcursie, we worden al om 9 uur opgehaald. Hopelijk heb ik dan wel wat geslapen.......
Groetjes van N. Oorder-Lichtje
Allerliefste pap en mam: jullie hebben de smaak te pakken zie ik en ik geniet van jullie leuke berichtjes. Ik neem aan dat die zoen ook voor Leen was? Veel knuffels voor jullie
Bianca: vandaag prachtige vogeltjes gezien, word ik ook heel blij van.
Marion: wat ontzettend leuk dat je mij weer volgt, voel me weer zeer vereerd. Hopelijk lukt het om te sparen voor een reisje naar Canada. In de winter is zeker aan te bevelen, zo compleet anders dan de zomer. Moet je echt een keer gezien hebben.
Saskia: misschien had ik wat Ventolin mee moeten nemen?
-
21 Februari 2014 - 08:48
Corry Sluijters:
Heb net weer zitten te genieten van je reisverslag. leuk dat dit mogelijk is. Duim voor je dat je toch een keerdat prachtige schouwspel zult zien. Liefs... -
21 Februari 2014 - 09:43
Bianca:
hey hey,
wat een schattige vogeltjes weer zeg, ze hebben we een bijzonder bekje die snavel zo over elkaar.
al vond ik die grijze van vorige week snoeziger, sorry.
ik geniet ook van alle beestjes groot en klein hoor die ik voorbij zie komen bij jullie verslagen!!!
o, snap wel dat je flink hebt zitten balen vanmorgen, hopelijk blijven de aurora's nog even aan en wordt het helder de nachten. misschien kan leen gelijk zijn film kwaliteiten weer inzetten, schijnt te bewegen toch? duim voor jullie dat het snel weer zo ver is en jullie dit bijzondere tafereel kunnen aanschouwen.
wat gek dat de wandeling steeds daar verkeerd loopt. zou de sneeuw zo hoog staan dat de borden weg zijn of staan ze op hoge palen? irritant lijkt me.
zat gisteren na het werken in de auto en toen moest ik aan jullie denken, dacht o als je die heerlijke sneeuwluchtjes en frisse boslucht een mee kon nemen, dat zou toch top zijn hahahahha. thuis ook nog genieten van je vakantie herinnering
vind dat hier ook altijd zo fris ruiken, heerlijk.
slaap lekker straks en hoop dat jullie een top hike hebben gehad vandaag.
xxxx -
21 Februari 2014 - 09:44
Marion:
Hoi ellien,
Volgens mij ging de weg naar Burstall pass het grootste deel over een brandweg.
En heb je in begin een soort canyon aan de rechterkant, daar gaat het langzaam bergop.
Een bergje/bultje welk je links ziet liggen vanaf de parkeerplaats loop je dan omheen. Voor zover ik mij herinner. Maar als alles wit is, zal het idd lastig zijn.
Hier is nog een verhoogde aurora activiteit tot zondag.
Hopelijk hebben jullie nog een kans. Blijven opletten!
Winter in Canada komt misschien nog wel een keer, eerst even skieen in Oostenrijk.
Succes ermee en vooral blijven genieten!
-
21 Februari 2014 - 12:21
Franziska & Klaas :
Hallo beste Canada-gangers,
Ja dat is flink balen, als de red alert net een kwartier nadat je in bed gekropen bent komt. Maar zo is het altijd. Hopelijk krijgen jullie de komende dagen nog weer een kans. Ook ik heb dit prachtige natuurschouwspel helaas nog niet met eigen ogen mogen aanschouwen. Staat nog op de bucketlist, net als een winterreis naar de Rockies trouwens.
De weg vinden in de sneeuw is inderdaad niet eenvoudig, zeker als er geen bordjes zijn en alle sporen onder een diepe laag verse sneeuw verdwenen zijn. Maar Klaas en ik zijn ook in de zomer meesters in het verdwalen. Neem bij voorbeeld die wandelingen van Staatsbosbeheer, waarbij je gekleurde paaltjes moet volgen. Klaas en ik lopen die steevast in de verkeerde richting, waardoor je de paaltjes slecht kunt zien en wij vroeger of later het pad helemaal kwijt zijn.
Of die ene keer, dat wij in de Green Mountains (Vermont) geprobeerd hebben om in de zomer de bordjes van een ski-trail te volgen, in de veronderstelling, dat dit ook zonder sneeuw te doen zou moeten zijn. Nou mooi niet. De bosjes, die in de winter waarschijnlijk onder de sneeuw verdwijnen, werden op den duur zo dicht, dat er geen doorkomen meer aan was en wij moesten omkeren.
En dan zijn er nog de Noorse wandelpaden, waar je midden in een beek lopend wel op het goede pad blijkt te zijn.
Maar al die dwaalsporen en omwegen hebben ook weer iets goeds. Je komt er namelijk op plekken en beleeft dingen, die je anders gemist had.
Ik wens jullie nog heel veel plezier en hopelijk ook wat zon toe!
Groetjes,
Franziska -
21 Februari 2014 - 16:26
Sassie:
Hallo lieve schatten
ik hoop toch zo dat je nu wel naar aurora kan gaan anders moeten jullie, zoals theo al aangaf, maar de wacht gaan houden. Maar jullie hebben nog even
toch gek dat de juiste route niet te vinden is zo je zo denken maar wat een geploeter zeg allemaal heb je geen sportschool voor nodig
foto's zijn ook nog prachtig genot om weer mee te lezen
dikke kussen en knuffels
de kooijen uit krimpen -
21 Februari 2014 - 20:40
Jacqueliene Van Tongeren:
Hallo sneeuw hondjes hier eindelijk een mail van uit de Hoffmannflat.we hebben genoten van je verslag ,en die schattige kruisbek vogeltjes .Ik neem mijn petje af voor jullie al dat geploeter door de sneeuw nou ja je bent jong en wil laten zien dat alles nog tamelijk goed werkt ! Ik had van morgen pech miJn verhaal was af en toen drukte ik op herstel en alles was weg dus nu niet weer die fout maken gisteren heeft Pa het verhaal gemaakt vandaar die kusjes alleen voor jou .ik zeg veel knuffels voor Leen en voor jou groetjes van Ma en Pa -
22 Februari 2014 - 11:57
Ferry:
Nou, nou, wat een zoekwerk allemaal met Burstall Pass. Alweer een tijdje terug dat we deze wandeling hebben gedaan. In mijn herinnering was dat in de zomer inderdaad alleen het wandelpad volgen, geen afslagen of ingewikkelde routes. Jammer van de aurora, lijkt me ook geweldig om te zien, hopelijk zien jullie het nog komende nacht(en).
Voor ons nog een paar daagjes werken en dan een week naar de zon: Marokko. Lekker vliegen vanaf Zestienhoven, dat is altijd fijn. Warmer dan waar jullie zitten: 20 - 25 graden. We gaan onszelf maar 's verwennen met relaxen, lezen en af en toe een wandelingetje.
Groetjes, Ferry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
