3 x is scheepsrecht

Dag lieve mensen,

Vandaag de allerlaatste dag van onze supergeweldige vakantie. En die zijn we in stijl geeindigd!! Yes. Het zou vandaag weer een zonovergoten dag worden en ik zat te puzzelen waar we heen zouden kunnen gaan. Zulk mooi weer roept gewoon om een wandeling met prachtig uitzicht. Ik had geen zin om iets simpels te doen, dus opperde ik om naar mijn favoriete snowshoe-bestemming te gaan: Chester Lake natuurlijk. Zeker met knalblauwe lucht een topattractie. Leen vond het prima, we waren weer fit genoeg om nog een topprestatie te leveren, dachten we.... Uiteindelijk stelde Leen voor om het nog eens bij Burstall Pass te proberen, hij dacht te weten waar we fout waren gegaan. Ahummmm, ik wilde niet weer afgaan, maar het was het proberen waard. Alle tips van lezers en Google hebben ons voldoende vertrouwen gegeven dat het nu misschien wel ging lukken.

Dus wij naar Kananaskis. We reden naar boven en ik moest er gewoon even uit voor een foto van het stuwmeer aan het begin van K (Kananaskis)-Country, zo noemen de locals het hier. Aan het eind van het stuwmeer rijst een gigantische berg op en die lag er vanochtend zo prachtig bij. Alleen was het daar zo oorverdovend koud, tjeempie. De wind blies me haast uit mijn bergschoenen, en het was -20'C, voelde nog veel kouder door de wind. Korte fotosessie dus. Verder gereden naar de Burstall Pass parking. Er stonden al 4 auto's. We waren al aan de late kant, tegen 10.30 snowshoeden we van de parkeerplaats af. En nu heeeeel goed zoeken naar die bordjes ja! Inderdaad bij een hele grote bult (zoals aangegeven door een oplettende lezer, waarvoor dank) was er een splitsing van 3 paden. Rechts van de bult, snowshoetrail naar Hogarth Lakes. Midden, (voor de lezers links van de bult) snowshoetrail ook naar Hogarth Lakes en wonder boven wonder was er vandaag zowaar een 3e pad, uiterst links met een hike bordje. Ik viel haast om van verbazing, die hadden we toch nooit kunnen missen? Ik blijf erbij dat er toen sneeuw op dat bordje lag of zo, kan het niet uitstaan, maar vooruit. En er was de vorige keer helemaal niemand geweest en het had een paar dagen hevig gesneeuwd. Nu gevonden dus. Nog geen 100 meter verder het tweede hikebordje, beetje overdreven, want je kon nergens anders naar toe. Daarna geen bordjes meer gezien. Bijkomend voordeel van vandaag, er was al heel veel gesnowshoed de afgelopen dagen, dus zie je ook wel waar een trail is. Alles bij elkaar was het nu kinderlijk eenvoudig zullen we maar zeggen. Jullie mogen best lachen, hebben wij ook gedaan hoor...

We liepen heerlijk in het zonnetje, te genieten van de mooie besneeuwde bergen en kwamen bij een splitsing. Allebei de sporen waren gebruikt. En nu? Weer geen bordje als je het nodig hebt! Mijn boekje bracht uitkomst, links aanhouden. Was tevens het meest gebruikte pad. We liepen langs een canyon (rechts van ons) en zagen daarna vrij snel een open stuk rechts met bergen er omheen. Ja hoor, we hadden de Burstall Flats gevonden!!!!! De Flats is een grote open vlakte, geen meer, maar een soort wetland. In de zomer kan het hier erg nat zijn. Leen en ik hebben hier in een zeer natte zomer van grasplukje naar grasplukje gesprongen en over takjes gebalanceerd om geen natte voeten te krijgen. Zo veel water. Alle paden waren sloten en je moest de weg vinden door naar bordjes met een rode stip te zoeken op hoge palen. Nou die bordjes zaten nu bijna onder de sneeuw, kan je op de foto's zien. Na een tocht van amper 1 1/2 uur, niet erg inspannend, waren we dus op die vlakte en een uitzicht om van te watertanden. We liepen over de open vlakte het zonnetje in, maar het waaide daar bijzonder hard. Gruwelijk koud, maar we moesten natuurlijk weer fotootjes schieten. Een nieuw statieportret gemaakt en allerlei actiefoto's. De Flats zijn omringd door machtige bergen die je gewoon kan aanraken, zo dichtbij. We konden ook de bergen zien van Chester Lake, dat ligt hier aan de andere kant van de weg. We waren heel erg blij dat we dit hadden gevonden, wat een waanzinnige afsluiting van de vakantie. Happy, happy, happy.

Toen we naar beneden liepen was het inmiddels al aardig opgewarmd (wij ook), de zon scheen maar door en we liepen met open jas, zonder handschoenen en muts. Pffff, wat een hitte. Het laatste stuk was weer erg fris door de wind die daar op het open stuk naar de parking waaide. Het was -2'C. Wat een fantastische dag was dit, onvergetelijk. Ook natuurlijk omdat we eindelijk het bordje hadden gevonden. Kan nooit meer fout gaan, staat op mijn harde schijf. Rond 14.00 waren we al weer bij de auto. Relatief kort tochtje, geen superzware inspanning, al hebben we toch flink geklommen. Misschien zijn we inmiddels zo afgetraind dat het makkelijker gaat (voelde maandag met Joel helaas niet zo, kwam door de kou dan?????). De snowshoes hebben we netjes ingeleverd en daarna naar de Lodge. We zijn inmiddels ingecheckt, de koffers zijn gepakt en ik heb nu tijd voor mijn laatste verhaaltje. Heeeel misschien komt er nog een extra newsflash, er is kans op Aurora!!!! Dat zou helemaal een klapper zijn. Dus of we vannacht nog veel zullen slapen? Ik hoop van niet!

Morgenochtend willen we rond 8.30 vertrekken naar Calgary. Autootje terugbrengen naar de rechtmatige eigenaar en dan wachten tot we opstijgen, pas om 15.30. Dat wordt een lange zit dus. Vrijdagochtend rond 8.30 zijn we weer dichtbij jullie. Tot dan!

Best Regards,
K2 from K-Country