Eindeloze Inkpots

Dag beste kijkers,

Allereerst zal ik jullie vertellen over hetgeen gisteravond is gebeurd, eigenlijk niet is gebeurd. Ik was bezig met het uitzoeken van de foto's voor het verslag en keek ondertussen maar weer eens op een site die de kans op Aurora voorspelt. Wat is Aurora hoor ik sommigen van jullie denken? Dat is het Noorderlicht dus. Hier in Canada kan je dat ook vrij regelmatig zien en ik heb me al weken geleden aangemeld bij http://www.aurorawatch.ca/ om een e-mail te ontvangen als er een Yellow Alert (meer dan 50% kans) of Red Alert (meer dan 70 % kans) is voor de komende nacht. Tis wel noodzakelijk dat het onbewolkt is en geen/weinig verlichting in de buurt. Dus niet in je tuin. Meestal tussen 22 en 4 uur 's nachts.

Afijn, om 21 uur was er ineens yellow alert!!! Dus foto's even aan de kant en we zijn snel in de auto gesprongen en wilden naar een meer hier dichtbij rijden: Lake Minnewanka. Daar is het pikdonker en hier gaan vaak aurorawatchers naar toe. Helaas, helaas sneeuwde het onderweg zo heftig en de weg was pikkedonker dat het onverantwoord was om door te rijden. Bovendien ook vrij zinloos, noorderlicht is niet zichtbaar als het bewolkt is, laat staan in een sneeuwbui. Hevig teleurgesteld reden we weer huiswaarts. Ondertussen was er al een Red Alert gekomen, dus bijna 100 % kans op aurora. Om het nog even in te wrijven. Getver, wat ontzettend jammer. Balen van die sneeuw (soms dan). Ik heb de hele avond en een groot deel van de nacht toch naar buiten lopen staren, wie weet. Maar het bleef sneeuwen en het bleef bewolkt. Niks gezien en amper geslapen. Maar dat was anders misschien ook wel het geval geweest. Hopelijk komt er snel een tweede kans. Hoe tof zou dat zijn.

Voor zover de activiteiten van dinsdag, door naar woensdag. Vandaag wilde ik naar Vermilion Lakes snowshoen. Ik had gelezen dat dat een eenvoudige wandelroute was en kans op mooie plaatjes. Een groot meer met een prachtige berg. Net buiten Banff, voor ons slechts 20 min. rijden. Helaas wederom bewolkt, maar ja altijd proberen. We reden op de weg naar Vermilion Lakes en ook erlangs. Was dit tevens het wandelpad? Ja dus, idd een heel eenvoudige route, zelfs met de auto te doen, word je zeker niet moe van! Was toch niet helemaal mijn bedoeling, dus snel wat fotootjes gemaakt en terug in de auto. Niet zo goed mijn huiswerk gedaan deze keer, volgens mij hoor ik een paar collegahikers al lachen.......

Waar dan naar toe? Ik had mijn wandelboekje thuis gelaten, zal je altijd zien, maar wist me te herinneren van al het vooronderzoek dat je ook bij Johnston Canyon kon snowshoen. In de zomer hebben we daar ooit ook al eens gewandeld. Johnston Canyon is zo mega toeristisch, daar wil je als rechtgeaarde hiker gewoon niet naar toe. Er zijn wel prachtige watervallen, in de winter helemaal bevroren, maar het pad er naar toe is haast geasfalteerd en hordes mensen wurmen zich naar boven op slippertjes. Ook in de winter zeer populair, menige touroperator heeft een excursie naar de Canyon in het programma. Hebben wij ook gedaan in de winter en het was heel leuk, dat wel. Je kan ook om de Canyon heenlopen via een eindeloos lang pad naar boven en dan van bovenaf even snel de watervallen zien (deden wij dus in een zomervakantie). We namen de Bow Valley Parkway richting Johnston Canyon en kwamen 3 white tail deer (hertje met wit staartje) tegen in het bos. Knabbelend aan wat takjes en ze bleven redelijk lang staan. Dus foto's!!

Auto daarna geparkeerd bij Moose Meadow. Lekker rustig en lekker breed pad naar boven. Behoorlijk recht toe recht aan, door eindeloos lijkende bossen. Geen uitzicht, dat is pas aan het eind. Eigenlijk vrij saai, maar je moet toch wat. Onderweg getrakteerd op een paar sneeuwbuitjes, veel bewolking en geen zon. Tijdens onze lunch kregen we weer visite, een Whiskey Jack. Die kreeg natuurlijk geen eten, nog geen kruimeltje. Zielig? Nee hoor, het is streng verboden om wildlife te voeren, de dieren mogen niet afhankelijk worden van mensen. Zelfs zo'n klein vogeltje mag je niet voeren. Zo te zien was dit wel vaker gebeurd, hij kwam gewoon vlak naast ons zitten op een routebordje. Jammer dan.

Eindelijk kwamen we na 2 1/2 uur sloffen aan bij de Inkpots. Een soort dal waar zich 5 bronnen bevinden. Daar borrelt water uit de grond naar boven. Soms gaat dat snel en soms langzaam. Daardoor komt er ook sediment naar boven en dat kleurt het water. Als het langzaam borrelt is de kleur anders dan bij een snelborrelende bron. De 5 bronnen hebben dan ook allemaal een andere kleur water. In de winter bevriezen ze niet, het water is het hele jaar door 4 0C. Leerzaam he? Ik heb niet echt de kleurverschillen kunnen zien, ook niet in de zomer, maar het schijnt zo te zijn. Ze worden ook wel Painted Pots genoemd. Vooruit maar.

Na een poosje was het weer tijd om naar beneden te gaan. Meestal is de terugweg sneller, maar vandaag niet. Op de heenreis moesten we ook vaak dalen in plaats van stijgen, dus dan moet je op de terugreis meer stijgen. Valt niet mee als je vermoeid raakt. In totaal zijn we 5 uur onderweg geweest en zoals altijd had iemand de auto weer verplaatst volgens mij. Die kwam maar niet in zicht. Zo moe weer. Inmiddels werden we wel beschenen door een zonnetje en bij de auto konden we genieten van blauwe lucht. Eindelijk weer een beetje kleur in ons wandelprogramma.

Morgen gaat het waarschijnlijk heel veel sneeuwen en weer zwaar bewolkt, kweet nog niet waar we de dag door gaan brengen. Jullie merken het wel. In ieder geval vanavond goed mijn huiswerk doen.

Tot laters,
Ellien

Voor Bianca: Je gelooft het niet maar ik vond de Brownie niet lekker. Er zit een hele dikke laag fudge (soort chocopasta) overheen en daardoor plakt het enorm en is het voor mij te zoet. Ik doneer de rest aan Leen en begin lekker aan de worteltjestaart!
We hebben nog niet zoveel wild gezien. Wel zien we elke dag Elks (die grote herten formaat flink paard), vandaag zelfs een grote kudde in een grasveld langs de highway. Ook vandaag dan White tailed deer, dat zijn kleinere herten met een wit staartje. Verder af en toe een eekhoorntje en wat vogeltjes. Natuurlijk komen de elanden en wolven binnenkort langs..... En hier in Canmore idd weinig sneeuw, alles valt buiten het stadje gelukkig.

Voor Saskia: weer of geen weer, het blijft genieten. Aangezien we hier ook flink aan cardiotraining doen trakteren we onszelf op wat lekkers. In de sportschool gaat de cardiotraining me wel veel beter af, hier staat de zuurstofkraan steeds dicht!! Heel gemeen.