Fortress Mountain

Hey, how are you folks doing today?

Vandaag tweede excursie met White Mountain. Naar Fortress Mountain in Kananaskis. Rond 7.30 zaten we net aan het ontbijt toen de zon weer heel mooi tevoorschijn kwam. We moesten dus even naar buiten (op ons balkon) om dit prachtige schouwspel weer te beleven. Daar krijg je toch geen genoeg van. Deze keer werden alle bergtoppen waar wij op uit kijken roze. Wow zeg. Het duurt maar 10 minuten en dan is het over. Na ontbijt alle spullen verzameld, onszelf ingepakt en naar buiten. Rond 9 uur werden we voor de lodge opgehaald door White Mountain. Een alleraardigste jongeman, "hi I'm Rob", stapte uit en vertelde ons dat we vandaag de enige kandidaten waren: een prive snowshoe-tour dus!!!! Joepie, da's niet verkeerd, wat een mazzel. Maximaal 10 mensen mochten mee, het werden er dus slechts 2.

We moesten een flink stuk rijden naar Fortress. Weliswaar in Kananaskis, maar helaas aan de andere kant van het park. Over de snelweg reden we en zagen meteen al 2 Elks (eigenlijk 3, maar 1 had een onzachte ontmoeting gehad met een auto en deed het niet meer, de auto ook niet denk ik). Door de bewolking prikte de zon en we zagen af en toe wat blauw. Misschien zou het opklaren? De verwachting voor vandaag was echter veel sneeuw en bewolking in Kananaskis, misschien hadden ze zich vergist. Helaas bleek later dat de voorspelling helemaal klopte! Na bijna 45 minuten reden we door een groot hek een afgesloten weg op. Nog even 8 km bergop over een besneeuwde weg met een busje zonder 4WD, maar met winterbanden. Eventueel sneeuwkettingen lagen voor het grijpen. Rob zei dat hij de afgelopen weken hier al 6 keer was geweest en zonder sneeuwkettingen boven was gekomen. Op 2100 meter stapten we uit. We konden Fortress Mountain heel even zien, het was zeer zwaar bewolkt en het sneeuwde. De gordijnen waren weer helemaal dicht dus.

Bij Fortress Mountain zijn veel filmopnames gemaakt; oa Inception, de Bourne films en ook veel commercials. Het is nu een overleden skigebied, een erfenis van de Olympische Spelen in Calgary van 1988. Bij Fortress werden de ski-onderdelen gehouden. Bij Canmore is toen een Nordic Centre gebouwd, daar werden de biathlons gehouden. Het schaatsen was natuurlijk in Calgary (topjaar voor Yvonne van Gennip). Tegenwoordig kan je nog wel skien bij Fortress, maar er zijn geen liften of zo, de skiers worden per ski-scooter heen en weer gereden, een hele dure wintertaxi zal ik maar zeggen. Afijn, geen kip te zien hier dus, ook geen bergen helaas. Maar we hebben heerlijk gesnowshoed, dat wel.

We liepen door superdiepe sneeuw, geen trail, dat moesten we zelf maken. Wij liepen in het spoor van Rob, die was nog jong en sterk en superfit, dus hij mocht trail breaken. Bovendien wist hij de weg. Knap hoe je de weg kan vinden in zoveel sneeuw, geen herkenningspunten, heel veel bomen. Heel veel sporen gezien van de sneeuwhazen, maar niet de makers van die sporen. Die zijn supergoed gecamoufleerd. Helemaal wit met alleen een zwart neusje en zwarte oogjes. Waarschijnlijk zaten al die hazen met hun oogjes dicht en met een pootje voor hun neus ons uit te lachen onder een boom. Na 1 uur sneeuwschuiven hadden we pauze, lekkere warme chocomel en een koekje. De sneeuw kwam inmiddels met bakken naar beneden. Rob peilde nog even de sneeuwdiepte, die was 1.60 meter. Dat betekent niet dat er dit jaar niet meer is gevallen, het klinkt in natuurlijk. Totaal kan hier in de winter wel 8 meter vallen en ligt de sneeuw dan samengepakt tot 2 meter hoog. Beetje veel dus. Jammer van de niet-uitzichten, maar wel ontzettend leuk zo met onze eigen gids.

Rob vertelde ook nog hoe je kan zien of er op een helling lawinegevaar is. We stonden bij een muur van sneeuw en hij ging graven van boven naar beneden. De onderste laag sneeuw was heel korrelig, ijzig, daar kan je nog geen balletje van draaien. Deze sneeuw was in november gevallen, waarna de temperatuur omhoog is gegaan. De sneeuw is toen bevroren. Daarna ging het na lange tijd weer sneeuwen, een dikke laag die inklinkt en heel stevig is. Na een poosje weer verse, fluffy sneeuw die heel los is (powder snow) daar boven op. Verschillende lagen dus en als daar druk op komt dan schuift alles over elkaar de helling af. En dan heb je een probleem genaamd lawine! Deze helling was maar 2 meter hoog en er was geen gevaar hoor. Er zitten hier ook veel Ptarmigans, oftewel sneeuwhoenders. Soort witte kippen, maar ook die hebben op dezelfde school gezeten als de sneeuwhazen. Oogjes dichtknijpen en je snavel tussen je veren en je bent compleet onzichtbaar als er iemand langs komt, helaas.

Uiteindelijk waren we na 2 uur weer terug bij het busje. 1 uurtje later werden we weer netjes thuis afgezet. Wat was het leuk, ondanks het feit dat we amper een berg konden zien hebben we toch genoten. Want zeg nou zelf, hoe vaak kan je met een prive gids in de Rockies wandelen door meters verse sneeuw? Wij zijn echt wel bevoorrecht, dat realiseer ik me steeds weer. Vanmiddag een niks doen middag, ook hier in Canmore sneeuwt het aan 1 stuk door. Dus Bianca, nu ligt er wel wat voor de deur. Niet heel veel, hier in Canmore missen ze meestal de grote hoeveelheden.

Programma voor morgen moet ik nog even samenstellen, waarschijnlijk doe ik dat morgenochtend, als ik de weersvoorspelling kan zien. Vermoedlijk weer veel sneeuw. Waarschijnlijk wordt het vanaf zondag heel erg zonnig, tot donderdag als we weer naar huis gaan. Maar daar wil ik voorlopig niet aan denken. We hebben nog zoveel te doen....

Kind Regards,
Sneeuwhaasje en sneeuwhoentje

Lieve mam, wat leuk dat jullie om de beurt schrijven. We zijn inderdaad blij dat alles nog werkt, al heb ik soms wel een zuurstoftankje nodig. Vandaag liepen we op 2100 meter te stampen en dan raak je bergop snel buiten adem. Komende dagen krijgen we veel beter weer, dus dan ook foto's van bergen en blauwe luchten. Heel spectaculair. Kusjes.

Lieve Saskia; ik neem aan dat de kindjes niks te kort komen als jij mijn verhaaltjes leest, anders moet ik even stoppen met schrijven denk ik. Overigens wilde ik vragen of Theo misschien de Aurorawatch in de gaten kan houden voor ons, dan kunnen wij gewoon naar bed. Als hij rond 6.00 in de ochtend gaat kijken (bij ons 22.00 uur) en even een belletje geeft als er een Yellow of Red Alert komt, dan komt het helemaal goed.
Overigens heb jij wel bonuspunten verdiend door zo snel te reagerenxxxx

Marion; in de winter lijkt hier elk hobbeltje/heuveltje van de zomer onherkenbaar te zijn. Zelfs een fireroad is onherkenbaar, alles is 1 grote witte vlakte. Je ziet niet het verschil tussen een meer en een pad. Bordjes zijn onvindbaar en afstanden met snowshoes zijn niet te vergelijken met zomerhiken. Lukt alleen als er iemand voor je uit loopt of met gids die de weg wel weet. Ik vind het ontzettend leuk dat je zo meeleeft.

Franziska; goed om te horen dat niet alleen wij de weg soms kwijtraken. Wel vreemd dat jullie in Noorwegen de route niet konden vinden, daar is alles zo goed aangegeven, tenzij de blikjes rode verf net op waren. Gebeurt daar best vaak.....

Bianca; heb net een koffer volgestouwd met bergen sneeuw, ligt nu voor de deur. Jij ook je zin ;)