Bultruggen, bruinvissen, bald eagles, barst, beer

Hello again,

De oplettende lezer heeft het al begrepen, vandaag was een echte B-dag. Een hele leuke dag overigens. ’s Ochtends ons mooie plekje aan zee bij Port McNeill verlaten. Na een ritje van 30 minuten waren we in Telegraph Cove. Daar zijn we om 9 uur op de boot gestapt van Stubbs voor onze 2e whalewatch excursie. De zee was kalm, de zon scheen en we zagen al snel onze eerste bultrug. Het was een jong dier van 10 jaar oud en hij luistert naar de naam KC. Dat staat voor Kelp Creature; toen hij/zij jong was speelde hij/zij vaak in het kelpwier. Hoe weet je nu dat het KC is? Door de tekening op de staart. Aan boord was ook een biologe en die had foto’s van alle bekende bultruggen. KC heeft veel witte vlekken op de staart en was snel herkend. We hebben KC een tijdje bekeken en gingen toen verder naar de volgende bultruggen die gesignaleerd waren. Niet van heel dichtbij gezien, alleen af en toe een blow. Daarna kwamen we speelse bruinvissen tegen. Meestal zwemmen die snel voorbij, maar deze waren aan het springen en tikkertje aan het spelen. De kapitein kreeg het voor elkaar om ze onder de boot te krijgen, dat vinden de bruinvissen leuk hoor. Ze liften dan op de boeggolf mee, we hebben ze niet overvaren of zo. Hangend over de reling konden we eindelijk alles van die prachtige dieren zien in het heldere water wat je anders niet ziet. Meestal een klein wit rugvinnetje en dat is het. We hebben genoten. Onderweg nog veel Bald Eagles gezien en zeeleeuwen. KC kwam ook nog een keer langs en toen waren we rond 12.30 weer in Telegraph Cove. Helaas weer geen orca’s, maar hadden we ook niet verwacht, wel gehoopt natuurlijk. Maar de bruinvissen en KC waren spectaculair, dus weer een goede whale-dag.

Daarna als een speer naar Courtenay gereden voor onze afspraak met de glaszetter. Net toen we Telegraph Cove hadden verlaten zag ik in de berm in het hoge gras een soort zwarte steen, met haar!! Dus stoppen en achteruit terug. Er zat niemand achter ons hoor. En ja hoor, dat was dus zwarte beer nr. 1, Yessssssss. Hij was rustig aan het grazen. Beren eten namelijk heel veel planten/gras/vruchten en slechts af en toe een toerist. Wij zijn netjes in de auto gebleven en hebben foto’s gemaakt met het raam open. Beer vond het prima. Helemaal blij begonnen we aan de tocht van ruim 250 km waar we bijna 3 ½ uur over deden. Tegen half 5 waren we in Courtenay, oeps afspraak was 16 uur. Ik gebeld waar ze precies zaten en ik sprak met een niet al te behulpzame man. Hij ging ons niet helpen, de zaak ging over 20 minuten dicht en hij had doorgekregen dat we er rond 12 uur zouden zijn!!!!! Huhhhhhhhhhh…..? Ik uitgelegd dat Brian van Canadream toch iets heel anders had geregeld, maar dat was volgens hem een communicatiefoutje….Tuurlijk, maar ja daar sta je dan. Ik Canadream gebeld (helaas was Brian er niet), maar die konden nu ook niks meer doen. Alles is dicht, misschien zaterdag. Nee dus, hebben we een excursie in Tofino. Nou dan maandag maar weer bellen en dan horen we hoe het verder gaat. Ik word hier niet zo blij van dat snap je, zeker niet nu de scheuren steeds verder oprukken. Er zit al een barst van beneden tot helemaal boven en vanaf het gat onderin worden allerlei uitlopers steeds langer en langer. Niet echt geruststellend zal ik maar zeggen… Maar we hebben geen keus. Vraag me wel af wat er gebeurt als je raam er dus uit ligt, moet je dan ook wachten? OK, ik zal niet verder zeuren, we reden dus maar door naar Tofino.

Het was een lange, vermoeiende rit. Vooral de laatste 2 uur waren erg zwaar voor Leen, de weg slingerde aan 1 stuk door. Uiteindelijk waren we pas om 21.30 op de Campground. Receptie was al dicht, maar omdat ik had gereserveerd hing er wel een briefje met het nummer van de campsite. Helaas geen internet, daarom verschijnt dit verhaaltje een dag later.

We are having a whale of a time,
Leen en Ellien