Saartje naar Highwood Pass

Hi folks,

Onze laatste dag van deze vakantie wilden we nog afsluiten in steil. Lekker wandelen op Highwood Pass in Kananaskis. Deze pas is het hoogste punt van Canada wat je met de auto kan bereiken. Als je daar gaat wandelen dan zit je zo boven de boomgrens en kan je genieten van prachtige vergezichten. Dus zo gezegd, zo gedaan. We vertrokken vroeg uit Lake Louise en reden naar Canmore via de Highway 1. Vandaar nog 65 km over Highway 40, Kananaskis Country in. Bij het bekende kruispunt naar Upper Kananaskis Lake stond een hele familie Bighorns ons al op te wachten. Ze zitten vaak op datzelfde punt en er gebeuren ook regelmatig ongelukken omdat iedereen daar die schapen gaat bekijken. Ze staan ook gewoon midden op de weg en zijn niet snel van plan om aan de kant te gaan. Echte domme schapen dus. Maar zij waren hier eerder….. Stukje verder weer een Bighornram die ons zelfs uitlachte en gewoon in het midden van de weg bleef lopen. Paar hertjes gezien, Hoary Marmot en nog een Bighornram en familie Bighorn met jonkies. Kortom het was een gezellige beestenboel. Toch nog onverwacht een drukke verjaardag! Beeeeeeeeeeh.

De weg naar Highwood Pass was prachtig, mooie vergezichten op Kananaskis, het was zelfs een beetje zonnig. Op de Pass aangekomen liepen we naar het info bord. Helaas, helaas geen wandeling vandaag, het hele gebied rond Highwood was verboden gebied sinds 22 juli omdat er een Grizzly was gezien bij een karkas. Dat is dus echt levensgevaarlijk, die beer blijft in de buurt van zijn eten en valt alles aan wat in de buurt komt. Nou, dan maar geen wandeling, we wilden niet het toetje worden. Er hing ook een opsporingsbericht voor een vermiste hiker!!! Gelukkig was dat karkas niet van hem, het bericht bleek nog van augustus vorig jaar te zijn, kan dus wel weg denk ik.

De lange weg weer teruggereden naar Canmore, naar onze laatste Campground Springcreek (was al gereserveerd). We zijn daar maar meteen begonnen met inpakken, wat moet je anders. Daarom ’s avonds wel tijd om uit eten te gaan. Lekker joh, een soort pie van vlees, groente en puree op zijn Iers. En daarna een toetje. Saskia, ff niet verder lezen. Het was een Brownie Avalanche!! Stukjes Brownie, veel vanilleijs en slagroom. Pffffffff, de porties zijn hier zo groot daar konden we dus met z’n tweeen van eten, maar we hadden elk zo´n portie. Ik heb dus het grootste deel laten staan en meegenomen voor Saskia. Geen wonder dat veel Canadezen hier nogal aan de maat zijn, overal krijg je veel te veel en de meeste mensen laten het niet staan…..

Terug naar de camper en laatste dingetjes ingepakt, beetje schoongemaakt en dit verhaaltje geschreven. Het regent inmiddels behoorlijk, heeft ook geonweerd. Morgen om 5.30 gaat de wekker, willen rond 7 uur wegrijden. Tussen 8-10 moeten we de camper inleveren in Calgary. Volgende verhaaltje misschien vanaf het vliegveld.

Iedereen nog bedankt voor de felicitaties via SMS, mail, e-card, telefonisch en op de site. Voelde me heus jarig vandaag. Ben ook behangen met prachtige juwelen, van Leen een schitterende ketting gehad en van mijn kinderen geweldig mooie oorbellen. Was wel een verrassing, Leen heeft de kadootjes 3 ½ week goed verstopt gehouden in de camper en ik dacht dat ik toch elk hoekje kende. Weliswaar geen taart gegeten maar Lekker appelgebakje en Giga brownie.

We zijn er bijna,
Leen en Saartje