Winter op Burstall Pass

Hoi lieve lezers,

Na 2 dagen wandelpauze door regenachtig weer, waren we vandaag wel weer eens toe aan een uitgebreide hike. De weersverwachting was weliswaar niet optimaal, kans op regen in de middag , maar we wilden niet nog een dag hangen in/rond het appartement. Dus rond half 9 waren we weer op pad. De planning was om onze favoriete wandeling in Kananaskis naar Burstall Pass te doen. Die hebben we al 2x in de zomer gelopen en is zo mooi dat een 3de keer ook nog steeds heel leuk is. Het is een pittige wandeling van 15 km en 500 hoogtemeters met een prachtig uitzicht als beloning. Omdat het ’s ochtends al best koud is en we al hebben ervaren dat het boven op Burstall Pass erg winderig kan zijn, namen we de gehele wandelgarderobe mee. Extra jassen, fleecevesten, handschoenen, mutsjes, sjaaltje en zelfs extra sokken en sneeuwhoezen. Die extra sokken en sneeuwhoezen hadden we misschien nodig om te zorgen voor droge voeten tijdens de oversteek van de Burstall Flats. Dat is halverwege de hike een bijzonder nat gedeelte, wetlands, waar talloze stroompjes zijn en je soms van takje naar takje moet springen om enigszins droog over te komen. Het is hilarisch en in voorgaande jaren hebben we hier ook erg veel plezier gehad met rockhopping. Omdat het best een natte zomer is geweest verwachtten we voor vandaag best hoog water.

We reden weer over de hobbelweg in Kananaskis. Toen we vertrokken regende het, maar eenmaal in Kananaskis zagen we al wat blauwe lucht en was het droog. Kananaskis ligt al veel hoger dan Canmore wat in een dal ligt en waar al de bewolking lang blijft hangen. Bij de Parking van Burstall Pass die we rond 9.15 opreden was het best redelijk weer. Een paar donkere wolken in de verte, beetje blauw en beetje zon. Gewoon gaan en er het beste van hopen. Alle 2 met een rugzak (andere wandelingen tot nu toe maar 1) gingen we op pad. Meteen bergop natuurlijk, over een oude fireroad. Lekker breed en redelijk open. Dit pad gaat uiteindelijk over op een smal bergpaadje door dicht bos. Na een poosje kwamen we bij de Burstall Flats, het waterige gedeelte. De nattigheid viel reuzemee, er stond niet veel water in de kanaaltjes en slechts 3 keer hadden we een boomstammetje nodig om over te steken. Wat een mazzel, die extra sokken waren gelukkig niet nodig. Na de Flats kwamen we weer in bos en bereikten een andere open vlakte. Het was inmiddels lunchtijd en we vonden een mooi plekje om de bammetjes te nuttigen. Er scheen nog steeds een zonnetje tussen de vele wolken, maar tot nu toe viel het zeker niet tegen. Prachtig uitzicht op omliggende bergen. Na de lunch verdween de zon helaas en kwamen we in de laaghangende bewolking terecht die over de bergkam naar beneden aan het zakken was. De mist bevatte kleine hagelsteentjes. We werden niet erg nat, maar het uitzicht was ook ineens weg. Toen we uiteindelijk helemaal boven waren zagen we dus helemaal niks meer. Snik, alle bergen waren verstopt. Gelukkig hadden we net voor de top nog even van het mooie uitzicht genoten, maar hoe hoger je komt hoe mooier het is. Op de top hebben we een poos geschuild, voor zover dat kan onder de spaarzame boompjes die daar staan. Omdat we niet konden weten wanneer dit allemaal over zou waaien, besloten we toch maar weer naar beneden te gaan. We wilden niet verder afkoelen, inmiddels hadden we alle kleding aangetrokken en liepen over natte paden voorzichtig naar beneden.

De hagel ging over in sneeuw en het uitzicht naar boven bleef 0! Eenmaal terug op de Burstall Flats, dat natte gedeelte dus, was het weer droog en konden we teen en tander uittrekken. De bergen waren nog steeds in nevelen gehuld, maar het werd al wat zonniger en her en der kwam weer een beetje blauwe lucht tevoorschijn. Na totaal 6 uur waren we weer terug bij de auto. Dat laatste stuk lijkt altijd eeuwig te duren, net een uur te lang. We waren dan ook behoorlijk versleten. Maar het was toch een prima wandeldag ondanks de slechte weersverwachting. Nu is het heel moeilijk om af te gaan op die voorspellingen. In de bergen werkt het soms net even anders, Kananaskis is zo groot dat het weer op diverse plaatsen totaal anders kan zijn. Gewoon maar gokken en gaan. Inmiddels begon het te miezeren en reden we weer naar huis. Nog snel wat kleine boodschapjes gedaan en om 17.30 waren we weer thuis. Net op tijd voor het avondeten. De wasmachine heeft alle natte en bemodderde kleding al weer schoongewassen. Morgen moeten we weer vroeg uit de veren, we gaan weer met Paul en Eva wandelen. We gaan naar Sunshine Village, een heel hoog gelegen ski-resort waar prachtige wandelingen zijn. Paul heeft de bus van 8 uur gereserveerd, je kan alleen met bus of kabelbaan daar boven komen. Omdat het zo hoog ligt, is het daar vaak best winderig en koud. Hopelijk geen sneeuw net als vandaag. Misschien tot morgen.

Groetjes,
De slijkspringertjes