Geweldig weerzien met Chester

How are you today?

Toen we opstonden (werden pas om 6.30 wakker, tuurlijk door het tijdverschil, handig toch?) scheen de zon alweer. Tot nu toe hebben we alleen maar zonneschijn, we boffen heel erg met zulk mooi weer. Tijdens het douchen in de camper had Leen pech: water was op. En op deze Campground kon je geen water tappen. Meteen naar Spring Creek Campground gereden om te vragen of ze vanavond wel plek hadden. Wederom nee, en de hele week zit volgeboekt! Het is de week van de Calgary Stampede, een must voor elke Canadees en veel toeristen (cowboys, indianen, rodeo ed.) We mochten gelukkig wel water inslaan en teen en tander dumpen. Daarna nog ff een paar boodschappen gedaan in Canmore bij de plaatselijke supermarkt. Altijd link natuurlijk, je weet maar nooit wie onze camper over het hoofd ziet en ook op ons plekje wil parkeren. Gelukkig geen deja vu en we pikten zelfs internet op. Helaas had ik het verhaaltje van dinsdag nog niet geschreven, dus kon niks voor de trouwe lezers betekenen. Ff mail gecheckt, Campground opgespoord in Kananaskis Village waar we vanavond naar toe willen gaan. Schijnt erg luxe te zijn en aan een geasfalteerde weg, vanaf daar is het maar 20 km hobbelen over de gravelroad ipv 40 voor de hike die we willen doen. En er zijn ook hikes in de buurt van het asfalt. Dus ideaal, als er plek is.

Eerst maar eens wandelen naar Chester Lake. We waren net begonnen met hobbelen toen we het eerste wild al tegenkwamen. Een groep vrouwtjes Bighorn Sheep met jongen. Ze liepen over de weg, net als de mensen! Grrrrr, blijf gewoon in de auto, zie je het ook. Verder gehobbeld en de prachtige Spray Lakes bewonderd. Vlak daarna weer Bighorn Sheep gezien, deze keer 4 mannelijke varianten met mooie hoorns. Ze liepen te likken van het gravel (smakelijk) en gingen niks opzij terwijl de auto’s langs reden. 1 camper bleef een hele poos staan, met raampjes open en 2 camera’s die uit het raam hingen. En raad eens van wie die waren? De schapen kwamen heel dicht bij, liepen rond de camper en gingen verder met gravellikken. Het was supermooi. Afijn, na 40 km gravelhappen kwamen we bij de parkeerplaats van Chesterlake. We werden ontvangen door Columbian Groundsquirrels, altijd leuk, hoe vaak we ze ook zien. Na een broodje aardbei gingen we eindelijk op pad (het was toen al 13 uur), beetje laat, maar het liep gewoon niet zo vlot allemaal en dat hobbelen over 40 km duurde ook bijna 2 uur (met fotostops).

Maar we hebben de tijd nietwaar, dus gepakt en gezakt liepen we naar Chester Lake. Een tochtje van 9 km en een hoogteverschil van 315 m. Goed te doen voor een eerste hikedag. Het was een feest der herkenning, maar toch ook weer heel anders. Alles lijkt veel kleiner zonder sneeuw. De meadows voor Chester Lake leken in de winter veel groter, tuurlijk omdat de sneeuw doorloopt tot de bomen. De sneeuw was vervangen door een geel bloementapijt, overal groene beplanting, klaterende beekjes, idyllisch bijna. We zagen nog een eenzame Mountain Goat op de berghelling klauteren. Na de fotoshoot besloten we om de tocht te verlengen, nog even doorlopen naar Three Lakes, 4,5 km erbij en 250 hoogtemetertjes. Volgens mijn wandelboek over Kananaskis, was het uitzicht daar enorm mooi. Het was pas 3 uur, dus we hadden nog wel even. Het was inderdaad waanzinnig mooi daarboven en het klimmen waard. Sommige stukken van het pad lagen nog vol sneeuw, hadden we nu maar die sneeuwschoenen meegenomen! Het pad liep op het eind over rotsen en bij het derde meertje (niet meer dan een modderpoel) konden we de bergen van de Great Divide in volle glorie zien, sommigen bedekt met gletsjers. Overdonderend mooi, het was zeer de moeite van het klimmen waard. Nog een Mountain Goat gezien. Om 17 uur aan de afdaling begonnen, die duurde tot 18.30, en toen waren we ook helemaal versleten. En lek geprikt door de vele muggen, om gek van te worden, je kon gewoon niet stil staan of je werd helemaal opgevreten. Liters bloed verloren en liters zweet, het was heel erg warm.

Met de camper weer 20 km de gravelroad afgehobbeld, niet naar Canmore, maar naar Kananaskis Village. Laatste stuk was een verademing, we zijn nog nooit zo blij geweest met asfalt! Onderweg nog Bighorn Sheep langs de weg en rond 20 uur kwamen we aan bij Mount Kidd RV. Hele luxe Campground en er was een mooi plekje voor ons. Toen we bij de bewuste plek waren bleek die al bezet te zijn, dus wij weer terug naar de receptie. Nieuwe plek gekregen, ruime campsite tussen bomen. De jongeman van de receptie kwam nog ff langs om te vragen of we deze plek mooi vonden, hij verontschuldigde zich nogmaals voor het feit dat de eerste plek bezet was. Iemand staat daar dus illegaal en heeft dus nu een probleem dankzij ons! Yes, geen dank. De plek die we nu hebben is van de Campmanager himself en we mogen zo lang blijven als we willen, hoeven alleen maar eind van de dag te zeggen of we blijven (en dan wel betalen natuurlijk). Een VIP plek dus. Goed geregeld.

Waarschijnlijk gaan we hier nog 3 dagen wandelen. We willen morgen de hike naar Burstall Pass (weer over de gravelroad) doen, als het tenminste niet bewolkt is (gehoord van onze gids Conny). Dan ook hiken naar Rawson Lake bij Upper Kananaskis Lake en Guinn’s Pass, hier hoeft niet voor gehobbeld te worden. Daarna gaan we naar Glacier Park USA (denk ik), maar er is niets zo veranderlijk als een campervakantie, de planning kan zomaar aangepast worden, hangt ook een beetje van het weer af. Handig toch?

Voor de foto’s moeten jullie nog even geduld hebben. We maken zulke lange dagen, soms eten we pas om 21 uur, zielig hoor! Het is nu 24 uur en ik ga slapen, morgenochtend gaan de verhaaltjes van 10 en 11 juli misschien op de site en kunnen jullie weer bijlezen. Hebben hier op de campingsite geen internet, wel bij de receptie. Voordat we weer op pad gaan zal ik proberen om jullie te voorzien van leesvoer en anders dus nog een dag later. 10 juli hadden we ook geen internet op Wapiti Campground. Ik doe mijn best, dus even geduld aub.

Tot laters,
Ellien