Moosewash,

Welcome back,

De beloofde barre winter is vannacht begonnen. Toen we opstonden was er al behoorlijk wat sneeuw aan het vallen, zelfs in Canmore. We konden ook door het raam van ons appartement zien dat het flink waaide. Het zou vandaag ergens tussen -10’C en -15’C kunnen worden, in hut durp dan. In Kananaskis was het dan misschien warmer, of zou het minder/meer sneeuwen of minder/meer waaien?? Geen idee, er is maar 1 manier om daar achter te komen, gewoon gaan met die banaan/snowshoes. We hebben weer flink getreuzeld om de deur uit te gaan, het zag er niet zo aanlokkelijk uit buiten, de sneeuw waaide hard rond de appartementen, geen zicht op bergen, behoorlijk grijs allemaal. Dik aangekleed begonnen we aan de reis naar Kananaskis . Ook vandaag was het niet verstandig om richting Banff te gaan, de waarschuwingen waren net als gisteren behoorlijk alarmerend voor de wegen na Banff, richting Lake Louise, de omstandigheden waren daar nog veel slechter dan rond Canmore.

We draaiden nog maar net de weg naar Kananaskis op toen er een groepje Muledeer (herten met zwarte staartjes) aan kwam rennen en de weg overschoten. Gelukkig gaan we altijd rijden met de camera in de aanslag en kon ik ze nog snel schieten, zie foto’s! Een leuk begin van de dag. Vannacht had het al heel veel gesneeuwd, zeker in K-country (zo noem ik Kananaskis voortaan). De weg die gisteren nog goed te rijden was, zag er vandaag heel anders uit, een dik pak sneeuw lag er bovenop. Er waren duidelijk nog geen sneeuwschuivers aan het werk geweest hier en Leen moest goed opletten om de auto in het juiste spoor te houden. Er waren al wat auto’s voor ons de weg op gegaan blijkbaar en we reden als in een rails over de glibberige weg. De sneeuw dwarrelde flink naar beneden en flinke windvlagen maakten het nog lastiger om alles goed te zien. Gelukkig is het hier niet druk en konden we zonder al te veel problemen de plaats van bestemming bereiken. Even na de parkeerplaats van Chester Lake en Burstall Pass ligt de parkeerplek van Sawmill. We wilden een loop (rondje) maken van 7 km, niet zo lang, met 150 hoogtemeters. Leen parkeerde de auto, maar kwam net iets te diep in de sneeuw terecht. De auto stond meteen muurvast in een berg sneeuw. Oeps, da’s niet fijn. Hij probeerde meteen of de auto er weer uit kon maar dat lukte helaas niet. Jeetje, nu komen we hier niet meer weg? Of wel, want ik heb een verhaaltje geschreven toch….. Met flink duwen, graven en gasgeven kwam de auto toch van zijn plek. Maar omdat het zo hard sneeuwde en waaide waren we er niet zo gerust op dat we na de wandeling nog makkelijk weg konden komen en we besloten om de wandeling af te blazen. Liever veilig naar huis. We besloten om verder over de weg naar het eind van K country te rijden, dat was korter en het laatste stuk ging dan over geasfalteerde weg die hopelijk beter begaanbaar zou zijn.

We waren bijna aan het eind van de besneeuwde weg door K-country toen er in de verte een groot dier midden op de weg stond. Leek op een eland zo te zien. Maar dat was het niet: het waren 2 elanden! Een moeder met een flink uit de kluiten gewassen kalf liepen lekker midden op de weg onze richting op. We hielden een veilige afstand en begonnen natuurlijk foto’s te maken. De elanden gingen af en toe door hun knieёn en likten aan de besneeuwde weg. Volgens mij likken ze dan zout van de weg. Ze liepen steeds verder naar ons toe, we besloten nog even te wachten of ze nog dichterbij zouden komen en misschien zouden we dan moeten omdraaien. Je weet nooit wat een elandmoeder doet als ze een kalf bij zich heeft, ze kunnen behoorlijk agressief worden. Er zou vanzelf wel een auto van de andere kant komen en dan konden we zien wat de elanden gingen doen. Het duurde wel een poos voordat die auto kwam, immers het is hier niet zo druk. Maar de auto naderde de elanden tot vlakbij en er gebeurde niks. De auto stopte en de elanden gingen zelfs naar de auto toe en bekeken die van alle kanten. Vervolgens kreeg de auto een wasbeurt van mam, ze likte aan de deuren, bumper en gluurde door de raampjes naar de inzittenden. Geen enkel teken van agressie, alleen de kleine eland (moesje) vond het af en toe iets minder leuk en rende de diepe sneeuw in maar kwam daarna weer snel naar mama (Moose) terug. Samen wasten ze ook de volgende auto, likten nog wat aan de weg en toen waren wij aan de beurt. We waren inmiddels iets dichterbij gereden en Leen had zijn raampje open om te kunnen fotograferen. Mam kwam bijna naar binnen, snel deed Leen zijn raampje dicht. Wat een gigantisch groot dier is het, de kop vulde het hele autozijraam, wat ontzettend mooi om van zo dichtbij mee te maken. Het hele dier komt zelfs ver boven de auto uit, ze zijn groter dan een paard.

Er waren al een aantal auto’s gepasseerd en wij wilden ook net verder gaan toen er een rangerwagen met zwaailichten en sirenes aan kwam stormen. De elanden werden weggejaagd en de auto’s moesten verder rijden. De show was definitief voorbij. Maar wij hadden van begin tot eind alles gezien, wat boften we weer. Helemaal blij met deze omweg reden we verder door de sneeuwbui naar huis. Het werd steeds slechter op de weg en zelfs in Canmore lag inmiddels flink veel sneeuw. Tegen lunchtijd waren we veilig thuis en in de middag deden we nog wat boodschappen bij de Safeway. Het ging nog harder sneeuwen en het was bar koud, ergens tussen -15’C en -20’C. Morgen wordt het misschien nog veel kouder en valt er nog meer sneeuw. Kans is klein dat we dan naar buiten kunnen gaan waarschijnlijk. We zullen zien en jullie ook in het volgende reisverslag.

Tot dan,
Mr. and Mrs. Moose