Wandelen met neushoorns!
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
18 April 2018 | Zuid-Afrika, Hluhluwe
Onze eerste nacht in Rhino Ridge was kort en stormachtig. De wind waaide flink om ons huisje en er viel behoorlijk wat nattigheid. Tenminste dat dachten we. Wat jammer, nu ging misschien de Game Drive niet door? We stonden om 5.15 op en wat schetste onze verbazing; het regende helemaal niet en het had in de nacht ook niet geregend, alles was kurkdroog. Gelukkig maar was het alleen de wind geweest die ons uit de slaap had gehouden. We waren om 6 uur in de Lodge en namen een lekker kopje koffie terwijl we genoten van een mooie zonsopgang buiten op het terras. Om 6.30 zaten we weer in de jeep. Sifoso wilde eerst een flink stuk rijden richting de Memorial Gate (ingang) omdat daar regelmatig leeuwen rondhangen. Een aardig ritje van 30 km. We gingen alleen niet heel erg snel want we zagen allerlei wild voorbij komen. De Fransen hadden nog nooit giraffen gezien en die vielen meteen met hun neus in de boter. Natuurlijk vinden wij het ook nog steeds erg leuk om deze dieren te zien. Ineens kwam er een tegenligger onze kant op: een hyena kwam over de weg aanlopen. Op haar gemakkie liep ze langs de auto en vervolgde haar weg. Volgende tussenstop was bij een eenzame slapende leeuw die langs de weg lag. Je hoeft echt niet de bush in te gaan om hier iets te zien. Een groepje zebra’s liep ook over de weg en ze hadden totaal geen haast. Het was een levend zebrapad. Met een klein veulentje erbij, zo schattig. Iets minder aaibaar was de volgende bewoner, een groene mamba die in een boom kroop. Het is een erg giftige slang en familie van de zwarte mamba, de meest dodelijke slang in Zuid-Afrika. Om 9.45 waren we weer terug bij de Lodge. We dachten dat we ons moesten gaan haasten voor de bushwalk van 10.30. Gelukkig konden we het rustig aan doen, ze zouden pas vertrekken als iedereen gereed was. Totaal gingen er 6 mensen mee plus 2 gidsen.
We aten snel wat lekkers van het lunchbuffet, verzamelden wat spullen voor de bushwalk en om 10.45 vertrokken we. Onze gids heet Nunu, een Zulu zoals alle andere medewerkers hier en hij heeft een prachtige bos Rasta haar en hij loopt op blote voeten. Er was nog een blanke gids bij, Brennan om te helpen, Nunu is de hoofdgids. We reden eerst een stukje met de jeep naar een hoger gelegen plekje in een stuk open bush. Daar kregen we een introductiepraatje terwijl we met z’n 8-en in een cirkel stonden en elkaars handen vasthielden. Oh nee hѐ, niet van dat zweverige gedoe hoop ik? Geheel onterecht bleek achteraf, Nunu is de meest fantastische gids die je je maar kan wensen. Voor eventuele noodgevallen draagt hij ook een geweer bij zich. We begonnen onze wandeling en liepen heel langzaam heuvelop. We liepen recht naar de plek waar we gisteren de neushoorns hadden gezien. Oké, dat kan leuk worden, van een afstandje gaan we ze zien dachten wij nog heel onnozel. We liepen en liepen en zagen 2 neushoorns staan en we liepen recht op ze af. Heel nieuwsgierig keken ze ons aan. Steeds dichterbij kwamen we tot amper 7 meter. Neushoorns hebben een slecht gezichtsvermogen (prima tot ~6meter), maar kunnen uitstekend ruiken en horen. Ze draaiden hun oren alle kanten op en wisten dat we er waren. Wat nu? Nou niks, we liepen gewoon verder naar ze toe, zonder te praten, voetje voor voetje en gingen op de grond zitten vlak bij deze reuzen. We hadden een hartslag van hier tot Tokyo, maar voelden ons vreemd genoeg toch veilig met Nunu aan onze zijde. Niet dat dat veel uitmaakt met 2 grote neushoorns van 2000 kilo per stuk, die bulldozeren zo over je heen of prikken je helemaal lek. De neushoorns kwamen toen zelf eens polshoogte nemen om te zien wat voor vreemde snuiters daar op de grond zaten. Ze naderden ons tot 3 meter afstand en mijn hart klopte in mijn keel. Hoezo spannend!! We genoten ondanks onze angst enorm en konden alleen maar diep respect hebben voor Nunu en zijn vrienden, want zo noemt hij ze. We maakten foto’s, filmpjes en konden zelfs zacht praten in het bijzijn van deze vriendelijke reuzen. Het waren witte neushoorns, de zachtaardigste van de verschillende soorten neushoorns. De zwarte neushoorns zijn vaak agressiever.
Jullie weten waarschijnlijk wel dat witte neushoorns niet echt wit zijn? Eigenlijk zijn het breedlip (wide) neushoorns, maar dit is ooit vertaald naar wit (white), een soort spraakverwarring. En omdat er al een witte neushoorn bestond noemden ze de andere soort de zwarte neushoorn. Duhhhh. En dat zijn puntlipneushoorns. De witte Rhino’s eten uitsluitend gras, ze gebruiken hun brede bek om heel veel gras af te snijden terwijl de zwarte jongens gras en takjes eten. Die takjes kan je beter pakken met een puntige lip dan met zo’n brede. Weer wat geleerd. Nu kan je in ieder geval het verschil zien als je er ooit 1 tegenkomt (waarschijnlijk in de dierentuin). Na onze close encounter met de Rhino’s vervolgden we rustig onze weg en genoten van de kleine dingen zoals een felgroene gigantisch grote sprinkhaan, struiken met eetbare bessen, we aten wilde tijm en basilicum. Daarna wees Nunu ons op een ronde afdruk in het zand, ter grootte van een 2 Euro muntstuk. Het was het dekseltje van het huisje van mijn favoriete dier: een spin!!!! Neee, ik deed meteen een flinke stap achteruit en keek van een afstandje toe. En toen was het dekseltje nog dicht hѐ! Nunu opende het dekseltje van de valdeurspin en lokte haar naar buiten met een takje. Brrrrr er kwam een flinke spin uitgekropen met een groot bruin achterlijf en 8 glanzende rood/bruine pootjes. Ik heb er wel naar gekeken en was gerustgesteld omdat deze spin niet ver loopt. Hij blijft meestal in zijn holletje en als hij voelt dat er iets in de buurt is dan opent hij zijn dekseltje om te kijken en slaat dan toe. Fascinerend was het toch wel om te zien. De spin richtte zich nog een beetje op om zijn giftandjes te showen en daarna stopte Nunu haar weer terug in haar holletje en deed het dekseltje dicht. Poehpoeh, bijna weer een hartverzakking.
We kwamen nog een paar Rhino’s van dichtbij tegen, twee keer een moeder met kind en terwijl we door een dicht bos liepen stond er ook nog een Rhino verstopt achter een boom. Nunu weet precies welk dier het is en weet ook hoe ze zich (meestal) gedragen. Het blijven natuurlijk wilde dieren, maar redelijk voorspelbaar. Helemaal perplex kwamen we om 13 uur weer terug bij de lunch. Dit was zo onvoorstelbaar gaaf, we konden ons geluk niet op. Meteen boekten we een 2de bushwalk met Nunu voor de volgende ochtend. Volgens hulpgids Brennan konden we dan veel vogels zien. Ook heel leuk natuurlijk want de vogels zijn hier zo kleurrijk. De bushwalk liep echter heel anders dan we ons hadden voorgesteld, maar dat vertel ik morgen pas. Het is goed gegaan blijkbaar, anders lees je dit niet, maar spannend was het wel. Hahahaha, even geduld hebben voor het vervolg! En nee, we hebben niet gerend voor ons leven.
Na de bushwalk hadden we even een uurtje vrij om bij te komen en stortten ons toen op de lunch om 14.30. We aten met alle mensen die bij ons in de jeep zaten aan 1 lange tafel en Sifoso wilde eventueel eerder vertrekken als iedereen uitgegeten zou zijn. Zo gezegd zo gedaan en om 15.15 zaten we alweer in de jeep voor het volgende avontuur. We zagen deze keer giraffen van heel dichtbij, ze liepen langs de jeep, olifanten, reden langs de neushoorns die wij die ochtend van dichtbij hadden gezien. Frappant is wel dat de dieren zich heel anders gedragen als ze een jeep zien. Meestal gaan ze onverstoorbaar verder als ze een jeep zien met hun dagelijkse leven, maar als je loopt dan kijkt ineens iedereen heel nieuwsgierig je aan. Ze snuiven, ruiken, luisteren en proberen te ontdekken wat daar loopt. De avondsafari was om 18.30 weer afgelopen en een uurtje later zaten we weer aan het diner. Elke dag staat er iets anders op het 3 gangenmenu. Ik at deze keer struisvogelbiefstuk en Leen een visje.
We waren net klaar met eten toen we een optreden kregen van een traditionele Zulu dansgroep. Wauwwww, wat mooi. Ze zongen en dansten en maakten sprongen. Ze gooiden hun benen omhoog tot boven hun oren, heel knap. Spectaculair om te zien. Een mooie afsluiting van ons etentje. Daarna konden we nog wat internetten in de lounge van de Lodge, sinds dagen hebben we weer een redelijk snelle verbinding, alleen in de Lodge, maar dat is geen probleem. Eindelijk heb ik heel veel foto’s kunnen plaatsen bij de verhaaltjes van afgelopen week. Er komen er nog meer aan als het internet een beetje meewerkt en we wat tijd hebben. Morgenochtend gaan we dus om 6 uur alweer met Nunu op pad voor een bushwalk. We gaan dan niet mee met de Game Drive in de jeep. Geeft niet, we hebben er totaal 8, nu dus 7. Benieuwd welke vogels we gezien hebben? Lees dan morgen het verslag, ik beloof dat het spannend was.
Tutaonana kesho
-
19 April 2018 - 21:57
Franziska & Klaas:
Zo, dat was weer een goed gevulde dag zeg! Zo te horen hebben jullie nauwelijks tijd om te eten. Maar dat schijnt me gezien de unieke belevenissen, die jullie daarvoor terugkrijgen, niet echt een probleem. Bovendien is het ook nog beter voor jullie lijn natuurlijk! -
20 April 2018 - 08:08
Lvdkooij :
Wat een dag en zoveel beleefd gaaf jo geniet er maar van heb je wat om op terug te Kijken groetjes ma xxxxx -
22 April 2018 - 17:04
Christa:
prachtig wat jullie weer gezien hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley