Logeren bij Hannah,

Geagte lesers,

Na een redelijk goede nachtrust schuiven we aan bij het ontbijt in de OR Tambo City Lodge. Alles is hier supernetjes verzorgd en het personeel is uitermate vriendelijk en erg behulpzaam. Daarna slepen we al onze spullen naar de autoverhuurder en krijgen een beest van een auto: Een Toyota Fortuner SUV. Heel hoog op hele grote wielen met een kofferbak waar je bijna in kan wonen. Een stoere 2,8 diesel met 40.000 km op de teller gaat ons deze reis vergezellen. Het stuur is dus aan de rechterkant en Leen installeert zich achter het stuur. Hij is erg in zijn nopjes met zijn nieuwe speeltje. We verlaten de parkeergarage en proberen op de snelweg te komen, helaas levert dat een extra rondje vliegveld op, we hebben de eerst afslag meteen gemist. Maar er is ook zoveel om op te letten met dat links rijden, geen paniek, bij de herkansing vinden we de juiste afslag en gaan op zoek naar een supermarkt die net buiten Johannesburg te vinden moet zijn volgens onze reisbeschrijving. Bij het afslaan naar links of rechts is het oppassen geblazen, even de andere rijbaan kiezen ivm het links rijden. Gelukkig hebben we wel een automaat zodat Leen daar niet op hoeft te letten. Een paar keer probeert hij met de ruitenwissers de richting aan te geven, maar ook dat gaat al snel beter. Het valt niet tegen het links rijden. Rotondes zijn wel extra opletten, het is zo tegennatuurlijk. Wat ons helemaal opvalt is het grote aantal mensen wat langs de snelweg loopt, oversteekt, wil meeliften. Hele families leven hier op straat. Helaas zien we ook de schamele onderkomens, kleine hutjes die bij elkaar een dorp vormen. De keerzijde van het armoedige leven van veel mensen, ze hebben kleine stalletjes en proberen fruit en souvenirs te verkopen.

De volgende grotere uitdaging begint al snel buiten Johannesburg, het slechte wegdek. Er zitten gigantische gaten (potholes) in de weg, soms klein, maar vaak best groot. Leen probeert er zoveel mogelijk omheen te rijden, maar af en toe lukt dat niet en dan zijn we extra blij met de supergrote wielen van ons vervoermiddel, ze overleven de gaten moeiteloos. De supermarkt vinden we ook makkelijk en we slaan wat sap, koekjes en sandwiches in voor onderweg.

Vandaag hebben we een ritje van 350km voor de boeg naar de Hannah Game Lodge in Ohrigstad. De rit verloopt voorspoedig tot halverwege de middag, een gigantische regenbui zorgt ervoor dat het rijden extra spannend wordt, het zicht is erg slecht en we kunnen de gaten in het wegdek niet meer detecteren. We zetten de auto maar even aan de kant om pas door te rijden als het een beetje is opgeklaard. Rond half 3 bereiken we de toegangspoort van de Hannah Game Lodge. Een jongeman checkt onze namen en de voucher, maar wij staan niet op zijn lijstje van gasten die vandaag arriveren. Huhhhh, dat zal toch niet waar zijn dat we geen reservering hebben? Nee hoor, geen paniek, een telefoontje biedt snel uitkomst en we mogen het terrein oprijden. Nog 6 km te gaan over een zandweg en meteen begint onze eerste safari al. We zien bergen dieren zoals knobbelzwijnen (Pumba), struisvogels, heel veel impala’s, sabel antilopen, koedoes en de camera’s kunnen meteen aan het werk. We doen bijna een half uur over 6 km, maar uiteindelijk rijden we dan toch het parkeerterrein van de Hannah Lodge op.

Deze Lodge ligt in een prive reservaat. De dieren zijn wel wild, het is geen dierentuin. Er zijn echter wel dieren naartoe gebracht om ze hier te beschermen. Het gebied is 8000 ha groot (da’s heel groot!) en er is hier een fokprogramma voor de bedreigde sabel-antilopen. Daarover zal ik morgen meer vertellen. Er leven hier geen roofdieren, alleen de zeldzame luipaard komt hier voor. De andere grote katten zijn hier niet, ook geen olifanten.

De lodge is omringd door kleine rondavels, kleine ronde gebouwtjes met rieten daken. In elke rondavel zijn 2 appartementen. We krijgen de sleutel van Rondavel C47. Het hoogstgelegen tegen een helling aan. Er is vandaag om 16 uur nog een safari, maar aangezien we best moe zijn slaan we die over. Tevens blijkt er al een grote groep van 18 op pad te gaan, waarschijnlijk is het de volgende ochtend veel rustiger en we boeken meteen de safari van 6.30 uur. Het park is prachtig groen met heel veel bomen en struiken en enorme planten. Alles is bijzonder goed verzorgd aangelegd. Onze koffers worden naar de rondavel gebracht door een bediende. Het is best een klimmetje naar ons hutje en het meisje heeft het zwaar. Maar zo werkt het hier nu eenmaal. We bewonderen onze kamer die van alle gemakken is voorzien. Een ruime kamer met bed en aparte douche en toilet. Na een kopje koffie lopen we wat rond in de prachtige tuin en genieten van de vele tropische vogels en planten.

Om 18 uur is het al bijna donker en gaan we ons opfrissen voor het avondeten wat start om 19 uur. Het restaurant is prachtig en we nemen een tafel buiten onder een overkapping. Het voorafje is in buffetvorm. Verschillende salades en een witachtig warm prutje. We scheppen lekker op en ik spuug meteen de eerste hap van het witte prutje uit. Het smaakt naar zand en er zitten ronde spruitjesachtige balletjes in die smaken naar ???? Ik vraag aan de ober wat het is en het blijken slakken te zijn, gatver. Leen heeft het opgegeten, vond het wel meevallen, ik zat nog na te griezelen en bestelde het hoofdgerecht. We hebben een koedoe opgegeten, ach. Maar hij/zij was wel lekker. Daarna nog een toetje met ijs en chocoladeprutje. We hebben nog gesproken met een echtpaar uit Zuid-Afrika en die vertelden ons dat de lodges die we gaan bezoeken fantastisch zijn, vooral die in de prive Reservaten. Het is daar rustig, met grote kans op het zien van de grote katten. En laat dat nou net de bedoeling zijn toen ik die uitzocht. Een goede keus dus en we kunnen haast niet wachten om daar naar toe te gaan. Na het avondeten rollen we snel ons bed in en dromen alvast van onze eerste safari met Hannah.

See you