Gorsabrua

Gegroet beste kijkbuiskindertjes,

Vanochtend zagen we tot onze blijdschap een beetje blauwe lucht en wat zonneschijn in onze tuin. Lekker hoor na een paar dagen grijs. Ook de weersverwachting zei dat het een droge dag zou worden, met een beetje zon en bewolking. De bewolking hing vandaag niet zo laag en dus besloten we om een wandeling te maken in Kafjord. Dat is niet naast de deur, het ligt aan de andere kant van “ ons” Lyngenfjord, en dus moesten we ook met de veerboot. Omdat we vanochtend vrij laat wakker schrokken (pas rond 8.30) waren we pas laat op pad. Maar het wordt toch niet donker, dus wat geeft het en het is vakantie toch? Alles verschuift gewoon een beetje. Ontbijt rond koffietijd, middageten om half 2 en avondeten tegen 20 uur. Soort tropenrooster, maar dan anders……Afijn de rit naar Lyngseidet was al 45 minuten en aangezien daar ook de winkel is waar we regelmatig boodschappen doen besloten we om nog even snel binnen te lopen voordat de veerboot vertrok. Gisteren waren we daar ook al geweest, maar het brood was toen op, en helaas was het vandaag nog steeds op. Zinloos bezoek dus. Om 11.45 voeren we over met een grote veerboot en 40 minuten later waren we aan de overkant. Onderweg genoten we van het mooie uitzicht op de besneeuwde bergen rondom het fjord. Het was wel bizar koud, want we stonden natuurlijk wel buiten te kijken.

Aan de overkant vervolgden we onze reis en reden naar Kafjorddalen. Een vallei rond, je raad het al, het Ka-fjord. We moesten onze auto gaan parkeren bij Ankerlia volgens de beschrijving. Geen idee waar dat is, we wisten wel dat er een speciale brug was: de Gorsa-brug. Dat is niet zomaar een brug, maar een suspension-bridge noemen ze dat, die boven een hoge kloof hangt en die je alleen lopend kan bereiken. Elke zaterdag kan je vanaf deze brug ook bungee-jumpen, het is echt een attractie naar het schijnt. We reden dus naar Kafjord en gelukkig stond die Gorsa-brug zowaar wel aangegeven. De weg ging over in een gravelweg en ineens was daar de langverwachte parkeerplaats en die heette: Ankerlia. Yep, gevonden dus. Inmiddels was het al een poosje lunchtijd en we aten snel onze boterhammetjes op voordat we op pad gingen. Er stonden zelfs bordjes voor de wandeling naar de brug, het moet niet gekker worden. Maar de vreugde was maar van korte duur, binnen een mum van tijd waren we het spoor al bijster, de bordjes waren op en bij een splitsing weet je al niet meer welke kant je op moet. We liepen 2 keer hetzelfde stukje, stukje terug, maar kwamen uiteindelijk toch op een pad wat richting de brug leek te gaan. En verhip er stond ineens weer een verdwaald bordje, zaten we toch goed. We liepen door bosjes, over grasvelden en langs een hele diepe brede kloof. Indrukwekkend hoor. We hebben een paar keer naar beneden gekeken, wat was die kloof diep zeg, met overal watervallen.

Het laatste stuk van de route voerde over een puinhelling. In de verte zagen we de brug onder ons hangen. We liepen heel voorzichtig naar beneden en kwamen bij de brug. Een groot metalen gevaarte dat over een 155 meter diep ravijn is gespannen. Een breed pad, met hoge zijkanten aan stevige palen, waar ik zelfs wel over heen durfde te lopen. Er kwam ook een enorme waterval uit de rotswand naar beneden kletteren. Wat een natuurgeweld zeg, prachtig. Gelukkig was er nog een beetje blauwe lucht bij, en een waterig zonnetje, maar het was daar erg koud. Niemand in de verste verte te zien en we hebben weer uitgebreid een fotoshoot kunnen maken. Na een poosje kwamen er vanaf de andere kant 3 mensen aangelopen, niet van het type bergwandelaar. Ik wist wel dat er een kortere route was vanaf de andere kant. Dan kan je helemaal met de auto over een gravelweg naar boven rijden en dan het laatste stukje van 1.8 km lopen over een licht stijgend paadje. Dat vonden wij iets te makkelijk, je moet er wel een beetje moeite voor doen toch. Voor die 3 mensen was dat duidelijk meer dan genoeg, gezien hun outfit en postuur (ohhhhhhh, wat zeg ik nou toch weer iets onaardigs) Maar om snel naar beneden te komen, vonden wij dat het wel mocht. Ik twijfelde nog even of ik nog zou gaan bungee-jumpen, maar was helaas mijn elastiekje vergeten. Dus liepen we rond 16.30 uur weer naar de parkeerplaats over de makkelijke sluiproute, namen de veerboot om 17.45 en waren pas na 19 uur thuis. Het avondeten werd genuttigd onder koffietijd. Dat krijg je van dat uitslapen. Inmiddels is het dus 23 uur en zit ik wat leesvoer te typen. Hopelijk krijgen de weersvoorspellers morgen weer gelijk en wordt het nog zonniger en kunnen we eindelijk een hike gaan maken die eindigt hoog boven een fjord. Dat zou wel heel erg leuk zijn. Duimen maar.

Pa Gjensyn