Naar de voet van Steindalsbreen,

Beste allemaal,

Gisteren een verslag gemist? Welnee, het was prutweer en dus bleven we thuis. Zware bewolking, totaal geen uitzicht, en kans op regen. Ik ga de weersvoorspellers wel aanklagen, want de verwachting was maandagavond nog bewolkt met een zonnetje. Het hoogtepunt van dinsdag was een kort ritje naar de supermarkt om de hoek. En we hebben iets waardevols ontdekt in de schuur. Ja we hebben zelfs een mega-schuur naast ons toch al niet kleine huis. Deze staat vol met ontieglijk veel troep; oude koelkast, plastic afval, heeeeeel veel verf, boten, bergen hout om op te stoken en echt troep. Leen was bij toeval in de schuur gaan kijken omdat in de bijsluiter van ons huis stond dat je hout uit de schuur mocht halen voor de open haard. Nu weten de meesten van jullie wel dat wij een gruwelijke hekel hebben aan open haarden, sorry, maar Leen was nieuwsgierig en ging toch maar eens kijken. De schuur was gewoon open, dat kan hier gewoon. En wat vond hij daar: een grote vrieskist!! Jawel, waar we wanhopig naar verlangden een week geleden. Nergens stond vermeld dat die daar stond, maar whatever, hij werkte en er lag zelfs iets in. Nu zijn we gelukkig nog niet ziek geworden van het vlees wat we nu in de koelkast bewaren, maar het is toch prettiger om in te vriezen. Wat een vondst zeg. Dat was dus onze dinsdag.

Woensdagochtend toen we opstonden scheen er al een beetje zon achter de wolken. De wolken hingen niet bijzonder laag en de verwachting (voor zover betrouwbaar) was dat dit de hele dag zo zou zijn. Geen regen van betekenis. Dus konden we de rugzak weer inpakken, de bergschoenen achter in de auto gooien en karren maar. Een ritje van 1 uur 15 min. bracht ons weer naar Steindalen. Weten jullie nog dat we dit vorige week ook deden, maar dat we toen zijn teruggegaan zonder de gletsjer Steindalsbreen te kunnen zien? Het was toen erg bewolkt en regenachtig. Vandaag dus de herkansing. Onderweg nam de bewolking vlakbij de Storfjord (waar Steindalen ligt) wel toe. Gelukkig was het zonnig in het zijdal bij Steindalen waar wij moesten zijn. Steindalen ligt net 15 minuten voorbij Furuflaten, waar we die prachtige hike hebben gedaan naar die andere gletsjer, de Vestbreen met die roze bloemetjes. Het is hier dus erg mooi rond Storfjord en vooral de gletsjers hier spreken ons erg aan.

We parkeerden de auto weer bij het IMA Tursenter en vonden natuurlijk moeiteloos het beroemde tractorpad. Na amper 1 uurtje wandelen waren we al bij de Steindalhytta (berghut). Het was best zwaar, het was nogal bergop. Hijg, hijg, maar daarna werd het wat vlakker. En gelukkig was het hele pad nagenoeg droog. Bijna geen modder meer. We kwamen langs een mooie waterval en liepen nog wat extra meters over grote rotsblokken om dichterbij te komen. We vervolgden ons pad en liepen een groen dal in en konden in de verte al een beetje van de gletsjer zien. Het was zonnig, met wat wolken, een graadje of 15. Prima wandelweer. Het laatste stuk vlakbij de gletsjer was pittig. Veel stenen en rotsen, paadje op en paadje af en heel veel sneeuwvelden die we over moesten steken. Onderweg stonden zelfs info bordjes met wetenswaardigheden over de Steindalsbreen. De bordjes stopten pas aan de voet van de gletsjer en wij dus ook. We konden hem bijna aanraken, slechts een klein beetje water hield ons tegen. Nu is het geen goed idee om zomaar een gletsjer op te wandelen en dat hebben we dus ook echt niet gedaan. (echt waar). Het was een mooi gezicht, het was een kleine gletsjer weliswaar maar altijd indrukwekkend. Boven de gletsjer hing wel een enorme wolk, die niet wilde verdwijnen, jammer fototechnisch gezien, maar ach we waren al erg tevreden met dit resultaat. Het was superkoud bij al dat ijs, alle kleding hadden we inmiddels aangetrokken, zelfs een muts en handschoenen kwamen er aan te pas.

Het was een pittige tocht, slechts 5 km (enkele reis), maar door al dat geklauter over rotsen en geploeter door sneeuw waren we toch bijna 3 uur onderweg geweest. Inclusief lunch en fotoshoots. 500 hoogtemeters gemaakt. De terugweg duurde gelukkig iets korter. Onderweg kwamen we nog een kudde schapen tegen met 2 schaapherders en hun hond. Ze waren op weg vanuit het dorp naar de zomerweide, rondhangen in het gletsjerdal (Steindalen. Knap dat die hond zo goed de schapen bijeen kon houden. Hij ging alleen de fout in door keihard weg te rennen naar een groepje schapen in de verte, die waren hier al langer dan vandaag. Hij wilde ze toevoegen aan zijn kudde, maar hij werd tot de orde geroepen en moest de vreemde schapen laten gaan. Even na 16 uur waren we weer bij de auto. Oef, wat een vermoeiende trip zeg, maar zeker de moeite waard. Op weg naar huis miezerde het af en toe een beetje, maar inmiddels schijnt thuis weer de zon volop. Nu maar hopen dat dat nog even zo blijft want we hebben nog meer wandelplannen. Hopelijk tot morgen dus.

Oant moarn