Bollmanns-Russeveien

Goedendag,

Een vreemde titel misschien, het klinkt niet erg Noors, maar de reden is als volgt. Een beetje geschiedenis komt er aan te pas. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden de Duitsers zich verschanst in het Noorden van Noorwegen. Voor hen was dit een makkelijke uitvalsroute naar Zweden en Finland. Vooral rondom Lyngenfjord is er zwaar gevochten om de Lyngen-linie. De wandelroute is gemaakt door krijgsgevangenen, Russen, Polen en Joegoslaven. Natuurlijk was het toen geen wandelroute, er waren hier ook kampen, bunkers en mijnen. Niet iets om vrolijk van te worden, maar de route is wel prachtig en loopt hoog boven het Lyngenfjord. Het is best een flink eindje rijden, zo’n kleine 2 uur en daarom voor ons alleen interessant om te doen op een mooie zonnige dag. En dat was dus vandaag. De zon scheen al volop toen we even voor 7 uur opstonden. Weinig wolken, de weersvoorspellers hebben weer wat extra punten verdiend. We konden ontbijten met de tuindeuren open.

Even na 8 uur reden we langs Svensby, Lyngseidet, de gletsjerdorpjes Furuflaten en Steindalen en verder. Flink verder, totaal een ritje van 95 km. We reden helemaal rond het Lyngenfjord en kwamen uit vlakbij Skibotn, wie is daar niet geweest? De parkeerplaats was daar vlakbij en er moest langs de weg een bordje staan met de tekst :Krigsminne (oorlogsmijnen). En warempel vonden we moeiteloos het bordje en konden toen snel op pad. Het was toen bijna 10 uur. Langs de hele route staan informatieborden die de trieste geschiedenis omtrent dit gebied vertellen. Af en toe zijn er ook nog wat restanten te vinden, zoals muurtjes en een oude verroeste kruiwagen. Het pad was licht stijgend, aangenaam om te lopen, deze keer waren er niet veel stenen op het pad achter gelaten. Al snel kwamen we langs een waterval, die watervalde over het pad. We werden een klein beetje nat, maar op een warme dag als vandaag is dat niet erg. De hele route is nog geen 8 km (retour) en de hoogtemeters 550. De temperatuur was zeer aangenaam, ergens 15-20℃. Ongekend, bijna tropisch naar Noorse maatstaven! We hadden steeds mooi uitzicht over het Lyngenfjord en hoe hoger we kwamen hoe mooier het werd. We lunchten bij een groot rotsblok wat boven het fjord uitstak. Natuurlijk hebben we weer ons leven gewaagd en geposeerd boven op die rots. Wees gerust, het was een groot rotsblok en op de foto’s ziet het er misschien enger uit dan het in werkelijkheid was. Zelfs ik durfde het aan, en dat wil wat zeggen.

Na de lunch moesten we nog een klein beetje verder omhoog en bereikten toen een gereconstrueerde bunker op de top van de route. Een klein hutje van steen, met een raampje en deur en binnen stond een tafeltje. Het was een soort uitkijkpost hoog boven het fjord. Vanaf dit punt kon je ook nog verder de berg op, maar er was verder geen pad, alleen de bekende stenen met rode lik verf en “zoek het zelf maar uit” route. Daar hadden we geen zin meer in en we besloten om weer naar beneden te gaan. Iets na 15 uur waren we terug bij dauto en reden we huiswaarts. Net voor ons vertrok ook een auto, alleen die reed dus weg met de achterklep nog open! Wij roepen en zwaaien, maar ze reden door en er viel een doos op de weg. Wij nog harder gillen en zwaaien met de stokken en toen stopten ze 100 meter verderop. Ik ben nog snel naar de doos gelopen die midden op de weg lag, schopte hem naar de kant en inmiddels kwam er al iemand uit de auto naar me toe rennen. Hij bedankte mij en ik gaf hem de doos (wijn). Oef, dat had heel erg verkeerd kunnen gaan allemaal. Eind goed al goed. In Lyngseidet hebben we de dorst van de auto gelest en onszelf getrakteerd op een welverdiend ijsje. Voor het eerst tijdens onze vakantie hebben we daarna thuis koffie gedronken op ons terras. Wat een fantastische zomerse dag zeg, hopelijk volgen er zo nog een paar. We waanden ons vandaag al in een heel ander land dan de afgelopen dagen, zo blauw, zo kleurig en mooi allemaal. Helemaal happy, zeker na weer een fantastisch mooie wandeling.

Warme groetjes van 2 zonaanbidders