Een spannende thuisreis
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
17 Februari 2017 | Noorwegen, Tromsø
Beste lezers,
Donderdag was weer een regendag en we stonden ook niet echt heel erg vroeg op. We lagen er ook pas om 04.00 die nacht in na ons uitstapje naar Finland met Dan. Ons ontbijt liep bijna door in de lunch. Prima omstandigheden om de boel in te pakken. Geen moeilijke klus, alles uit de kast trekken en in de koffers proppen. Ik had al eerder ontdekt dat ik was vergeten om het handweegapparaatje mee te nemen. Dom natuurlijk, hoe weet je nu het juiste gewicht van de koffers? Gelukkig bleek de verhuurder ook over zo’n wegertje te beschikken en die hebben we geleend. Maakt het iets makkelijker. En ik blijf me er over verbazen: hoe kan het dat vieze was minder weegt dan schone was? Natuurlijk heb ik ook wat spulletjes achtergelaten en was teen en tander opgegaan. Maar er gingen ook extra kledingstukken mee die we terplekke hadden aangeschaft. Afijn, het leek te gaan lukken om alles mee naar huis te nemen. 2x 22 kilo volgens het Noorse weeginstrumentje. Volgens mij zijn Noorse kilo’s net zo zwaar als Nederlandse. Ook de handbagage konden we zo goed verdelen over 2 koffertjes. Bijna volledig bestaande uit de fotospullen. Die avond lekker op tijd naar bed gegaan om nog 1 keer weg te zakken in ons super te zachte bed onder heerlijke donsdekbedden. Toch maar even de wekker gezet op 07.00 uur, we wilden rustig opstaan en rond 9 uur naar het vliegveld rijden.
Vrijdagochtend werden we blij verrast toen we de luxaflex open trokken. Het had gesneeuwd en een witte wereld lag buiten ons appartement. 10 cm sneeuw op ons balkonnetje en op de bomen en een prachtig uitzicht op besneeuwde bergen. Even wat anders dan de afgelopen dagen, toen zagen we amper de overkant en was alles nat van de regen. De zon scheen ook op de bergen in de verte. We verzamelden de laatste spulletjes, maakten nog wat laatste foto’s van het mooie uitzicht en vertrokken naar het vliegveld. Dat was een kort ritje van amper 20 minuutjes. We parkeerden de auto ergens buiten bij het vliegveld en er kwam niemand om de auto te inspecteren. We liepen naar binnen naar de balie van de autoverhuurder en leverden de sleutels in. Controle ging achteraf plaatsvinden en als we 3 dagen na thuiskomst nog niks gehoord hebben dan was alles dus in orde en wordt de borgsom teruggestort. Dat hopen we dan maar, je kan niet even snel terug om verhaal te halen.
Vervolgens wilden we onze boardingpassen nog uitprinten, maar dat lukte pas met wat Noorse hulp. We hadden donderdag weliswaar ingecheckt en de code op onze telefoon doorgekregen, maar wij zijn ook nog van het ouderwetse papieren vliegticket, stel je voor dat je telefoon het straks niet doet op het moment suprème als je voor de gate staat en je je code moet scannen om in het vliegtuig te mogen. Ook de koffers werden hier goedgekeurd. Op naar het volgende onderdeel van de terugreis: de douane. Tromsø is een klein vliegveldje en er zijn ook niet zoveel mensen die vertrekken, dus de douanepost was snel gepasseerd. Daarna hadden we nog ruim 2 uur om rond te hangen tot ons vertrek. Eerst maar een koffiestop maken natuurlijk. De koffie ruilen we de laatste tijd in voor warme chocomel, het is vaak niet echt onze smaak koffie en aan de sterke kant (voor ons althans) en natuurlijk hoorde er een lekker koekje bij. We wandelden alvast richting de gate en zagen toen tot onze schrik dat de vluchttijd was veranderd. In plaats van 12.15 was er een nieuwe tijd: 13.10! Dat betekende nog langer wachten. Maar belangrijker, onze overstaptijd in Oslo was nu ingekort van 2 ½ uur na 1 ½ uur. We moeten overstappen in Oslo, er gaan geen rechtstreekse vluchten naar Tromsø. Oké, nog niets aan de hand misschien, maar dan moet alles wel vlot gaan met de koffers en douane. We waren toen nog in de veronderstelling dat we, net als op de heenreis, onze koffers moesten ophalen en opnieuw afgeven en nogmaals een bezoek aan de douane moesten brengen.
Zo rond kwart voor 1 was het nog akelig stil bij gate 23. Ons vliegtuig was er nog steeds niet. Inmiddels sneeuwde het behoorlijk hard en dat was natuurlijk ook de reden van alle vertragingen. Meerdere vluchten waren vertraagd, het was best chaotisch bij de meeste gates met al die wachtende, ongeruste mensen. Rond 13.15 landde eindelijk het vliegtuig, inderdaad de tijd dat we al hadden moeten vertrekken. En tergend langzaam liep het vliegtuig leeg, er bleven steeds nog mensen uitkomen terwijl wij al in de startblokken stonden. Jeetje het werd steeds krapper om onze aansluitende vlucht te halen. Uiteindelijk gingen we om 13.30 aan boord en hoopten dan snel te vertrekken. Helaas duurde dat nog ruim 1 uur! Het vliegtuig kon niet snel weg omdat de landingsbaan ontdaan moest worden van sneeuw en ook het vliegtuig moest helemaal schoongemaakt worden; dat heet De-Icen (ontdoen van ijs en sneeuw) . Er kwam een soort spuitwagen en die spoot het hele vliegtuig schoon met een rode vloeistof. Eerst de ene kant en daarna de andere. Misschien handig als het 2 spuitwagens waren geweest…… Maar volgens de kapitein hoorde dat er gewoon bij: You’re in The Artctic. Oftewel, dat kan hier gebeuren boven de poolcirkel, het sneeuwt regelmatig. Inmiddels gaven we de hoop al bijna op dat we onze vlucht in Oslo nog gingen halen. Die zou om 16.30 vertrekken. En we moesten bijna 1+ 3/4 uur vliegen. Niks aan te doen. We kregen aan boord weinig info over de situatie, maar meerdere mensen klampten de stewardessen regelmatig aan omdat ook zij zich zorgen maakten over aansluitende vluchten. We zouden het zo snel mogelijk horen werd er gemompeld in haast onverstaanbaar steenkolen Engels, wat meer Noors leek. We ondergingen ons lot geduldig, konden er toch niks aan veranderen en zagen ons al in gedachte in een hotel in Oslo terecht komen. En wanneer naar huis? We landen even na 16 uur en liepen het vliegtuig uit. Er was gezegd dat we “Rebooked” waren. Rebooked, als in: omgeboekt?, als in: ander vliegtuig?, als in: later of morgen?????
Eerst maar de koffers halen en dan de douane en dan naar de gate. Gelukkig vroeg ik nog aan de stewardess of we eerst de koffers moesten halen voordat we naar D3 moesten gaan. Nee, meteen naar de gate lopen, de koffers worden doorgestuurd. Doorgestuurd naar een ander vliegtuig? Of doorgestuurd naar huis? En welke vlucht hadden we dan nu? Zoveel vragen, we wisten het even niet meer. Dan maar naar de Gate D3 lopen. We liepen zo snel als we konden dwars over het hele vliegveld in Oslo. Misschien konden we nog met de oorspronkelijke vlucht mee, maar dat was een hele kleine kans want die vertrok over 10 minuten. En we waren immers Rebooked toch? Wat dat ook moge betekenen. Het vliegveld in Oslo is best groot en helaas moesten we van uiterst links naar het meest uiterste rechts. En al die mensen opzij schoppen die voor je voeten lopen, je tegemoet lopen en niet snappen dat je haast hebt. Konden zij natuurlijk ook niks aan doen, wij waren gewoon ontzettend aan het stressen. Zouden we dan de vlucht van 16.30 toch nog halen? Hijgend kwamen we even voor half 5 aan bij Gate D3 en daar zaten mensen in de wachtruimte. Zeker al voor de volgende vlucht? We vroegen aan de balie of we nog mee konden en kregen te horen dat het boarden nog niet was begonnen!! Jeetje, we gingen dus gewoon met het oorspronkelijke vliegtuig van 16.30 mee. En die had dus vertraging blijkbaar. 1 van de bemanningsleden was verlaat, zat ergens vast in het verkeer. We snapten nog steeds niet wat het betekende als je Rebooked bent, dus niet op een andere vlucht, whatever. En blijkbaar hoef je de koffers niet op te halen op een binnenlandse vlucht (binnen Noorwegen) en met dezelfde maatschappij? Op de heenreis kom je vanuit Nederland voor het eerst in Oslo Noorwegen binnen en dan moet je je koffers wel ophalen en opnieuw afgeven en de Noorse Douane moet je binnenlaten. Eigenlijk achteraf logisch, maar dat hadden wij niet kunnen bedenken. Na 30 minuten vertraging ging dit vliegtuig eindelijk op weg naar Amsterdam. En het rare was, we landen op de oorspronkelijke tijd van 18.30 in ons kikkerlandje. Waarschijnlijk wind mee gehad? Eind goed al goed dus. Rond 19.45 waren we weer bij onze auto in de autostalling in Aalsmeer. Ruim een uurtje later waren we eindelijk thuis na een vermoeiende en verwarrende thuisreis. Maar we waren al lang blij dat we niet waren gestrand in Oslo.
Onze reis naar Tromsø was fantastisch. We hoopten het Noorderlicht te zien en beleefden meerdere spectaculaire Aurora-avonden die ons overdonderden. Het was meer dan we hadden durven dromen. En ook de snowshoetochten waren supermooi in het besneeuwde Noorse Fjordenlandschap. We hebben weer enorm geboft en zijn erg dankbaar dat we dit samen hebben mogen meemaken. Op naar het volgende avontuur. Vanaf 16 juni kunnen jullie weer meereizen, dan gaan we weer naar Tromsø. In plaats van het Noorderlicht gaan we genieten van de Middernachtzon, de zon die amper onder gaat en waar je tot midden in de nacht buiten een boek kan lezen. Lekker hiken in de Lyngen Alps, 60 km bij Tromsø vandaan. En als we weer zo boffen met het weer dan wordt het weer een vermoeiende wandelvakantie. Tot dan.
See you later,
Happy Aurorahunters Leen en Ellien
Donderdag was weer een regendag en we stonden ook niet echt heel erg vroeg op. We lagen er ook pas om 04.00 die nacht in na ons uitstapje naar Finland met Dan. Ons ontbijt liep bijna door in de lunch. Prima omstandigheden om de boel in te pakken. Geen moeilijke klus, alles uit de kast trekken en in de koffers proppen. Ik had al eerder ontdekt dat ik was vergeten om het handweegapparaatje mee te nemen. Dom natuurlijk, hoe weet je nu het juiste gewicht van de koffers? Gelukkig bleek de verhuurder ook over zo’n wegertje te beschikken en die hebben we geleend. Maakt het iets makkelijker. En ik blijf me er over verbazen: hoe kan het dat vieze was minder weegt dan schone was? Natuurlijk heb ik ook wat spulletjes achtergelaten en was teen en tander opgegaan. Maar er gingen ook extra kledingstukken mee die we terplekke hadden aangeschaft. Afijn, het leek te gaan lukken om alles mee naar huis te nemen. 2x 22 kilo volgens het Noorse weeginstrumentje. Volgens mij zijn Noorse kilo’s net zo zwaar als Nederlandse. Ook de handbagage konden we zo goed verdelen over 2 koffertjes. Bijna volledig bestaande uit de fotospullen. Die avond lekker op tijd naar bed gegaan om nog 1 keer weg te zakken in ons super te zachte bed onder heerlijke donsdekbedden. Toch maar even de wekker gezet op 07.00 uur, we wilden rustig opstaan en rond 9 uur naar het vliegveld rijden.
Vrijdagochtend werden we blij verrast toen we de luxaflex open trokken. Het had gesneeuwd en een witte wereld lag buiten ons appartement. 10 cm sneeuw op ons balkonnetje en op de bomen en een prachtig uitzicht op besneeuwde bergen. Even wat anders dan de afgelopen dagen, toen zagen we amper de overkant en was alles nat van de regen. De zon scheen ook op de bergen in de verte. We verzamelden de laatste spulletjes, maakten nog wat laatste foto’s van het mooie uitzicht en vertrokken naar het vliegveld. Dat was een kort ritje van amper 20 minuutjes. We parkeerden de auto ergens buiten bij het vliegveld en er kwam niemand om de auto te inspecteren. We liepen naar binnen naar de balie van de autoverhuurder en leverden de sleutels in. Controle ging achteraf plaatsvinden en als we 3 dagen na thuiskomst nog niks gehoord hebben dan was alles dus in orde en wordt de borgsom teruggestort. Dat hopen we dan maar, je kan niet even snel terug om verhaal te halen.
Vervolgens wilden we onze boardingpassen nog uitprinten, maar dat lukte pas met wat Noorse hulp. We hadden donderdag weliswaar ingecheckt en de code op onze telefoon doorgekregen, maar wij zijn ook nog van het ouderwetse papieren vliegticket, stel je voor dat je telefoon het straks niet doet op het moment suprème als je voor de gate staat en je je code moet scannen om in het vliegtuig te mogen. Ook de koffers werden hier goedgekeurd. Op naar het volgende onderdeel van de terugreis: de douane. Tromsø is een klein vliegveldje en er zijn ook niet zoveel mensen die vertrekken, dus de douanepost was snel gepasseerd. Daarna hadden we nog ruim 2 uur om rond te hangen tot ons vertrek. Eerst maar een koffiestop maken natuurlijk. De koffie ruilen we de laatste tijd in voor warme chocomel, het is vaak niet echt onze smaak koffie en aan de sterke kant (voor ons althans) en natuurlijk hoorde er een lekker koekje bij. We wandelden alvast richting de gate en zagen toen tot onze schrik dat de vluchttijd was veranderd. In plaats van 12.15 was er een nieuwe tijd: 13.10! Dat betekende nog langer wachten. Maar belangrijker, onze overstaptijd in Oslo was nu ingekort van 2 ½ uur na 1 ½ uur. We moeten overstappen in Oslo, er gaan geen rechtstreekse vluchten naar Tromsø. Oké, nog niets aan de hand misschien, maar dan moet alles wel vlot gaan met de koffers en douane. We waren toen nog in de veronderstelling dat we, net als op de heenreis, onze koffers moesten ophalen en opnieuw afgeven en nogmaals een bezoek aan de douane moesten brengen.
Zo rond kwart voor 1 was het nog akelig stil bij gate 23. Ons vliegtuig was er nog steeds niet. Inmiddels sneeuwde het behoorlijk hard en dat was natuurlijk ook de reden van alle vertragingen. Meerdere vluchten waren vertraagd, het was best chaotisch bij de meeste gates met al die wachtende, ongeruste mensen. Rond 13.15 landde eindelijk het vliegtuig, inderdaad de tijd dat we al hadden moeten vertrekken. En tergend langzaam liep het vliegtuig leeg, er bleven steeds nog mensen uitkomen terwijl wij al in de startblokken stonden. Jeetje het werd steeds krapper om onze aansluitende vlucht te halen. Uiteindelijk gingen we om 13.30 aan boord en hoopten dan snel te vertrekken. Helaas duurde dat nog ruim 1 uur! Het vliegtuig kon niet snel weg omdat de landingsbaan ontdaan moest worden van sneeuw en ook het vliegtuig moest helemaal schoongemaakt worden; dat heet De-Icen (ontdoen van ijs en sneeuw) . Er kwam een soort spuitwagen en die spoot het hele vliegtuig schoon met een rode vloeistof. Eerst de ene kant en daarna de andere. Misschien handig als het 2 spuitwagens waren geweest…… Maar volgens de kapitein hoorde dat er gewoon bij: You’re in The Artctic. Oftewel, dat kan hier gebeuren boven de poolcirkel, het sneeuwt regelmatig. Inmiddels gaven we de hoop al bijna op dat we onze vlucht in Oslo nog gingen halen. Die zou om 16.30 vertrekken. En we moesten bijna 1+ 3/4 uur vliegen. Niks aan te doen. We kregen aan boord weinig info over de situatie, maar meerdere mensen klampten de stewardessen regelmatig aan omdat ook zij zich zorgen maakten over aansluitende vluchten. We zouden het zo snel mogelijk horen werd er gemompeld in haast onverstaanbaar steenkolen Engels, wat meer Noors leek. We ondergingen ons lot geduldig, konden er toch niks aan veranderen en zagen ons al in gedachte in een hotel in Oslo terecht komen. En wanneer naar huis? We landen even na 16 uur en liepen het vliegtuig uit. Er was gezegd dat we “Rebooked” waren. Rebooked, als in: omgeboekt?, als in: ander vliegtuig?, als in: later of morgen?????
Eerst maar de koffers halen en dan de douane en dan naar de gate. Gelukkig vroeg ik nog aan de stewardess of we eerst de koffers moesten halen voordat we naar D3 moesten gaan. Nee, meteen naar de gate lopen, de koffers worden doorgestuurd. Doorgestuurd naar een ander vliegtuig? Of doorgestuurd naar huis? En welke vlucht hadden we dan nu? Zoveel vragen, we wisten het even niet meer. Dan maar naar de Gate D3 lopen. We liepen zo snel als we konden dwars over het hele vliegveld in Oslo. Misschien konden we nog met de oorspronkelijke vlucht mee, maar dat was een hele kleine kans want die vertrok over 10 minuten. En we waren immers Rebooked toch? Wat dat ook moge betekenen. Het vliegveld in Oslo is best groot en helaas moesten we van uiterst links naar het meest uiterste rechts. En al die mensen opzij schoppen die voor je voeten lopen, je tegemoet lopen en niet snappen dat je haast hebt. Konden zij natuurlijk ook niks aan doen, wij waren gewoon ontzettend aan het stressen. Zouden we dan de vlucht van 16.30 toch nog halen? Hijgend kwamen we even voor half 5 aan bij Gate D3 en daar zaten mensen in de wachtruimte. Zeker al voor de volgende vlucht? We vroegen aan de balie of we nog mee konden en kregen te horen dat het boarden nog niet was begonnen!! Jeetje, we gingen dus gewoon met het oorspronkelijke vliegtuig van 16.30 mee. En die had dus vertraging blijkbaar. 1 van de bemanningsleden was verlaat, zat ergens vast in het verkeer. We snapten nog steeds niet wat het betekende als je Rebooked bent, dus niet op een andere vlucht, whatever. En blijkbaar hoef je de koffers niet op te halen op een binnenlandse vlucht (binnen Noorwegen) en met dezelfde maatschappij? Op de heenreis kom je vanuit Nederland voor het eerst in Oslo Noorwegen binnen en dan moet je je koffers wel ophalen en opnieuw afgeven en de Noorse Douane moet je binnenlaten. Eigenlijk achteraf logisch, maar dat hadden wij niet kunnen bedenken. Na 30 minuten vertraging ging dit vliegtuig eindelijk op weg naar Amsterdam. En het rare was, we landen op de oorspronkelijke tijd van 18.30 in ons kikkerlandje. Waarschijnlijk wind mee gehad? Eind goed al goed dus. Rond 19.45 waren we weer bij onze auto in de autostalling in Aalsmeer. Ruim een uurtje later waren we eindelijk thuis na een vermoeiende en verwarrende thuisreis. Maar we waren al lang blij dat we niet waren gestrand in Oslo.
Onze reis naar Tromsø was fantastisch. We hoopten het Noorderlicht te zien en beleefden meerdere spectaculaire Aurora-avonden die ons overdonderden. Het was meer dan we hadden durven dromen. En ook de snowshoetochten waren supermooi in het besneeuwde Noorse Fjordenlandschap. We hebben weer enorm geboft en zijn erg dankbaar dat we dit samen hebben mogen meemaken. Op naar het volgende avontuur. Vanaf 16 juni kunnen jullie weer meereizen, dan gaan we weer naar Tromsø. In plaats van het Noorderlicht gaan we genieten van de Middernachtzon, de zon die amper onder gaat en waar je tot midden in de nacht buiten een boek kan lezen. Lekker hiken in de Lyngen Alps, 60 km bij Tromsø vandaan. En als we weer zo boffen met het weer dan wordt het weer een vermoeiende wandelvakantie. Tot dan.
See you later,
Happy Aurorahunters Leen en Ellien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
