Geduld is een schone zaak

Hallo fans,

Vandaag bestond onze dag uit heeeeeeeeel veel wachten. Onze overval vanochtend om 8 uur op de garage in Nanaimo was zonder succes. Ze hadden geen plek vandaag, het was maandag en dus(?) erg druk. We konden wel dinsdag terugkomen, dacht het toch niet. Brrrrrr, jammer maar helaas. We hebben toen Canadream weer gebeld en afgesproken dat we in Vancouver naar een garage zouden gaan. Eerst moesten we weten hoe laat we daar dachten te zijn, maar dat hangt er van af hoe laat we de boot konden nemen. Afgesproken dat we zouden terugbellen als we wisten hoe laat we de oversteek gingen maken. Dus naar de Ferrie gereden en daar kregen we te horen dat we meekonden met de boot van 10.40. Brrrrrrr, ook jammer want het was pas 8.30. Dus 2 uur wachten, en wachten en…... Helaas pindakaas. Canadream heeft toen een afspraak voor ons gemaakt om 13 uur bij een garage in Vancouver. Da’s wel weer mooi, meteen van de boot af de garage in. Dat moest net lukken, 1.45 uur varen en dan nog 20 min. rijden naar de garage. Ze wisten niet precies welk raam we nodig hadden, maar evt. konden ze in de middag ergens anders nog een raam vandaan halen , dan zou het iets later worden (nog meer wachten), maar het zou sowieso vandaag gaan gebeuren.

Jammer genoeg vertrok de boot pas om 11 uur (20 min. vertraging dus), dat werd wel heel krap, niks aan te doen. Om 12.45 reden we van de boot af. Helaas stuurde Tomtom ons verkeerd (of wij keken niet goed?) en kwamen we vlakbij Stanley Park terecht, midden in Vancouver, tot overmaat van ramp reden we daarna ook nog de Lions Gatebrug over, we konden nergens omkeren. Niet echt prettig rijden met een camper van 8 meter! Even de garage verwittigd dat het ietsje pietsje later ging worden. Uiteindelijk om 13.30 gearriveerd. Gelukkig leverde een snelle inspectie op dat ze het juiste glas in huis hadden. Het zou ongeveer 3!!!!! uur gaan duren! Zo lang? Rond 16.30 mochten we ons kind komen ophalen. Yep! Dus we gingen maar aan de wandel, jammer genoeg zaten we in een industrieel gedeelte, alleen maar autozaken, meubelwinkels, kortom saai, saai, saai. En warm, heeeel warm, bijna 30 oC! En wij maar lopen met onze ziel onder onze arm. Bij een supermarkt nog wat eten gekocht en rond 15.30 toch stiekem al naar de garage gelopen. En alles was al klaar!!! Het was heel makkelijk gegaan zeiden ze. Wij toch een beetje blij dat we eerder waren teruggegaan. Met een frisse blik door ons nieuwe venster gingen we daarna op pad.

Welke richting? Canmore?, slechts ~ 850 km rijden. Daar zijn we in de winter geweest. Onderweg nog even getwijfeld of we toch niet naar Waterton zouden rijden. Maar dat is nog 300 km verder dan Canmore en dat zou betekenen dat we niet alleen dinsdag maar ook woensdag moesten rijden. En we hebben al zoveel tijd verloren door dat raamgedoe, we willen nu snel de bergen in. We besloten om het te splitsen, eerst naar Canmore en na een poosje naar Waterton en USA. Zo rond 4 uur reden we dus bij de garage weg en bijna 1 ½ uur later waren we al uit Vancouver!!!!!!! Inderdaad, weer wachten, file, brrrrrrr. Vandaag zouden we dus niet ver meer komen richting Canmore. We hebben het gehaald tot Hope, ~120 km buiten Vancouver. We wilden niet te laat aankomen op een Campground, meeste recepties sluiten tussen 20-21 uur. Net buiten Hope zijn we om 19.30 geland op Othello Tunnel Campground. Heel, heel lang geleden is deze Campground bedacht en daarna is er niet veel meer veranderd vermoeden we. Veel achterstallig onderhoud. Maar we hebben stroom en dat is het belangrijkste. Sanitair is in dermate vervallen staat dat je daar echt geen gebruik van wilt maken. Misschien leuk als je van kamperen houdt, maar niks voor ons verwende toeristen (wil de kampeerders natuurlijk niet beledigen…). De weg raast langs de Campground, is in ieder geval beter dan de trein, die zullen we in Canmore vast wel weer gaan horen denk ik. Als het goed is komt morgen het volgende bericht dus uit K-Country (zo wordt Kananaskis ook wel liefkozend door fans genoemd).
Best regards,
Happy hikers L&E