Have a break at Chester Lake

Hello again

Vandaag hebben we de snowshoes ingewijd, en wel met groot succes al zeg ik het zelf. We zijn voor het eerst in onze Canada geschiedenis naar Kananaskis Country gegaan. Dat is een minder bekend Park van Canada, maar zoals we vandaag hebben ervaren zeker niet minder mooi dan het bekende Banff of Jasper. En het voordeel is dat het er een stuk rustiger is, al is het voor Nederlandse begrippen nergens druk in de Rockies. Uitzondering hierop is Lake Louise, daar komt werkelijk iedereen en gelukkig komen de meeste mensen ook niet veel verder dan het rondje rond het meer. Arme mensen, ze weten werkelijk niet welke prachtige natuur ze missen. Tuurlijk kost dat wel wat moeite en ook vandaag hebben wij de nodige zweetdruppels geproduceerd. Maar het was weer zeer de moeite waard.

Allereerst hebben we uitgeslapen tot wel 7 uur, en deze keer was het ook echt 7 uur. Zelfs nog koffie gedronken voor vertrek. Rond 9 uur waren we “pas” op pad en dat is voor vakantiebegrippen best laat. Kananaskis Country begint al om de hoek van Canmore (waar het appartement is). Al snel reden we het Park in en we werden meteen verrast met een verpletterd uitzicht, prachtige bergen, blauwe lucht, de zon die de bergen bescheen. Dus veel fotostops gemaakt, wat een ontdekking zeg. Conny je hebt alweer gelijk, het is adembenemend mooi. Uiteindelijk kwamen we aan bij de parkeerplaats voor de hike naar Chester Lake (gisteren schreef ik dat we naar Emerald Lake zouden gaan, maar dat is in Yoho en 2 uur rijden, maar dat hebben we ff uitgesteld omdat het al redelijk laat was voor we vertrokken). Inmiddels was het hier zeer bewolkt, geen zonnetje meer te zien en het sneeuwde. En dat op slechts 45 km van huis vandaan, echt een wereld van verschil. Er lagen bergen sneeuw en in Canmore nada. Het ligt wel op een hoogte van 1900 m, dus sneeuwt het hier tuurlijk meer dan daar beneden. Prima toch!

De snowshoes werden ondergegespt en de tocht kon beginnen, een rondje van 9 km. Lijkt weinig maar er ligt wel een meter sneeuw en we moesten 300m hoogteverschil overbruggen. De snowshoes deden goed hun werk, zelfs bergje op gleden we niet uit. Gelukkig was het pad al gebruikt, dus er was een soort spoor waar we in liepen. Het ging door dichte bossen met heeeeeel veeeeeel sneeuw, zelfs op de bomen lag plenty sneeuw. Het zag er sprookjesachtig uit. Het bleef wel gestaag doorsneeuwen en de zon prikte af en toe door de grijze wolken, maar veel uitzicht hadden we niet. We hoopten dat het bij Chester Lake opgeklaard zou zijn. Uiteindelijk kwamen we daar aan (puf, puf) en gelukkig was er een beetje blauwe lucht en konden we een prachtig bergschouwspel zien. Bergen rondom en zo dichtbij en allemaal met sneeuw bedekt, prachtig prachtig. Verpletterend gewoon. De foto’s laten amper zien hoe mooi het was denk ik, alles lijkt grijs en grauw, maar dat was het niet hoor. Kortom wij blij, blij, blij. En sneeuw, sneeuw, sneeuw. We wilden sneeuw, dus niet klagen. De weg terug was best zwaar ook al ging het bergaf, uiteindelijk ben je toch blij als je de auto weer ziet, die lag helemaal onder de sneeuw. En hoera, we zijn deze keer niet gevallen, goed he?

Moe, maar zeer voldaan reden we terug. Deze keer was ik degene die zowat in slaap sukkelde, is wel handig dat Leen dat niet doet want die moet rijden! Ineens stonden we stil en zag ik waarom: een COYOTE midden op de weg en die liep op zijn/haar gemakkie naar onze auto. Snel de camera aan het werk gezet en genoten. Wat een prachtig dier, hij liep langs onze auto, heel relaxt, keek eens links en keek eens rechts en naar ons. Bleef een hele poos staan en liep uiteindelijk verder, om even later weer terug te komen. Misschien is er wat lekkers in die auto? Tuurlijk niet en na een poosje was de coyote ook overtuigd en liep definitief verder. Wat een geluk weer, en de foto’s liegen er niet om.

Hier komen we zeker snel terug, Kananaskis is geweldig. Voordat we naar het appartement reden nog even langs de super, we kochten een thermoskan om warme chocomel mee te kunnen nemen tijdens het wandelen, is wel goed bevallen bij de excursies. In Canmore aangekomen was het net alsof we in een ander land waren, geen vlokje sneeuw te bekennen, heel apart. Morgen gaan we weer naar Kananaskis. In ieder geval voor een zonsopgang als het weer een beetje meewerkt. En daarna weer wandelen. Dit weekend wordt het echt bar koud, zo rond -15oC en veel sneeuw. Hopelijk kunnen we wel blijven snowshoen want dat is ons prima bevallen. Elke dag dus hard werken, maar de beloning is gigantisch.

Best regards,
Sneeuwwitje