We love Chester

Hello again,

En, benieuwd of het mooi weer was vandaag? Nou, yes, yes, yes!!! De weersvoorspelling was helemaal correct, geen wolkje te zien. We hebben een superfantastische dag gehad in, wederom, Kananaskis. Vanochtend waren we er nog steeds niet uit: Emerald Lake in Yoho of Chester Lake in Kananaskis. Dat laatste is het dus geworden en daar hebben we geen seconde spijt van gehad. Toen we laatst bij Chester waren konden we al een glimp opvangen van de bergwereld daarboven en dat leek ons toen al spectaculair, dus vandaag op zo’n zonnige dag moest het wel bijzonder mooi zijn. De foto’s knallen echt van het scherm af volgens mij, ik hoop dat jullie snappen waarom wij zo overdonderd waren.

Dankzij een extra vroege wekservice van overzee (bedankt Theo, ik zal geen namen noemen) waren we al om 5.30 wakker! Gelukkig maar, want daardoor konden we wel een schitterende zonsopgang zien (was ook wel gepland hoor). Het begon al net buiten Canmore, zeg maar om de hoek. We waren net op weg en de toppen van de bergen hadden een prachtige roze gloed. Zo moeilijk om gewoon door te rijden, dus de eerste fotoshoot was een feit. Overigens was het om 7.15 wel BEREKOUD, en dan bedoel ik ook echt koud. Het was maar liefst -28’C!!!!!!!!!!!!!! Echt wel, de teller op de foto wijst weliswaar -25’C aan, maar dat was amper 15 min. later (en ook nog heeeel koud toch?). Toen we net de bergweg opreden stak er ineens een coyote de weg over. Helaas was hij meteen verdwenen. Maar niet getreurd, we kregen een herkansing. Nummer 2 kwam al snel over de weg naar ons toegelopen. Hij liep eerst de auto voorbij maar bedacht zich gelukkig en draaide weer om. Ook deze coyote dacht dat er iets te eten was en ging op zijn gemak voor onze neus zitten. Nog ff en ik dacht dat hij een pootje zou geven! Wat prachtig weer (en een beetje zielig, want hij zou een auto eigenlijk niet moeten associren met eten, iemand heeft dat dus al eerder wel gedaan, grrrrr). We hebben dankbaar foto’s gemaakt en als beloning kreeg hij natuurlijk……..niets!

De rest van de rit sprongen we in en uit de auto, steeds weer een ander vergezicht van opkomende zon boven allerlei bergen. We konden er geen genoeg van krijgen. Ondanks de kou, het is lastig om foto’s te maken met dikke handschoenen, dus onze vingers (zonder handschoenen dus!) hadden het zwaar te verduren. Maar je moet er wat voor over hebben nietwaar. Uiteindelijk toch aangekomen op de parkeerplaats bij Chester Lake. We waren de allereerste vandaag, wat raar toch? (Bijna) Niemand die in deze kou naar buiten gaat…. Onze gebruikelijke outfit snel aangetrokken, duurde echter zolang dat we half bevroren waren voordat we van start konden. Extra sjaal nog over het gezicht en sloffen maar. En wat was het prachtig, onbeschrijfelijk mooi. We vielen van de ene verbazing in de andere. Wat een totaal ander plaatje dan donderdag. Overigens was het nog steeds errug koud, zo koud zelfs dat de aanslag aan de binnenkant van mijn zonnebril zelfs niet wegging. Bleek bevroren te zijn, heb je dat wel eens meegemaakt? De camera’s hebben weer overuren gedraaid, maar het resultaat mag er zijn vinden we. We waanden ons echt in een sneeuwparadijs. En al die tijd geen andere snowshoers gezien, die kwamen pas na het middaguur naar boven toen wij bijna beneden waren. We hebben ook het kleine Chester Lake gezien, de bergen rijzen daar recht omhoog uit het (bevroren) meer. Zo dichtbij, we konden ze bijna aanraken. We hebben nog nooit zo’n mooie plek gezien, maar volgens mij heb ik dat al eens eerder gezegd. Maar in de winter is dit echt de mooiste bergbestemming voor ons. Eens moet je toch weer naar beneden, en onderweg kwamen we dus de eerste wandelaars tegen. Het is altijd leuk om te merken dat iedereen zo enthousiast is, zelfs de Canadezen genieten er met volle teugen van en vinden dat ze maar boffen dat ze hier wonen. Ik ben jaloers op hen.

Eenmaal bij de auto was het al flink warm geworden, wel -10’C! Joepie. We besloten om deze zonnige dag nog meer te benutten en reden verder naar Upper Kananaskis Lake. Daar waren we ook al eerder geweest, maar we hadden toen net zo goed op de Veluwe kunnen lopen. We zagen toen alleen maar besneeuwde bomen, ook prachtig, maar een bergje erbij maakt het zoveel leuker. Nou we konden nu zien wat we gemist hadden. De bergen toonden zich in hun volle glorie. Ook nog even gekeken bij Lower Kananaskis Lake. Ook al prachtig. Inmiddels was het tijd geworden om huiswaarts te gaan, het is zo’n 1 ½ uur rijden en we wilden ook nog wat shoppen. Onderweg nog een overstekende coyote gezien. Wat een waanzinnige dag, om nooit te vergeten.

Morgen wordt het ook weer zonnig en dan gaan we echt naar Emerald Lake. Wordt weer vroeg opstaan (lukt wel zonder hulp Theo), het is bijna 2 uur rijden. Hopelijk wordt het weer een fantastisch mooie snowshoedag.

Ik probeer nog ff een selectie van de honderden foto’s (ja we zijn weer goed bezig geweest) erbij te doen, het zijn niet altijd de mooiste foto’s, maar het moet soms snel. Als je meer mooie foto’s wil zien, je weet ons te vinden!

Groetjes uit een zonnig sneeuwparadijs,
Bofkonten Leen en Ellien

P.S. Als je de foto's iets groter wilt bekijken, dubbelklik dan op de foto's in het verslag. Er komt dan een slide-show. Als het niet lukt dan heb je misschien een andere browser (en dus pech). De laatstgeplaatste foto's komen eerst, daarna ga je terug in het verslag.