Spoorzoekertje in de sneeuw

Hallo lezers, vandaag hebben we weer een hele leuke en leerzame dag gehad. De snowshoe-excursie met gids stond op het programma. Om 5 uur vanochtend waren we alweer wakker en dat betekent maar 1 ding: vroeg op pad. Zo gezegd, zo gedaan. Om kwart voor 7 zaten we in de auto en de eerste opdracht was dezelfde als gisteren: zonsopgang bij Lake Louise. Helaas was het erg bewolkt dus was er weinig te zien van zon op de bergen. Maar niet getreurd, het was toch heerlijk om als eerste daar rond te lopen in vers gevallen sneeuw. Vervolgens koffie gescoord bij het winkelcentrum van Lake Louise, deze keer zonder Brownie!! Maar wel met een appel lekkernij, ja wij drinken zelden koffie zonder iets erbij. Daarna naar het info centrum gelopen en wat tips gevraagd voor wandelingen de komende dagen.

Onze gids Joel kwam om 10 uur aanrijden. Een superaardige jongeman die ons eerst de 2 mogelijke bestemmingen van vandaag uitlegde. Het was dus een privé trip en we kozen voor de hike naar Island Lake. Extra leuk voor ons, want je kan er in de zomer bijna niet komen. Het uitzicht is bij helder weer verpletterend, een meer met rondom uitzicht op vele bergen. Vervolgens reden we achter Joel aan over de Bowvalley Parkway naar het startpunt van de hike. De snowshoes werden uitgepakt en na enige uitleg konden we die onderbinden. En daarna op pad, het bos in over een redelijk platgetrapt paadje in de sneeuw. Het lopen viel ons heel erg mee, zelfs veel makkelijker dan met onze wandelschoenen alleen. Je loopt als het ware op extra brede zolen, zodat je minder diep in de sneeuw zakt. We hadden supermoderne snowshoes, niet die “tennisrackets”die je wel eens ziet, maar kunststof dingen met behoorlijke ijzers eronder, voor veel grip. Je bergschoenen maak je vast met 4 gespen en ”of you go”. Je kan met gemak bergop lopen zonder uit te glijden op ijs en sneeuw. Ideaal dus. Wel een paar regels onthouden: nooit achteruitlopen dan val je, benen uit elkaar anders trap je op je eigen shoe en vooral niet vallen, want je kan dan alleen met hulp opstaan. Dat laatste is niet helemaal gelukt, maar als je valt is het tenminste niet erg, sneeuw is zacht nietwaar!

We liepen door het bos en onderweg vertelde Joel heel veel over alle sporen die we zagen en wat dat betekende. Welke dieren welke sporen maken en waarom. Het nut van bosbranden werd ons ook duidelijk, die zijn echt nodig om een bos gezond te houden. We hebben sporen gezien van veel dieren; muis, eekhoorn, sneeuwhazen, eland en heel bijzonder 2 lynxen (alleen de sporen). Toch was het heel erg leuk om dit te ontdekken ondanks dat we de dieren niet echt zagen. Eindbestemming was dus Island Lake, een grote besneeuwde ijsvlakte met natuurlijk een eilandje van bomen in het meer. Rondom heel veel bergen, maar omdat het nog steeds erg bewolkt was konden we die niet goed zien. Maar niet getreurd, we gaan een dezer dagen zelf terug om dit spectaculaire uitzicht te aanschouwen, is vast waanzinnig. De tocht zelf was niet erg vermoeiend, redelijk vlak zelfs, ongeveer 75 m hoogteverschil. En dat is voor onze begrippen een makkie.

De lunch bestond uit warme chocomel en een lekkere homemade powerbar. We zaten op een sneeuwbankje dat Joel had gemaakt. Hij was zo aardig om foto’van ons te maken, zelfs actiefoto’s als bewijs dat we echt gesnowshoed hebben. De terugweg ging gedeeltelijk over hetzelfde pad maar na een poosje gingen we door de diepe sneeuw om te ervaren hoe het is om met snowshoes door 70 cm sneeuw te lopen. De sneeuw was zgn. champagne poedersneeuw, die plakt totaal niet, is erg luchtig omdat er weinig vocht in zit en daarom zak je wel sneller weg. Dus je raadt het al, Leen en ik zijn allebei gevallen, en wel tegelijk (voor mij was dit zelfs al de 2e keer). En dan lig je tot je nek in de sneeuw en kan je alleen nauwelijks opstaan. Als je je handen wilt gebruiken kan dat niet, die zakken ook in de sneeuw weg natuurlijk, ook je stokken geven geen houvast, zakken ook diep de sneeuw in. Normaal gesproken moet je dan met 2 mensen de gevallene oppakken, maar aangezien Leen en ik tegelijk vielen hadden we dus een probleem, Joel was maar in zijn eentje! Uiteindelijk is het toch gelukt, anders hadden jullie dit dus niet gelezen he! Was wel hilarisch, we hebben veel pret gehad.

Het was voor Joel wel erg zwaar om het pad te maken, hij zakte steeds de diepe sneeuw in en wij konden een beetje gebruik maken van zijn spoor. Heel leuk om te doen en we gaan het zeker zelf nog eens proberen een dezer dagen. Uiteindelijk waren we om kwart over 2 weer terug bij de auto. Joel gaf ons nog wat tips over plekken waar we elanden kunnen vinden, mooie plekken voor zonsopgangen boven bergen. We namen met een zeer tevreden gevoel afscheid, een top-excursie.

We zijn naar huis gereden over de Bowvalley Parkway, daar is de kans op het zien van wildlife een stuk groter dan langs de snelweg, maar we hebben niks gezien. Om 4 uur waren we weer thuis. Morgen de tweede excursie, met een groepje en gids naar de bevroren watervallen van Johnston Canyon. In plaats van snowshoes krijgen we dan cleats, ijzers voor onder je schoenen. We zijn erg benieuwd hoe dat zal zijn, maar dat lezen jullie morgen dus.

Groetjes van de spoorzoekertjes Leen en Ellien