Grand view bij Lake O'Hara

Dag lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Wat was het weer mooi vandaag. Zowel wat het weer betreft als natuur. Overigens hebben we tot nu toe fantastisch mooi weer gehad, met gisterenmiddag een buitje. Niks te klagen dus. Vanochtend ging de wekker weer vroeg, we moesten om 8.10 bij de busopstap zijn voor Lake O’Hara. Om zeker te zijn dat we het wel op tijd konden vinden zijn we gisteravond even wezen sjekken hoe lang het rijden was en welke kant op. Gelukkig maar 20 min. hier vandaan en makkelijke route. Ik houd best wel van verrassingen, maar niet als ik ergens op tijd moet zijn en deze bus wilden we echt niet missen. Deze bus heb ik precies 3 maanden geleden kunnen boeken na eindeloos bellen. Je kan het niet boeken via internet, alleen via telefoon en hopen dat je er door komt. Per dag mogen slechts 42 lucky hikers naar boven. Gepland vertrek vrijdagochtend 7.30.

Ik heb vannacht niet veel geslapen, waarschijnlijk de zenuwen voor de busreis. Even na half 8 waren we op weg. Stralend mooi weer. De parkeerplaats bij de busopstap was al redelijk gevuld, er zijn hier echt zoveel dwazen die ook vroeg opstaan, niet te geloven. Om 8.30 stipt vertrok de afgedankte gele schoolbus voor een rit van 11 km over een hotseknots bospad naar boven. We werden flink door elkaar geschud, iedereen gelijk ook klaarwakker. Even voor 9 uur waren we op pad. Eigenlijk hadden we meteen haast, we wilden graag de tocht der tochten doen: Odaray Grandview. Deze hike heeft echter een zgn. ‘Limited Access’, dat betekent dat er maar 4 groepen van max. 6 pers/groep naar boven mogen. Dit is ingesteld omdat in dit gedeelte van het nationale park Yoho waar Lake O’Hara is, veel wildlife rondloopt. Voornamelijk beren, en die mogen niet teveel gestoord worden.

Om 10 uur waren we bij het logboek aangekomen waar je in moet schrijven welke groep je bent en het aantal personen. Wij waren de eerste!!!!!! Joepie. We kregen ook de eerste grote marmotten op bezoek, altijd leuk zo’n welkom. Ook twee Belgen sloten zich bij ons aan, de dame van het stel was nogal bang voor een ontmoeting met beren. Ze dacht dat het bij ons veiliger zou zijn (het waren immers Belgen). Onderweg kwamen we ook nog Pika’s, squirrels en nog meer marmotten tegen. De wandeling eindigt met een vreselijke steile beklimming, waar je ogen en oren, handen en voeten nodig hebt. Maar zoals gebruikelijk is het allemaal de moeite waard. Leen en ik wisten dit al, vorig jaar zijn we hier ook geweest en waren we echt overdonderd door het uitzicht. Raad eens wie als laatste boven was? Moeders natuurlijk, maar ik moest ook wel foto’s maken onderweg hoor. Mijn klimstand staat in een erg lage versnelling helaas, ik kan niet sneller, maar ik kom er uiteindelijk wel en da’s het belangrijkste toch. Helemaal op de top was het vreselijk winderig, je waait haast van de berg af. Alles kon zo wel goed luchten. Lekker onze broodjes gegeten rond half 12. Een uitgebreide fotoshoot gedaan, compleet met statief met afstandsbediening. Ja we hadden heel wat materiaal de berg opgedragen. Oordeel zelf maar of het de moeite waard was als je de foto’s ziet.

Inmiddels begon het toch wat te betrekken, donkere wolken pakten zich samen boven onze verwaaide kapsels. Rond half 1 zijn we weer naar beneden geklauterd, ook weer op handen en voeten, goed uitkijken om je enkels niet te verzwikken, dat kan hier erg snel gebeuren. Na een poosje zag Leen de eerste Mountain Goats, heeeeeeel ver weg. Kan ook weer aan het lijstje toegevoegd worden. Yes. Helaas geen bewijsmateriaal, het was zelfs met telelens te ver om een mooi plaatje op te leveren. Inmiddels begon het echt dicht te trekken, de bergen hulden zich al in nevelen en het rommelde in de verte. De weersvoorspelling was ook dat in de namiddag het zou gaan regenen met kans op onweer. Redelijk snel hebben we de afdaling gedaan, we hebben zelfs de bus van 14.30 makkelijk gehaald. Om 14.10 waren we bij de bushalte. Na een lekker bakkie in de kemper (is zo handig, alles heb je bijdehand) maar weer eens naar het winkelcentrum in Lake Louise om de internetcode te kopen. Vandaag overigens keurig voor betaald, gisteren had ik het buiten aan iemand gevraagd in ruil voor geld. We kregen de code gratis, erg he? We zijn ook nog even langs de schoenenzaak geweest met de schoenen van Sander. De bovenkant van de neus laat iets los, al na 3 dagen. Ja opsturen voor reparatie kan natuurlijk niet, we kregen een gratis tube lijm, dat zal best lukken. Morgen dus weer naar Lake O’Hara, waarschijnlijk een kort tochtje. Naar Lake Mc. Arthur. De weersverwachting is niet zo best, aan het eind van de ochtend kans op regen en onweer. Misschien valt het mee. Dat lezen jullie morgen dan wel weer.

Overigens staat tot ons verdriet de Berenteller dus nog steeds op 0, elke dag kan dat veranderen. De Mountain Goatteller is vandaag ook explosief omhooggegaan van 0 naar 3. Wapititeller staat op 2, evenals de Elandenteller. Mule Deer ongeveer 10. De Grote Marmottenteller loopt aardig op, evenals de Pikateller. Squirrels en Chipmunks zijn al niet meer te tellen, maar iedere keer zijn ze nog steeds erg aandoenlijk en een foto waard.

Tot laters, groetjes van de Happy Hikers.

P.S.
Conny, we zagen de elanden helaas niet op de weg naar Moraine Lake maar langs de snelweg aan de overkant en net te ver voor een foto.
Marianne, wat leuk dat je mijn verhaaltjes waardeert. We hebben het inderdaad allemaal erg naar ons zin. Hopenlijk heb jij ook een leuke 'thuisvakantie'.