Een ogenblik geduld a.u.b.

Hello again,

Hoe is het nu afgelopen met het camperverhaal vragen jullie je misschien af? Nou goed hoor, al had het wel de nodige voeten in de aarde om teen en tander voor elkaar te krijgen. Om 11 uur zaterdagochtend kon ik terugbellen voor de definitieve ophaaltijd: tussen 2 en 3 helaas, er was nog heel veel werk aan de kemper. We werden wel meteen opgehaald na 11 uur want we werden het hotel uitgeknikkerd, onze kamer was verhuurd en moest natuurlijk grondig ontsmet worden en uitgebikt na ons bezoek en we konden niet langer daar bivakkeren. Toen moesten we dus nog 3 uur vullen, gelukkig was er een shopping-mall heel dichtbij de camperverhuurder op 10 min. loopafstand. Wij daar naartoe in de hitte van 27 oC, het is ook hier errug warm. Leuke winkels, Sander heeft een pet gescoord die hij al heel lang wilde kopen, we hebben er geluncht, deze keer een andere Canadese specialiteit: hotdog.

Rond half 3 waren we weer bij Canadream, het vakantieverblijf was klaar. Na de nodige paperassen startte de rondleiding door het ding. Enigszins teleurgesteld was ik wel, de kemper was net zo groot als die van vorig jaar, terwijl ik een groter type geboekt had. Geheel volgens afspraak trouwens want er zijn verschillende modellen van 1 bepaald type in omloop en vorig jaar hadden Leen en ik het grootste model van type B en nu kregen we dus het kleinste (oude) model van type A. Er is nooit een garantie welk model je krijgt, wel het type staat vast. De lengte kan dus variëren, je hebt geluk of pech. Wel met een groot bed achterin, grotere douche, maar ik was toch niet zo blij. Ik heb toen enorm gezeurd en uitgelegd dat ik iets anders verwachtte. De manager ging kijken of er nog iets te ruilen was, er stonden nl. verschillende modellen type A die ruim 1,5 m. langer waren, maar voor iemand anders. Ik bijna op mijn knieën, please please, geef ons een grotere. Maar nog niet alle campers waren technisch klaar. Afijn om een lang verhaal niet nog langer te maken, we hebben een grotere gekregen, 50 cm. erbij, 1 jaar oud ipv 3 jaar, met tv. En met uitschuifhuiskamer (de felbegeerde slide-out). Meer was er niet mogelijk, en dat was reëel.

Om 16.30 met onze nieuwe aanwinst naar de supermarkt gekart en de halve winkelvoorraad ingeslagen. Saskia raad eens wat we gekocht hebben: een heus koffiezetapparaat, ja ja je blijft lachen. Ons koffiefiltertje komt nog van pas hoor, want er is niet altijd stroom onderweg en je moet toch op tijd cafeïne innemen nietwaar. Eindelijk om half 7 op weg naar de campground in Banff. Rond half 8 ff langs de weg gestopt voor het avondeten, een Hollandse specialiteit; broodje aardbei. Toen werd er ineens op de deur geklopt door een dame: “sprechen sie Deutsch?” Ik zei iets te snel: “nein”. Maar ze was erg wanhopig, ze was met haar man met een huurauto op pad en ze hadden op de parkeerplaats waar wij dus ook stonden net de auto dichtgedaan en de sleutels in de kofferbak laten liggen en die ook dicht gedaan. Dus auto kon niet meer open, “bitte können sie uns helfen”??? Zeg dan maar eens nee. Wij naar buiten, maar auto’s openbreken kunnen wij ook niet. Ze hadden ook geen papieren van het verhuurbedrijf, alles lag in de auto, ook geen mobiel. Wij dus gezocht naar telefoonnr. van hun autoverhuurbedrijf Alamo in de boekjes die wij hadden, maar niks te vinden, wat moet je dan? Gelukkig komt er op dat moment een Canadees stel aanrijden, die werden ook bij de Duitse zaak betrokken. De man was een geëmigreerde Nederlander, getrouwd met een Canadese, zoals er hier zoveel zijn. Dus konden we ook nog Nederlands praten. Hij heeft zijn Canadese wegenwacht gebeld en die zouden zo spoedig mogelijk komen. Helaas spraken de Duitsers (natuurlijk) geen Engels, de Canadezen geen Duits en ik helaas wel Duits/Engels. Ik was dus de tolk in dit geheel en kon dus ook niet weg. Het werd wel later en later en zo rond 21.30 zijn we toch gegaan, de wegenwacht was er nog immer nicht. We moesten voor 23.00 op de campground zijn, anders was ons plekkie weg. Beetje lullig vonden we het wel, maar er was niet veel aan te doen. Of ze nu geholpen zijn weten we nog niet, maar het Canadese stel staat op ‘onze’ campground en misschien spreken we ze nog.

Wel een raar einde van een toch al erg vermoeiende dag. Eenmaal op de campground alles aangesloten, de nodige spullen voor de nacht opgezocht en in de chaos van 5 ontplofte koffers gaan slapen. Tot mijn grote verrassing loopt door deze campground dus ook die sh……t trein, midden in de nacht wordt er weer luid getoeterd om de 15 min. Sommige huisgenoten merkten het pas rond 6 uur in de ochtend, andere iets eerder….Jammer. De avonturen van zondag volgen.

Schuss, bis morgen,
K4