IJswijs met Isaac

Een hele goede morgen allemaal,

Gisteravond zag het er echt niet naar uit dat ik met de gletsjerwandeling mee zou gaan. We hadden wel afgesproken dat Leen mee zou gaan, het zou immers een groepshike worden. Als het prive was geweest dan was de hike gewoon niet doorgegaan voor 1 persoon. Spannend of de nacht voor voldoende herstel zou zorgen. Gelukkig voelden de benen best goed toen ik opstond. Boven verwachting kon ik weer de treden op en af. Ook mijn gat was minder pijnlijk en ik besloot dat het verantwoord was om mee te gaan. Wilde liever ook niet een gletsjerwandeling missen, altijd fascinerend. Het moet natuurlijk wel verantwoord zijn, als je moet afhaken dan benadeel je daarmee de hele groep. We werden weer rond 7.30 opgepikt door dezelfde pick-uptruck als gisteren. Deze keer was de chauffeur een jongeman met flinke baard, zoals er hier heel veel rondlopen in Alaska, hoort bij de nationale klederdracht. Isaac was onze gids voor vandaag en dol op gletsjers. De rest van de groep zat al in de auto, vrij onzichtbaar!! Wederom was het alleen Leen en Ik, Ik en Leen en wijzelf. Whaa, weer een prive-hike. Wat een mazzel weer en als het echt niet zou gaan met mijn onderstel dan kon ik alsnog afhaken zonder al te bezwaard te zijn.

We reden naar de Exit Glacier, dat is een aftakking van de Harding Icefield. De oplettende lezer weet misschien nog dat we daar vorige week zelf gewandeld hebben, toen was het bloedverziekend heet en hebben we Top of the Hills gehaald met uitzicht op die gigantische ijsklomp. De Exit Glacier is de aftakking naar beneden van de Harding Icefield, waar we hebben gestaan bij het uitzichtpunt Marmot Meadow. We waren deze keer al voor 8 uur op weg naar Marmot Meadow. Een hele flinke tippel met aardig wat hoogtemeters, maar vandaag ging het verrassend goed. We voelden ons veel beter omdat het sowieso absoluut niet warm was, de temperatuur is flink gedaald en Isaac hield een zeer rustig tempo aan om naar boven te gaan. Het heeft geen zin om helemaal uitgeput aan te komen bij de gletsjer, daar begint pas echt de wandeling. Helemaal fris bereikten we het eerste uitzichtpunt en na de fotoshoot begon het geklauter pas echt. Een steil, overwoekerd pad (nee, he, niet weer door al die takken) liep naar beneden naar de Exit glacier. Goed uitkijken, maar tatatata, zonder vallen kwamen we beneden. Het was best frisjes daar, een koude wind blies over de gletsjer. De Exit Glacier is een redelijk steile gletsjer, in vergelijking met de Matanuska Glacier. Vorige week liepen we daar met David redelijk makkelijk door de besneeuwde heuvels. Vandaag zou het totaal anders worden. We kregen stevige crampons aan die deze keer wel geschikt waren voor de schoenmaat van Leen. Kyle had de dag ervoor al een paspaar voor Leen meegenomen. Een helm en harnas maakte de boel compleet. Dit is allemaal verplicht gesteld door het National Park. Zelfs handschoenen waren nodig en we deden onze jas aan. Brrrr, best koud vandaag maar een hele verademing na de afgelopen hittegolf.

Isaac was dolenthousiast op het ijs, net een jonge hond die overal iets moois in zag. Oh, Wow, Supercool, Awesome hebben we heel vaak gehoord. En terecht hoor, het was heel mooi. Elke gletsjer heeft zijn eigen leven, deze is redelijk steil en we moesten flink klauteren naar boven en beneden en vertrouwen hebben in die ijzeren haken onder je schoenen dat je heus niet gaat uitglijden en dat je ook makkelijk een ijshelling op kan lopen. We zaten niet vast met touwen, als je goed naar de gids luistert mag je los lopen, wel altijd achter de gids blijven. We zagen weer diepe spleten (crevasses) waar je niet in wilt glijden, de moulins (gaten die uitgesleten zijn door water en recht naar beneden gaan), hoge muren en diepe afgronden. Het is wonderbaarlijk om te zien. Isaac kwam vandaag ook op een voor hem onbekend stuk van de gletsjer. Meestal komt hij niet erg ver met klanten, die haken al af na de wandeling naar Marmot Meadow of zijn ineens toch erg bang eenmaal op het ijs. We ontdekten een klein ijsgrotje en Isaac ging helemaal uit zijn dak. Whowwww, zijn enthousiasme was erg aanstekelijk. We schuifelden nog wat verder en na bijna 2 uur op de gletsjer moesten we weer beginnen aan de wandeling naar de auto. Deze gletsjer heeft niet ons hart gestolen, was wel erg mooi, maar we zagen minder spannende dingen. Niet alleen omdat we dit al 3 keer eerder hebben gedaan, het type gletsjer was anders, veel steiler waardoor er minder moulins, ijsmuren en canyons zijn. Maar als je ooit in Seward komt, ga dit dan zeker doen, het is een prachtige ervaring. Om 16 uur waren we weer bij de camper. We bedankten Isaac, een leuke jonge gids die door zijn enthousiasme van elke dag een feestje maakt.

Na het avondeten deden we nog een excursie naar Safeway (supermarkt) en reden daarna naar Bear Creek in de hoop wat Bald Eagles te vinden die daar rondhangen volgens 1 van onze camperbuurmannen. Helaas vonden we geen plekje waar we makkelijk bij het meertje konden komen, onze camper is net iets te groot om ergens zomaar langs de weg te parkeren. Eenmaal thuis zijn we redelijk ingestort na de toch wel inspannende wandeling en gingen vroeg naar bed. Gelukkig is het redelijk afgekoeld en we hebben zelfs een extra dekentje erbij gelegd. Mijn benen bleven de hele dag goed, wat ik niet had verwacht. Blijkbaar herstelt alles redelijk snel. Op naar de volgende wandeling van morgen dan maar.

Groetjes van 2 blije ijsklompjes