Mount Marathon Bowl met Isaac,

Hey there,

Vanochtend werden we opgehaald door een oude bekende, Isaac was weer onze gids. Hij wist dat gisteren zelf nog niet, maar ook vandaag had hij er weer veel zin in. Het was nu geen verrassing dat de auto leeg was, het was immers een geplande prive hike. Rondom Seward zijn meerdere bergen die je kan bewandelen. Nu moet je dat begrip erg ruim nemen hier, alles is begaanbaar, maar de ene hike is zwaarder dan de andere. Mount Marathon wordt ook gebruikt door renners! Klinkt misschien als heel makkelijk maar is het zeker niet. Het is zeer steil om te rennen, dat is een ander pad en je moet een beetje levensmoe zijn om dat te doen. Op 4 Juli, de nationale feestdag is deze wedstrijd en soms overlijden mensen of breken onderdelen. Nu gingen wij vandaag niet rennen gelukkig, we namen een andere route. Iets minder steil, toch 600 meters klimmen over 4 km. Het tempo was gelukkig vrij rustig maar begon vrij steil. Verrassend genoeg wandelden we vlot naar boven. Door dichte bossen, ook weer het nodige kruip door sluip door door de manshoge planten met uitsteeksels en overal bloemen. Iemand die dit leest wordt hier vast heel vrolijk van…. ! De bewolking ontnam ons helaas ook vandaag het mooie uitzicht en eenmaal boven bij de Bowl was dat ontzettend jammer. Het zicht was amper 20 meter. De Bowl is een soort krater omringd door bergen. Er waren heel veel bloemetjes, amper een paar cm hoog. Rechts daarvan een luidruchtig watertje. We liepen over een fleurig tapijt van plantjes. Dit is de tundra waar alles heel klein blijft, we zaten boven de boomgrens. Het was hier prachtig ook al misten we het uitzicht, dan zou het adembenemend zijn geweest.

Bij een klaterend beekje aten we onze wrap en bespraken met Isaac welke route we zouden nemen naar beneden. De zelfde weg naar beneden leek ons heel spannend, immers best steil en Isaac besloot om af te dalen over een makkelijker pad door donkere bossen. Een verademing voor onze gekwelde benen.. Geen gefriemel door overhangend en handtastelijk struikgewas, maar een verende zachte ondergrond van dennennaalden door donkere stukjes bos. Eenmaal bij de auto wilde Isaac ons nog wijzen hoe we bij een andere plek konden komen om Eagles te zien. Millers Landing. Super aardig. Isaac heeft ons hart gestolen, wat een leuke gids weer. Om 14 uur waren we weer terug bij ons rijdende huisje en na een verkwikkend kopje koffie reden we naar de plek waar we volgens Isaac de Eagles misschien konden zien. Eenmaal bij millers landing vonden we een gammele Campground aan het water, maar overal langs de weg hingen borden: Verboden te parkeren. Geen plekje voor Apollo, we zagen af en toe wel een Bald Eagle vliegen, heel frustrerend, maar niks aan te doen. We reden weer terug naar de campground en ik gooide er nog een wasje tegenaan. Vandaag heb ik daarmee geld verdiend, na het drogen van de was viste ik een briefje van $20 uit de droger en een aantal muntjes. Morgen gaan we genieten van een welverdiende rustdag, we laten iemand anders het werk doen. We gaan de hele dag de zee op om beestjes te kijken. Om 7.15 worden we opgehaald door Kenai Fjords Tours. Dat wordt vast heel leuk en misschien zien we veel zwart/wit en grijs. Wat zou dat kunnen zijn?

Groetjes van 2 versleten hikers (we zijn toe aan vakantie..)