Op de woeilige baren

Beste kijkbuiskinderen,

Vandaag een avontuur op zee met typisch Alaskaans zomerweer. Tenminste dat denken de meeste mensen als je aan Alaska denkt: het zal wel veel regenen. De afgelopen weken hebben bewezen dat het hier wel degelijk warm kan zijn in de korte zomermaanden. Maar zo extreem als dit jaar was het nog nooit. Alle warmterecords zijn gesneuveld en zoals jullie inmiddels weten resulteert al die hitte in enorm veel bosbranden. Een supergroot nadeel. De rook heeft nu plaats gemaakt voor laaghangende bewolking en daar kwam vandaag heel veel nattigheid uit. Gelukkig zaten we vandaag op een boot, tijdens een hike zou dit nog slechter nieuws zijn geweest. Toen we vanochtend van de campground werden opgehaald om 7.15 was het nog droog. We werden afgezet bij het hoofdgebouw van Kenai Fjords Tours in Seward. Een hele grote, mooie onderneming met meerdere vaartuigen, en aanvullend shuttlevervoer. Morgen kunnen we gratis met ons hutje parkeren op een speciale parkeerplaats en ook met een shuttle naar de excursieboot rijden. Als je wilt hoef je hier geen meter te lopen. In Seward komen ook gigantische cruiseschepen aan van de Holland America Lijn, vandaag lagen er 2 van die monsters in de haven. Er komt ook een trein met toeristen aan in de haven, een drukke bedoening allemaal. Maar Kenai Fjords Tours heeft zijn zaakjes prima voor elkaar. 1 uur voor je excursie moet je aanwezig zijn, 30 minuten voor vertrek mag je al aan boord. Bij het inchecken krijgt iedereen een plastic kaartje met de naam van jouw boot erop. Kan bijna niet fout gaan zou je denken. We liepen om 8 uur naar de Alaskan Explorer voor een 9 uur durende zeerit. Om 8.30 vertrokken we uit de haven. Onze boot biedt onderdak aan 150 mensen, gelukkig waren die er vandaag niet allemaal, maar het was wel erg druk. De boot heeft 2 verdiepingen met binnen en buiten zitplaatsen. Binnen was het heel erg benauwd en we besloten om op het achterdek te gaan zitten op een bankje met de rug tegen een schot en de blik naar de achterkant van de boot. Het was al erg bewolkt. Na de gebruikelijke uitleg over de boot, veiligheid en route kozen we het ruime sop. Meteen voer de kapitein naar een paal waar een Bald Eagle zat. Hij bleef rustig zitten en we konden erg dichtbij komen zonder dat hij wegvloog, alvast een leuk begin.

De zee was redelijk kalm en we stopten bij de volgende dierenshow: 2 spelende zee-otters. Ze sprongen over elkaar heen, buitelden en knuffelden en deden misschien ook nog wel iets intiems. Zee-otters waren bijna uitgestorven. Vroeger werd er heel veel op deze dieren gejaagd in Alaska. Hun vacht heeft het meeste aantal haren per cm2. Alle haren van een herdershond passen in 1 cm2, ongelooflijk maar waar. Het is daarom een superwarme jas en die heeft de otter echt nodig om te overleven, hij heeft namelijk geen blubber om zich warm te houden. Alleen een veel te grote bontjas die er prachtig uitziet, hem warm houdt en erg kostbaar is voor jagers. Gelukkig is de jacht net op tijd gestopt en nemen deze mooie dieren weer flink in aantal toe. Helaas kregen ze nog een flinke klap door de olieramp mat de Exxon Valdez, een paar jaar geleden hier niet ver vandaan. Otters hebben een krachtig gebit, ze hebben kiezen waarmee ze zelfs de hardste schelpen, zeesterren, zee-egels en botten kunnen kraken. Als bestek nemen ze ook altijd een steen mee in hun jas, om de schelpen stuk te slaan en zee-egels te ontdoen van het egelgedeelte. Ze dobberen altijd op hun rug en als ze een jong hebben dan ligt dat op hun buik. Bij een duik pakt mams de kleine in zijn nekvel (nekjas) en gaan ze samen onder water. Of de kleine wordt gedumpt in een kelpwoud, hele lange zeeplanten. Otters leven ook vaak samen, dat noem je een raft. Het schattigste daarvan is dat ze dan handje aan handje dobberen en zo ook slapen. Superlief toch? Een groot deel van de dag besteedt de otter aan het verzorgen van zijn vacht, hij poetst en blaast er lucht in om waterdicht te blijven. Ze zijn altijd bezig en verbruiken heel veel energie. Omdat ze zo actief zijn en een hoog aaibaarheidsgehalte hebben zijn het fantastische dieren om naar te kijken.


We maakten daarna een tussenstop bij een klein eilandje: Fox Island, om zeekajakkers af te zetten. Op dat eilandje zijn ook vakantiehuisjes en een lodge. Morgen gaan we daar eten tijdens onze tweede boottocht. Inmiddels was de wind flink toegenomen en regende het ook hard. Deze domme doos was vergeten haar pilletjes tegen zeeziekte mee te nemen, echt he. Ik vreesde het ergste en bleef maar recht vooruit staren. Hoe dom, totaal niet aan gedacht. In het verleden ben ik wel eens erg ziek geweest op een kleinere boot en vliegtuigen tasten ook regelmatig mijn evenwichtsorgaan aan. Een medepassagier hoorde dat ik bang was om ziek te worden, hij had in Nederland gewerkt maar kwam uit India. Hij gaf me pilletjes en zelfs een flesje water en ik ben hem zo dankbaar omdat ik niet ziek ben geweest terwijl de zee hevig klotste. Ondanks de regen konden we niet naar binnen, dan word ik waarschijnlijk alsnog misselijk. We waren gedoemd om buiten te blijven. Bij vlagen werden we erg nat, de wind blies de regen om de hoek waar wij zaten. Maar we hadden wel onze regenkleding meegenomen, handschoenen, mutsen, extra vest. Toch was het best koud. Iedere keer als er een actiemoment was dan kwamen de andere mensen als duveltjes uit hun doosjes en liepen op het dek om snel hun fotomomentje te pakken. Wonderbaarlijk om te zien dat sommigen enkel een mouwloos t-shirtje aanhadden en korte broek. Je weet wat je kan verwachten tijdens een boottocht door de Golf van Alaska waar je bij gletsjers komt. Maar wie ben ik om daar iets van te mogen zeggen, je weet tenslotte ook dat je op een boot ziek kan worden, dus………….. zeg ik maar niks. We zagen een Humpback (bultrug) walvis met zijn staart zwaaien, net iets te ver weg, maar toch prachtig. Regelmatig otters, papegaaiduikers, watervallen en meerdere gletsjers die in zee eindigen. Dat zijn de Tidal Glaciers, anders dan de gletsjers op het land die eindigen door te smelten en een rivier te vormen. De mooiste was vandaag de Northwestern Glacier. Een prachtig stuk blauw ijs, superhoog en breed waar regelmatig grote stukken afbrokkelen en in zee vallen. Het kraakt en dondert en is waanzinnig om te zien. We voeren een hele poos tussen de ijsklontjes om het afkalven van de gletsjer te zien. Op ijsschotsen dobberden heel veel zeehondjes, schattig om te zien. Hier vlak bij de gletsjer zijn ze veilig voor roofdieren zoals de orka’s.

Omdat het zo hard regende brachten we ook een bezoek aan Cataract Cove, een grote inham in rotsen waar meerdere grote watervallen naar beneden razen van grote hoogte. Spectaculair. Onze terugreis bracht nog meer regen, heel veel donkere wolken en kou. Maar we bleven op onze plek al waren we behoorlijk verkleumd, binnen waren alle plekjes bezet, niet alleen door mensen maar ook door tassen en jassen. Ineens maakte de kapitein behoorlijk vaart omdat hij had gehoord dat er iets spannends te zien kon zijn. We kwamen aan bij een baai waar meerdere schepen rondjes vaarden, dat betekent vaak maar 1 ding: orka’s of walvissen. Ditmaal was er een groepje orka’s op doorreis. Wat gaaf, we zagen ze een paar keer boven komen en de kapitein manoeuvreerde de boot zo dat ze naar ons toe zouden komen. De hele boot ging uit zijn dak, ohh, aahhhh. Zo bijzonder. Helaas besloten de orka’s om toch lekker een andere kant op te gaan en we hebben ze niet meer gezien, maar het was toch wel even heel spannend. Daarna kakte iedereen weer in en kwamen we om 17.30 in Seward aan wal. Het laatste half uurtje hebben we toch binnen gehangen om een beetje op te warmen. Na het aanmeren zochten we weer een shuttlebusje die ons naar de camping bracht. Dat duurde bijna 20 minuten, de passagiers die naar de trein moesten halen hadden voorrang en dat is begrijpelijk, de trein wacht niet, onze camper gelukkig wel. Iets na 6 uur waren we thuis en konden alle natte zooi uittrekken. Alles hangt te drogen in de camper en hopelijk hebben we het morgen niet nodig voor onze 2de bootreis. We vertrekken pas om 10 uur, maar moeten weer eerder aanwezig zijn. Deze keer nemen we ons huisje mee naar Seward om te parkeren op de gratis parking en dan stappen we in de shuttlebus. De route zal anders zijn en we eten ’s avonds op Fox Island. Als we dan rond 18.30 terug zijn wacht ons nog een ritje van 170 km naar Kenai. Dat wordt weer een lange dag met hopelijk mooi weer en bijzondere ontmoetingen op het water.

Tot de volgende keer, groetjes

PS, jullie weten toch dat ik altijd erg blij ben met alle lieve, leuke en gezellige berichtjes die jullie schrijven. Helaas kan ik door tijdgebrek en afwezigheid van internet niet terugreageren. Ik ben al blij als er iets gepost kan worden. Overigens zijn Bald Eagles gewoon arenden of adelaars. Oftewel Zee-arenden met zo’n mooie witte kop en staart als ze ongeveer 5 jaar oud zijn. Tot dan zijn ze bruin. Ik vind Bald Eagle gewoon mooi klinken.
Love you