Port of Valdez

Zijn jullie daar?

En vandaag dus weer een excursie, we vallen in herhaling, maar een dagje op zee is hier echt geen straf. En superspannend. Wanneer/waar komen die walvissen en orka’s en gaan ze springen? Een klein staartje is ook goed hoor. Aangezien de boottrip pas om 11 uur begon hadden we dus nog even tijd om wat rond te rijden. Stukje buiten Valdez gereden, Jacky, we hebben toch even gezocht naar jullie beer, maar hij was er niet. Boodschappen doen denk ik. Of misschien inmiddels in de val gelopen? We zagen wel een coyote lopen in het hoge gras een stukje van de weg. Er was ook wat water en hij liep druk heen en weer. Camper even langs de weg gezet, valt niet mee, 9 1/2 meter is best een sta in de weg, maar het was nog niet druk. De coyote sprong een paar keer in de lucht en dook dan het gras in. Zo grappig om te zien. Daarna nog even wat camperkoffie genuttigd en toen naar Dock 1. Er stonden best veel mensen voor zo’n klein bootje, jeetje dat wordt krap. Maar zoals gewoonlijk zit 90 % bijna de hele reis binnen en wordt alleen wakker als er iets te zien is. Wij hebben de hele dag uiteraard voorop gezeten/gestaan en het was soms bizar koud.

Deze boottrip was iets anders dan we gewend waren, kapitein Fred was een kletsmajoor die ook erg geïnteresseerd is in de visserij. Hij ging dus bij allerlei bootjes kijken of ze iets gevangen hadden, zalm. De zalmtrek is op gang en dan krijgen heel veel mensen hier de kriebels. Vissen is volksverdrijf nr. 1. Daarna komt fikkie stoken. We moesten ook nog iemand over laten stappen op een vissersboot, duurt ook even. Nou voordat we eindelijk op de weide zee waren, waren we al 2 uur verder. Gelukkig kwamen de zeeotters langs en een Minky Whale (dwergvinvis). Ook langs een Sealions kolonie gevaren. De kapitein zei dat hij sealions niet leuk vond, omdat ze alle zalm opeten. Ik denk dat hij helaas geen grapje maakte, het was een raar mannetje die Fred. En we zagen weer een Humpback met kalf, ze dobberden wat rond, lieten amper hun staarten zien en waren dan 8 minuten down under. De kapitein nam zijn tijd, dat wel en bleef geduldig wachten tot ze weer boven water kwamen.

Uiteindelijk kwamen we bij de Columbia Glacier. Inmiddels hebben we al meerdere gletsjers vanaf het water bekeken, maar deze is echt gigantisch breed en hoog. Er was heel veel drijfijs, hele hoge blokken dreven in het water. Heel voorzichtig kropen we dichterbij, steeds meer ijs rondom de boot, je hoorde steeds “kloink”. We zijn de gletsjer genaderd tot ongeveer 500 meter volgens Fred, en dat is best dichtbij. Volgens mij was het nog dichterbij, we zagen alleen nog een gigantische muur van ijs voor ons. Leen en ik hadden al die tijd voorop gezeten en het was vreselijk koud, gelukkig waren we dik gekleed, maar dan nog ijzig koud.

De boot werd stil gelegd en iedereen ontwaakte en kwam aan dek. En ineens vond iedereen dat hij op ons zo felbegeerde plekje moest staan, wilt u even opzij gaan? Nee, grrrrrrrr……. Heb hier niet voor niks al die uren in de vrieskou gezeten!! Tot overmaat van ramp werd er door de bemanning een foto van iedereen gemaakt met desbetreffende mobiel / Ipad of camera. Voor op de boot ("ons plekje") en je mocht kiezen of je een bordje ophield met “Merry Christmas” of een reddingsboei van de Lu-Lu Belle. Zoek maar niet naar die foto’s, wij hebben afgezien van dit geweldige fotomoment. We verbazen ons tijdens deze vakantie ook steeds over de mensen die alleen maar foto’s maken met hun mobieltje of zelfs Ipad, zo zonde. Ik snap heus wel dat niet iedereen zo gestoord is als wij om met 2 grote camera’s rond te lopen, maar een Ipad is toch te gruwelijk hoor voor zoveel moois.

De Columbiaglacier was erg actief en steeds braken er stukken af, je hoorde eerst een gigantische knal en dan stortte een stuk in zee. We hebben bijna 1 1/2 uur zitten wachten of er een heel groot stuk zou afkalven, want daar zat een hele grote scheur. Net toen we waren omgedraaid brak er een deel af, gingen we weer 1 uur wachten totdat de rest zou vallen. Inmiddels was het al 18 uur. Teruggeploegd door het drijfijs en ineens zagen we zeeotters liggen op het ijs. Conny: speciaal voor jou: met jongen op hun buik!!!!! Foto’s niet helemaal scherp door al dat gewiebel, maar er is toch iets van te zien. De otters lagen te slapen en toen mams ons in de gaten kreeg, greep ze het jong met haar bek in zijn nekvel en sleurde hem onder water. Fantastisch om te zien. Later doken ze weer op, jong liggend op haar buik, en mams dus dobberend op haar rug in het water. Enig. Verder niks meer gezien, behalve een paar zeer interessante vissersschepen (dus niet). Fred heeft onafgebroken gebabbeld over weet ik veel wat en hij vond zichzelf ook erg amusant, hij lachte zelf het hardst. Nee, mijn vriend is het niet geworden. Maar we hadden prachtig zonnig weer, hebben leuke zeeotters gezien, walvissen en die indrukwekkende Columbia Glacier. Weer een superdag hoor!

Om 20.30 waren we weer bij de camper. Toen nog de rit naar Kenny Lake. Helaas geen tussenstops kunnen maken en om 22.30 kwamen we op de campground Kenny Lake Mercantile aan. We werden warm onthaald door de gevreesde mosquito’s, gatver, weer een paar bulten erbij in no time. Tijdens onze rit kregen we al de gigantisch hoge bergen van Wrangell in beeld, zelfs de 5000 meter Mount Blackburn konden we vanaf de Campground zien. Hier zitten we de komende dagen wel goed. Aangezien we zo laat arriveerden hadden we geen internetcode, daarom dit verslag een dag later dan gewoonlijk. Morgen een verhaaltje uit Kennicott in Wrangell NP.

See you later,
Chuluugi en Eyak (2 zeeotters uit Blijdorp)