Achter het rookgordijn

Goedendag

Woensdagochtend konden we een beetje uitslapen, er stond niets anders op het programma dan een zeer lange reisdag van 600km. Van Denali naar Seward. De afstanden zijn hier enorm, de meeste wegen zijn 2 baans (1 heen en 1 terug) met af en toe stukken waar je elkaar kan passeren. De snelheid varieert tussen de 70-100km. We vertrokken rond 9 uur. Rook en bewolking zorgden voor een rit zonder uitzicht. Onderweg moesten we onze reus op wielen wel even voorzien van een drankje. Hij slurpt ongeveer 1 liter per 4km, gelukkig is de benzine hier aanzienlijk goedkoper dan thuis. Voor 1 gallon betaal je ongeveer 3$, dat is 0,70 Eurocent per liter. Logisch dat hier iedereen in gigantische pick-up trucks rondrijdt. Als je van Denali naar het zuiden rijdt, richting Seward, dan moet je helaas weer door Anchorage. Het gaf ons wat oponthoud door alle stoplichten. Van Anchorage tot de eindbestemming is het nog 200 km. Er waren onderweg ook de nodige werkzaamheden aan de weg. Slechts 1 rijstrook is er dan beschikbaar met een snelheid van 40 km. 2 koffiepauzes en een lunch later kwamen we in de buurt van Seward. Helaas is de rook nog steeds niet verdwenen. De vuren branden nog steeds en waarschijnlijk gaat dat tot augustus duren. Men laat de branden gecontroleerd uitbranden en alleen de huizen en belangrijke voorzieningen worden beschermd. Rondom de bosbranden worden zones gemaakt waar het vuur niet verder kan. Dit doet men door ter plekke een strook zelf plat te branden, alle brandstof is dan weg en als het vuur komt kan het daar niet verder. Om alle branden te bestrijden is simpelweg teveel geld nodig en ook niet nodig. De bossen hebben vuur nodig om gezond te blijven. Alle dode bomen worden dan brandhout, nieuwe bomen krijgen de kans om te groeien, veel dieren komen terug in zo’n gebied dat door brand verwoest lijkt. Tevens bestrijdt men hiermee de dennenboomkever, die bijna alle bomen al heeft aangetast. Het trieste resultaat is heel veel dode en bruine bomen, die uitstekend branden. De rook werd redelijk dik en we konden het ook in de auto ruiken. Gelukkig was het in Seward zelf minder rokerig, toch hadden we nog steeds geen uitzicht.

We arriveerden op de volgende campground Stoney Creek in Seward rond etenstijd, 18 uur. Het is een hele nette camping met water en electra en er staan vooral ouderen met mega grote RV’s. We voelden ons meteen thuis, haha. Het is hier lekker rustig en een stuk koeler dan in Denali. Toen we zaten te eten hoorden we een voor onbs bekend geluid, de roep van de Bald Eagle. Binnen no time stonden we buiten en speurden naar de vogels. Bij een klein watertje wat langs de camping loopt zaten een paar mensen met camera’s, altijd goed volk. We maakten een praatje en het bleek dat er een Bald Eagle in een boom zat aan de overkant van het beekje. Even later zagen we nog een jong exemplaar in een boom op de camping en kwamen daar weer in gesprek met een hobbyfotograaf. Vreemd volk hoor die natuurfotografen. We kregen nog wat info over andere plekken waar veel Arenden rondhangen, ergens bij Homer. Best een heel stuk rijden, misschien iets voor onze laatste vakantiedag? Inmiddels had ik ook een was gedraaid en was het tijd om te gaan slapen. Donderdagochtend hebben we de eerste van 3 hikes hier met Kenai Backcountry. Om 7.30 worden we opgepikt van de camping. Het wordt een pittige wandeling. Hopelijk kunnen we de gids bijhouden.

Auf wienerschnitzel vanachter het rookgordijn