Van Sefapane naar Moditlo,

Beste onderdanen, ik groet u

Vandaag moeten we verkassen naar een nieuwe Lodge. We wilden graag zoveel mogelijk verschillende gebieden in en rond het Krugerpark bezoeken en daarom verruilen we de Sefapane Lodge voor de Moditlo Lodge. Deze ligt 95 km zuidelijker en dat zou ongeveer 1 1/2uur rijden moeten zijn. Omdat we pas vanaf 14 uur kunnen inchecken kunnen we langzaam opstarten deze ochtend. Natuurlijk slapen we niet uit, dat lukt gewoon niet. De honden hebben ons gelukkig niet wakker gehouden vannacht, maar om 5.30 waren we al uitgerust en stonden op. We pakten alle spulletjes in en na het heerlijke ontbijt zijn we rond 9 uur uitgecheckt. We waren net op weg toen we al op de verkeerde weg bleken te zitten, af en toe zit Tomtom er flink naast. Maar met een beetje borden lezen en de beschrijving van Live 2 Travel kom je er ook wel. We gingen richting Hoedspruit en reden over een behoorlijk saaie weg. Alleen maar rechtuit, maar gelukkig zonder gaten in de weg. Alleen goed uitkijken voor de bavianen en koeien die oversteken.

De reis ging erg voorspoedig en al om 10.30 uur waren we in Hoedspruit. We moesten nog aardig wat uurtjes doorbrengen en we stopten daarom bij het Cheetah Project, 16 km buiten Hoedspruit en vlakbij de Moditlo Lodge. Om 11 uur zou daar een rondleiding van 2 uur beginnen en het leek ons wel leuk om dat mee te maken. Het Cheetah Project is een opvangcentrum voor heel veel dieren die wel wat hulp kunnen gebruiken. Ze fokken met Cheetah’s en zetten die terug in de natuur. Ook weesjes worden opgevangen. Er is een baby neushoorn die niet goed werd verzorgd door zijn moeder. Hij leeft samen met een grote hond als gezelschap. Ook leven er neushoorns die wees werden of zelf slachtoffer werden van stropers (hoorn afgezaagd na te zijn verdoofd). Verder is er een fokprogramma voor de bedreigde Hoornraaf, leven er gieren en maraboes, die komen uit het wild hier gratis eten in het “gieren-restaurant”. Dat is een grote zandbak met kadavers, het ruikt iets minder fris (jakkie, echt goor) en er lopen heel veel gieren en maraboes in rond om te eten. Zelfs gieren worden gestroopt omdat de onderdelen volgens medicijnmannen erg goed voor je zijn. Eigenlijk zijn hier alleen maar dieren met trieste verhalen maar het ongelooflijk mooie is wel dat ze zoveel mogelijk worden teruggebracht naar de natuur als ze volwassen zijn. Een echt succesverhaal wat bijna 20 jaar geleden is begonnen. De rondleiding was geweldig leuk, we werden rondgereden in een jeep en reden zelfs door de verblijven van de neushoorns en cheetah’s. De cheetah’s lagen te puffen onder de bomen, ze raken snel oververhit en liggen daarom in de schaduw. De neushoorns hebben gezelschap van een geit, die heet Mo. Ze hebben geprobeerd om Mo weg te halen, maar dat vinden de neushoorns geen goed idee. De neushoorns liepen langs de jeep, heel bijzonder om mee te maken. Inmiddels was het daardoor al 13 uur geworden en terug bij de auto aten we onze broodjes op.

Daarna vertrokken we naar het Moditlo Estate. Bij de Gate meldden we ons en ook hier stonden onze namen niet op de lijst, gelukkig kon een belletje naar de Lodge weer uitkomst bieden en werden we binnengelaten. Na een kort safariritje door het natuurgebied, waar we meteen al giraffen, impala’s en pumba’s zagen, kwamen we aan bij de Lodge. Meteen kwamen er 4 mensen aangelopen om ons welkom te heten. Onze koffers werden meteen afgenomen evenals de andere spullen. Een dame vertelde ons de regels van de Lodge. We kregen een houten kistjes met daarin onze sleutel, een zaklampje en het dagprogramma. We hebben de komende dagen een heuse butler (echt waar) die voor ons gaat zorgen. Donald is zijn naam en hij zegt heel vaak: ” Thank you”. Oeps, erg ongemakkelijk. Je hoeft maar met je ogen te knipperen en hij komt al aangelopen. We lijken wel de koning en koningin. Nadat al onze spullen naar onze kamer waren gebracht kregen we om 14 uur een uitgebreide lunch geserveerd. Heel decadent allemaal, onze butler serveerde de drankjes, hij giet zelfs het sap in je glas en als je een paar slokjes hebt genomen komt hij alweer aanrennen om het glas bij te vullen. De lunch bestond uit warme en koude gerechten, we gaan een paar kilo zwaarder worden deze reis vrees ik. We hebben nu wrattenzwijn gegeten (Pumba) Onze kamer ligt in een rondavel, weer zo’n hutje met rietendak, 2 onder 1 kap. Het is erg luxe ingericht, een prachtige badkamer met stortdouche, groot bed, een gigantisch bad in de kamer, 2 wastafels, 2 kasten en een apart toilet. En alles is supermooi gedecoreerd, tot groene blaadjes in het bad, op je bed, op de handdoeken. Alle rondavels liggen verspreid, 18 in totaal en zijn verbonden via houten looppaden die vertrekken vanuit de hoofdlodge.

Na het uitpakken van onze spulletjes konden we meteen met de eerste game-drive van 15.30 mee. Er ging nog 1 dame met ons mee, bijna was het weer een prive safari. Onze gids voor de komende dagen is Thomas en er is ook een tracker: Pilani (spoorzoeker) die voorop de motorkap op een stoeltje zit om sporen te zoeken. We zagen giraffen, zebra’s, wildebeesten, Jackals, koedoes, impala’s, Nyala’s, en nijlpaarden. De focus lag echter op het vinden van olifanten. In dit prive reservaat van 16000ha leven slechts 32 olifanten, maar ze doen erg hun best om die te vinden. En dat gaat als volgt. Ze zoeken sporen en kunnen dan zien waar de olifanten zijn, vooral verse sporen en verse poep verraadt de dieren. De trackers lopen af en toe gewoon het bos in en zoeken de dieren. Ook onze chauffeur was regelmatig verdwenen en liet ons alleen in de auto achter. Help!! We reden ook vaak off road, dwars door de struiken, over struiken en over kronkelpaadjes en we moesten regelmatig bukken voor overhangende acaciastruiken, daar zitten wel 10 cm lange scherpe stekels aan die je flink kunnen openhalen als je niet uitkijkt. Daar zaten we dan te wachten op wat er ging gebeuren. Op een gegeven moment wisten ze waar de olifanten zouden zijn, er was ook contact met 3 andere jeeps die ook meezochten. We vonden de olifanten aan de rand van het reservaat. Het was een groepje van 4. Daarna gingen we verder zoeken, er was ook nog een grotere groep in de buurt. Uiteindelijk stonden we ergens te wachten omdat ze dachten dat ze daar uit de bosjes zouden komen. Een hoop gekraak in de verte deed vermoeden dat ze er inderdaad aankwamen. Het gekraak werd steeds luider en kwam onze kant op, je hoorde gewoon de bomen sneuvelen en het was erg spannend. Waar zouden de olifanten uit de bosjes opduiken? En wat doe je dan in zo’n jeep? En toen kwamen ze inderdaad ineens tevoorschijn uit de bomen en struiken, links en rechts stonden de olifanten bomen te slopen. Ze liepen gewoon langs de jeep en gingen vrolijk verder met eten en vonden ons niet erg interessant. Er waren ook kleintjes bij die wel even wilden showen hoe stoer ze waren en die flapperden dan met hun oren. Geen gedreig en we voelden ons absoluut niet onveilig. Het is wel heel bijzonder om naast een olifant te zitten die staat te eten en die je bijna kan aanraken en in de ogen kan kijken. Als je het in je hoofd haalt om ze te gaan aaien dan is de drive meteen afgelopen en word je uit het park gegooid! Je mag absoluut geen contact zoeken met de dieren. We hebben alleen maar met diepe bewondering zitten genieten. Zooooo gaaf!!!


Na de ontmoeting met de olifantenkudde kregen we een “sundowner”, een drankje bij zonsondergang. Thomas parkeerde de jeep ergens op een vlakte en we mochten even de benen strekken. Een paar snacks erbij en we genoten van de ondergaande zon. Zo rond 18 uur werd het donker en gingen de koplampen aan en Pilani scheen met een zaklamp in het rond. We zagen af en toe nog wat grazers, maar geen echte nachtdieren. Om 18.40 uur waren we weer terug bij de Lodge. Er stonden al weer mensen klaar met vochtige doekjes en we werden naar onze kamer gebracht door een man met een zaklamp (de night watchman). Er was duidelijk al iemand langs geweest in onze kamer, de shutters voor de ramen waren nu gesloten, het bed was opengeslagen. We mogen absoluut niet in het donker zelf buiten rondlopen, er kan altijd een wild dier tevoorschijn komen. We zitten hier echt midden in de bush, er zijn geen hekken om de Lodge en de rondavels. Overdag kan je ook geen ommetje maken, er zijn geen wandelpaden anders dan de vlonderpaden die langs de rondavels lopen. Het avondeten was pas om 19.30 en we hadden even tijd om ons op te frissen en wat spullen uit te pakken. Om 19.30 werden we weer door de man met de zaklamp opgehaald en kregen we een heerlijk 3 gangendiner. Elke avond staat er iets anders op het menu, er werkt hier een hele goede kok, alles smaakt uitstekend. We aten een heerlijke steak met van alles erbij en een heerlijk chocoladetaartje met citroenijs. Wat een luxe allemaal, we worden er gewoon stil van. Na het avondeten werden we weer naar huis geloodst en brachten de avond door met foto’s uitzoeken, lezen en schrijven. Er is geen TV(missen we totaal niet) en zwak internet. Alleen in de hoofdlodge is er goede Wifi. Gelukkig hebben wij de eerste kamer tegenover de Lodge, aan de overkant van een soort loopbrug, dus lopen we af en toe daar naartoe om te internetten. In de Lodge is ook een prachtige ruimte met boeken, spelletjes en buiten is een zwembad en diverse tuinzitjes. Je hoeft hier alleen maar te relaxen. We vielen als een blok in slaap rond 10 uur, we waren bekaf.

Tot morgen,
De bofkontjes