De stenen van Oldeskaret

Hei! Hvordan går det?

Na de start van gisteren, vandaag weer een wandeldag op het programma. Het verslag van gisteren was overigens verlaat, we hadden nl. gister geen internet. Dit even voor de goede orde.... De route van vandaag ging naar Oldeskaret. Volgens de eigenaar, Finn, zou dit een makkie zijn, ongeveer 2 uur naar het einde van de tocht en dan ff terug. Leuke middagwandeling. We waren aan de late kant, dus dat kwam goed uit. Ik ga Finn niet vertellen hoe lang wij er over gedaan hebben, schaam me rot, dat zal blijken aan het eind van dit epistel.

We reden naar Hoyseth, je weet wel dat boerengehucht vlakbij Stardalen. Daar namen we een bomveg. Weer iets voor de Noorse taalkennis: Bomveg is tolweg. Er moest dus betaald worden. Er staat een houten kast, deurtje open, geld in envelopje doen, in brievenbusje doen, kaartje in auto leggen, deurtje dicht en karren maar. Soort betaalautomaat, maar dan op zijn Noors. De tolweg was 3 km lang en voerde ons al lekker hoog. Met de zon boven ons gingen we op pad. Vrij snel hadden we al een prachtig uitzicht op een gletsjer: Haugabreen. Schrijf maar op: Breen is gletsjer. We staken een paar watertjes over, inclusief 1 met brug en toen begon het klimmen. Heftig. Na elke bocht hoopten we dat we iets moois zouden zien, maar nee dus. Weer een berg die we moesten beklimmen.

De stenen op de paden waren vele malen groter en veel meer dan gisteren. We kwamen langs een meer: Storevatnet. Het pad ging verder, nou ja pad is een groot woord. Het waren gigantische stenen waar we zelf een pad moesten vinden, af en toe zie je op een steen een rode T, daar moet je naar toe. Maar daarna zouden we een mooi uitzicht hebben (hoopten we). Helaas, nog meer rotsen, blehhh. We werden er moedeloos van, we waren al ruim 3 uur onderweg. We hebben de pot met goud niet gevonden, eindpunt niet gehaald. We zijn gestopt bij een mooi gletsjermeer, aan de achterkant van de Haugabreen. Ik ben nog een stukje doorgelopen om te kijken of er om de hoek toch het uitzicht zou zijn, maar nee, nog meer klimmen.

Om 4 uur zijn we teruggegaan. Wat was het zwaar zeg, al die stenen en rotsblokken maken het superzwaar. Maar we zijn niet gevallen, niks verrekt of verzwikt, het tempo was daarom wel laag. Tot onze stomme verbazing kwamen we 2 fietsers!!!!!!! tegen die omhoog gingen. Serieus, we hebben al veel rare mensen gezien in de bergen, maar dit sloeg alles. Wij konden niet bedenken hoe ze dat gingen doen, onverantwoord eigenlijk. Wij hadden al de grootste moeite om rechtop te blijven. Afijn, om half 7 waren we eindelijk bij de auto, wat een genot. We zijn nog op weg naar huis de supermarkt ingestrompeld en om 8 uur was het avondeten klaar. Pffffffff, weer een lange dag. Dus niets vertellen aan Finn!!!

Wat we morgen gaan doen? Kweet het nog niet. Eigenlijk kunnen we niet veel uitrusten, waarschijnlijk is het mooie weer na morgen even op, dus dan is het zonde om te niksen. Je merkt het wel wat het geworden is.

Vi ses i morgen!
Ellien