De grote finale, naar Strupen

Dag lieve kijkbuiskinderen,

Gisteren (dinsdag dus) was de GROTE FINALE van onze wandel 5-daagse. 5 dagen achter elkaar gewandeld dus, dankzij het mooie weer. 'sOchtends twijfelde ik nog waar we naar toe zouden gaan. Iets "makkelijks" (al valt dat hier ook vaak tegen) met uitzicht op een meer (Tindefjellet) of "gewoon zwaar" met uitzicht over de Jostedalsbreengletsjer. De Jostedalsbreen is een gigantisch lange gletsjer, die zich 24 km uitstrekt en heel veel zijarmen heeft die dan een dal in gaan. Elke zijarm heeft dan een andere naam: Haugabreen, Nigardsbreen, Boyabreen, Briksdalsbreen enz...... uiteindelijk dus gekozen voor de zwaardere variant, naar Strupen (naam van de gletsjerarm). Volgens het wandelboekje een 'goed pad' (achteraf weer een lachertje) met prachtig uitzicht op de Jostedalsbreen op 1200 meter hoogte.

De tocht begon in het Befringsdal, via een tolweg reden we al lekker omhoog. Het begin was meteen al heel mooi, veel sneeuw op de bergen en gletsjers. Het pad met al die .........stenen slingerde door de vallei en bracht ons naar een gigantische puinhelling. En nu????? Daar naar boven, nee toch?? Ja dus......Shit, dat zag er niet goed uit, ben inmiddels wel wat gewend, maar dit was echt onbegonnen werk. Toch maar begonnen met klauteren. De stenen waren flinke rotsblokken, afgewisseld met kleinere varianten en natuurlijk nergens iets wat maar op een pad leek. Ongeveer op de helft zag ik het echt niet meer zitten, ik werd bang, kroop zowat op handen en voeten en dan gaat het helemaal niet meer. Soort paniekaanvalletje, altijd handig midden op zo'n steile helling. Ik durfde/wilde niet meer verder. Leen mocht van mij alleen omhoog en ging verder met alle fotospullen. Ik zat daar te treuren, en zat te wachten op die helikopter, maar die kwam niet. Ik wilde toch niet dat mooie uitzicht missen en zien op een foto. Stoppen met aanstellen!! Heb alle moed verzameld en heb mezelf naar boven geduwd. Yessssss, wat was ik blij toen ik boven kwam en Leen ook. Ik heb gegild van blijdschap en voelde me een hele stoere meid. Heerlijk om dit samen te mogen delen. Het was een prachtig blauw gletsjermeer met meerdere gletsjers. Onbetaalbaar plaatje. Hier doe je het voor en ben je alle ellende weer snel vergeten.

Ontelbare foto's later moesten we toch echt weer naar beneden.
Gelukkig ging dat beter dan naar boven al moet je ontzettend goed blijven uitkijken, 1 misstap en je valt op zo'n steen met punten, brrrrrr. Je blijft wel alert daardoor, maar daarom ook erg vermoeiend. Grappig was dat Leen en ik bijna tegelijk moesten denken aan Tom Cruise, hangend aan de rotsen in Mission Impossible. Nu hingen wij niet aan de rotsen hoor, maar we moesten ons wel vasthouden om af en toe de volgende rotsblok te bereiken. Mijn benen waren steeds iets te kort. Leen heeft eindelijk weer voordeel van zijn lengte (2.03 meter) Eindelijk beneden waren we heel blij dat het was gelukt zonder kleerscheuren. Toppie. Helaas was Leen een stuk van zijn Leki wandelstok (verstelbaar met 3 aparte delen) verloren, was achter een rots blijven haken denken we, we hebben het niet gemerkt en teruggaan, noway!! Door het dal naar de auto gestrompeld, we waren totaal kapot. Maar we hebben het gehaald. Dit was wel meteen de laatste wandeling van de vakantie, woensdag rustdag. We hebben onszelf nog getrakteerd op een heerlijk ijsje en zijn toen naar het huisje gereden.

Oma Ardal kwam later nog forellen brengen, klaar voor de pan. Versgevangen door haar zoon in het Jolstervatnet voor de deur. Het was een kadootje, voor de internetproblemen en het slechte weer. We hebben een keer 2 dagen geen internet gehad en juist toen was haar zoon een paar dagen vrij. Leen heeft toen de router kunnen resetten, die zit in 1 van de andere huisjes en iedereen was heel blij. Fam Ardal was dus blij met onze hulp met het internet en wij zelf ook. En die regen, daar kunnen ze echt niks aan doen. Hele lieve mensen dus.

Vandaag, woensdag geen wandeling dus, we zijn er ook niet toe in staat, compleet versleten, spierpijn. Lekker relaxt inpakken en rommelen en genieten van het prachtige weer, zeer zonnig en onbetaalbaar uitzicht. Morgen reizen we naar Zweden en vrijdag zijn we weer op vlakke bodem.

Med vennlig hilsen,
Ellien