Ontmoeting met Arthur

Hi fans uit Nederland, how are you?

Vandaag alweer de laatste dag in Lake O’Hara. Toen we opstonden was het nogal bewolkt, geen zonnetje te zien. Uiteraard gewoon het ochtendritueel afgehandeld en op tijd klaar voor de bus. De weersverwachting voor vandaag was in de ochtend 30% kans op regen en onweer en dat geloofde ik best toen ik naar buiten keek. Maar de bus was betaald, dus gewoon gaan met die hike en het beste ervan hopen. Vrees was ongegrond, op een paar kleine spettertjes na was het mooi weer, in de middag klaarde het zelfs weer redelijk op. Boffen wij weer. Naast me in de bus zat een man die zelfs in slaap viel tijdens de onwaarschijnlijk bumpy rit. Ken je dat filmpje van Mr.Bean in de achtbaan? Zo zag het er uit. Die man kennen jullie allemaal wel, het is je broer/zwager/zoon/schoonzoon/mijn lieve echtgenoot. De korte nachten en zware dagen eisen hun tol soms. Dat is ook de reden dat we morgen niet gaan wandelen, maar sightseeing vanuit de kempert. Geeft niks, elke dag tussen 6-7 opstaan valt niet mee en slapen onder een trein ook niet. Eigenlijk zijn we allemaal een beetje moe, dus een ingelaste rustdag (wat hiken betreft tenminste). Waarschijnlijk gaan we naar die gigantisch grote gletsjer: de Columbian Icefields. Onderweg komen we dan de beren tegen die jullie zo graag willen zien…….

De hike van vandaag ging naar Lake Mc.Arthur zoals beloofd. Onderweg weer vergezeld door eindeloos veel muggen, ze drijven ons tot wanhoop, ondanks de muggenspray. Gelukkig ook veel gewenste harige bewoners gezien. Weer een Hoary Marmot die ons lekker lui aankeek vanaf zijn rotsblok, veel Pika’s, rennende Groundsquirrels en zelfs Mountain Goats. Bij Schaffer Lake kon ik het weer niet laten om de gespiegelde Mount Schaffer vast te leggen. Mooi toch? Vlak voor Lake Mc.Arthur zagen we hoog boven ons Mountain Goats op ons neer kijken, redelijk ver weg maar goed herkenbaar en dus vastgelegd voor het bewijs. Bij Lake Mc.Arthur was het weer genieten van de met gletsjers bedekte bergen die rond het prachtige blauwe meer liggen. De kleur was niet zo intens blauw als wanneer het zonnetje schijnt, maar mooi is het sowieso. Overigens komt de blauwe kleur van smeltend sneeuw/ijs, water wat gewoon uit de lucht valt zorgt voor groene meertjes. Zo, dat weet je dan ook weer. Best leerzaam zo’n reisverslag nietwaar?

Lekker onze broodjes gegeten aan de waterkant en daarna weer huiswaarts. Eerst nog afscheid genomen van een paar nieuwsgierige Squirrels. Ineens zag Sander redelijk dichtbij een grote groep Mountain Goats op een helling staan. Dat was het toetje van vandaag. Op de foto’s zijn ze deze keer wel goed herkenbaar. Wit met grote vlokken eraan, vooral die kleintjes zijn erg schattig. Ook een Hoary Marmot wilde op de foto, vooruit dan maar. Ook vandaag geen foto’s van onze grote bruine /zwarte vrienden. Op de weg naar beneden zat Mr. Bean weer naast me in de bus, ongelooflijk. Eenmaal beneden zijn we nog even langs Lake O’Hara gelopen, we moesten toch wachten op de bus. Prachtige eenden gezien, is weer eens wat anders dan al die bruine/witte harige dieren. En de Lodge laten zien waar Leen en ik vorig jaar verbleven. Om 4 uur waren we weer in ons mobiele huis.

De regen is nu (17.15) inmiddels wel flink aan het vallen, dan koelt het lekker af. De kok is in gevecht met rijst en een groot stuk vlees in een te kleine vleespan. We gaan nasi eten. Sander leest zijn Formule 1 blaadje en Claudia kijkt een filmpje op de tweede laptop. De TV is pas 2 keer gebruikt om film te kijken, we hebben wel een antenne maar we ontvangen alleen Canadese programma’s. Hier hebben ze nog meer Tell-Sell afleveringen dan thuis, joepie. Als Leen vrij is leest hij Harry Potter, en ik maak een sudokuutje. Bijna elke avond rijden we na het avondeten naar het winkelcentrum om jullie te voorzien van lees/fotomateriaal, veel vrije tijd is er niet. We klagen niet hoor, de dagen vliegen om. Je moet gewoon nadenken welke dag het is. In ieder geval vertrekken we donderdag naar Vancouver voor een lange rit van ~900 km. Daarna varen we vrijdag met de Ferry naar Vancouver Island (2 uur dobberen met de kemper) en dan nog een ritje naar de andere kant van dit gigantische eiland van 400 km. Ga er vanuit dat we gemiddeld 80 km per uur halen en dan weet je wel hoe lang we onderweg zullen zijn. Twee hele dagen dus. De beloning zal bestaan uit hopelijk veel springende orka’s, vissende visarenden, dolfijnen, zeeleeuwen en zeehonden, walvisje……..We hebben dus heel veel zin in onze laatste week dat begrijp je. Eerst nog een paar dagen Rockies met wat gewandel. Nog twee mooie hikes in het vooruitzicht. Tot de volgende keer maar weer.

Cheers, K4

P.S. Zoals jullie inmiddels gemerkt hebben komt dit verslag iets later dan jullie gewend (verwend) zijn, maar gisteravond hadden we vrij genomen. Als beloning voor het lange wachten wel extra veel foto's als troost

P.S. Yasmijn, Wij hebben wandelkaarten, wandelboeken waar heel veel info opstaat en soms staan er wel bordjes bij de grotere Lakes.