Op weg met Apollo

Welkom terug beste lezers,

Maandagmiddag konden we rond 12.30 de camper gaan ophalen bij Apollo. We regelden de shuttle van het hotel om ons om 11.30 daar naar toe te brengen. De chauffeur had nog nooit van Apollo gehoord, maar met het adres kon hij het vast wel vinden. Eenmaal daar aangekomen zagen we niets wat leek op een campermaatschappij, we zagen wel een soort schuur waar een paar campers van verschillende merken stonden, we dachten dat het een opslagplaats was. We draaiden om en de chauffeur probeerde opnieuw het adres te vinden, maar steeds kreeg hij de melding dat we er al waren. Ineens zagen we ook een camper van Apollo staan. Dus was dit toch de verhuurder, het nummer zagen we ook ineens staan op het schuurtje. Uhm, waar zijn we nu beland? We liepen naar binnen en spraken met de eigenaar, hij was inderdaad de tussenpersoon voor Apollo. Ze verhuurden voornamelijk visspullen en kano’s, een echt familiebedrijfje met aan het hoofd 2 tokkies. Niet erg professioneel. Onze camper werd nog gewassen en schoongemaakt, het bekende verhaal. Maar hij zou zo klaar zijn. We vulden alvast de papieren in en rond 13 uur mochten we ons vakantiehuisje bestuderen. Een joekel van bijna 10 meter, met 2 slide-outs (voor het verkrijgen van meer leefruimte). We kregen een hele korte uitleg van ma Flodder en daarna moesten we zelf alles inspecteren. Normaal gesproken bekijk je alleen de buitenkant op schade, maar nu moesten we ook binnen alles checken. Een doe-het-zelf gebeuren. Rare manier van werken, maar dat zal wel door Apollo komen, hier zijn ze alleen de tussenpersoon. We zagen geen rare dingen, de schoonmaak was minimaal, maar we vonden 3 zwartgeblakerde pannen. Die bracht ik terug en ze werden meteen schoongemaakt. Duurde meer dan 30 minuten helaas. Uiteindelijk vertrokken we pas rond 14 uur en hoewel we als eersten waren gekomen reden we laatste weg. Gevalletje jammer. Maar de vakantie kon nu wel beginnen.

Eerste stop was een bezoek aan een supermarkt. Het rijden met 10 meter huis achter je valt niet mee en het vinden van een passend parkeerplekje is al helemaal dramatisch. We vonden een supermarkt (dachten we), bleek echter een soort Macro te zijn, alleen voor klanten, dus wegwezen en op naar de volgende winkel een paar straten verder. Het was een grote winkel met heel veel spullen die we echt niet nodig hadden en gelukkig ook wat voedsel. Helaas geen versafdeling, geen vleesafdeling, amper zuivel. Maar we namen toch flink wat mee. De grootste verovering was wel een koffiezetapparaatje van $16, nog geen 15 Euro. We hadden toch genoeg gevonden om de eerste dagen door te komen. Vervolgens moesten we nog een SIM kaart kopen, was gelukkig ook in deze winkel. Alleen door het aanbod zagen wij niet meteen wat we nodig hadden en de verkoper wist er ook niks van. We kochten een kaartje van $5 waarmee we volgens de verkoper konden bellen en internetten. Hij was wel zo vriendelijk om het kaartje in de telefoon te stoppen, is echt een gepriegel en wij hadden geen spullen bij ons om dat te doen. Thuis even alles doorlezen en klaar zou Kees zijn. Eindelijk reden we de weg op om 16 uur.

Een speurtocht naar campground Williwaw vlakbij Whittier was onze eerste uitdaging. Ergens bij Mile 79 zou er een afslag zijn naar Portage Glacier road. We reden en reden, maar geen afslag te vinden. En inmiddels bleken de bordjes met mijlen aan te geven dat we al veel te ver waren doorgereden. We waren al bij mile 55 en het liep alleen maar af. Mile 79 was dus al lang voorbij. We besloten om te draaien, hoewel TomTom er anders over dacht, die vond dat de afslag nog zou komen. Bij het keren op een parkeerplek hoorden we een bonk achter de camper, maar we reden gewoon maar door, geen idee waar dat vandaan kwam. Aangekomen bij Mile 79 zagen we dan toch de afslag naar Portage Glacier, ff niet goed opgelet en TomTom is ook meestal DomDom. We vonden zowaar de Campground Williwaw midden in de bossen. Een mooie camping met ruime plekken tussen bomen. Elke plek had genoeg bomen er omheen voor privacy. We vonden een gereserveerde plek met onze naam erop en parkeerden het bakbeest tussen de bomen. Een zeer onaangename verrassing stond ons te wachten toen we uitstapten, het raadsel van de bonk achter in de camper bleek een betonpaaltje te zijn geweest die een scheur in de achterwand onder de bumper heeft gemaakt. Shit, wat een dumper. We hadden wel paaltjes gezien, maar dachten dat we die niet geraakt hadden. Bij het inleveren krijgen we dus nog een vervelend gesprek denk ik. Gelukkig heb ik wel alle verzekeringen afgesloten die er zijn, maar toch is het heel naar om de reis zo te beginnen. Niets meer aan te doen. Op deze campground is geen electra, water of rioolaansluiting, maar we hebben een generator en dus stroom en een volle watertank. Als we niet te veel afvalwater produceren dan komen we de komende 2 dagen makkelijk door.

Na een poosje uitpakken zag Leen dat de meters van de watertanks niet klopten. We hadden al heel veel afvalwater van het toilet geproduceerd (dat zit in de zwarte tank) volgens de meter. We hadden echter alleen maar een beetje afwas gedaan, dat komt in de grijze tank. Leen controleerde buiten alle tanks en het bleek dat alle afsluiters open stonden, die moeten dicht staan als je op weg gaat. Onder de camper lag ook ons afwaswater. Toen Leen de afvoerslang aansloot kwam daar ook een berg shit uit, niet van ons dus. Gatver, de tanks waren dus helemaal niet geleegd, de afsluiters niet afgesloten. Lekkere manier van schoonmaken. Het waren echt een stelletje boeren die beter iets anders kunnen gaan doen dan campers meegeven. Afijn na het oplossen van dit probleem begonnen we aan het avondeten. Tegen 23 uur zijn we totaal ingestort en gingen eindelijk naar bed. Buiten was het nog steeds erg licht, het wordt hier in de zomer gewoon niet donker, een beetje schemerig tussen 24 en 4 uur ’s nachts, je kan nog gewoon een boek lezen. Gelukkig sliepen we al voordat we hier over na konden denken, ik heb wel mijn Zorro maskertje meegenomen, helpt ook goed tegen slapen bij daglicht. Morgen onze eerste excursie in Whittier, lekker een dagje varen en hopelijk gaan we veel moois bekijken.

See you tomorrow