Lake O’Hara, Odaray Grandview
Door: ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
17 Juli 2009 | Canada, Ottawa
Lake O’Hara,17 juli, beste hike tot nu toe.
Hoi lieve allemaal,
Weer een prachtige dag om te wandelen, we hebben dus zo ontzettend geboft met het weer, 3 dagen zon, af en toe een wolk in Lake O’Hara, mooier kan niet. Vandaag op het programma: Odaray Grandview: oftewel: Owe-duh-ray (betekent: cone, tsja, dan weet je dus nog niks, het betekent zoiets als vorm van de berg). Volgens de berichten een absolute must-do, een topper. Nou dat was het zeker, gigantisch mooi, super, nog nooit zo’n mooi uitzicht gehad, ook al heb ik dat al eerder gezegd, dit was het helemaaaaaal!! Eerst vroeg de koffers gepakt en daarna mochten we tot 16.00 bij Lake O’Hara blijven om te wandelen. We gingen rond 9 uur op pad, bepakt met heel veel lekkers en onze eigen veldfles was gevuld door een allervriendelijkste meneer van de Lodge met overheerlijk mangosap, dat is zo onwijs lekker en verslavend. Ook nog 4 flesjes met een lemondrankje, we drinken ons te pletter (hik, hik). We waren wel door andere hikers gewaarschuwd om de route aan te passen i.v.m. beren op een bepaald stuk, even linksom i.p.v. rechtsom. Nou 1 beer vinden we genoeg, dus wij hebben de raad opgevolgd. En ondertussen driftig op onze fluitjes geblazen, ze noemen ons nu vast “the Whistlers”. Maar het helpt echt, we hebben geen beer gezien!!! Wel 8 mountain goats!!!, pika’s, marmotten, ground squirrels in verschillende soorten en maten en een wezeltje. Het was nog even spannend of we de wandeling wel konden maken, er mogen nl. maar 4 groepen van max. 6 mensen per dag deze trail lopen om de dieren niet te veel te storen. Je kan dit zien in een logboek onderweg en we hadden geluk, we waren de 3-de groep. Joepie.....
Het laatste stuk naar de top was een steile helling, dat wil je niet weten...Toch wel, nou moeders ging soms op handen en knieen omhoog, maar dat levert meestal het mooiste uitzicht op, dus vooruit. Eenmaal boven waaide ik haast uit mijn onderbroek, maar het uitzicht was echt superdesuper. Alle meren van de vorige dagen Lake O’Hara, Lake Mc.Arthur en Lake Oesa, Opabin Plateau en nog een paar kleine meertjes konden we van boven zien omringd door prachtige besneeuwde bergen. Het uitzicht was 270’,da’s dus heel veel. We raakten niet uitgekeken maar moesten toch op tijd naar beneden want onze bus vertrok om 16.00 uur van Lake O’Hara. En we wilden niet dat de koffers eerder beneden waren dan wij. Op de terugweg weer in het logboek geschreven hoe laat we teruggingen. Na ons zagen we nog 2 groepen, 1 teveel dus, maar als je van plan bent om die prachtige trail te lopen doe je het misschien toch als je nr. 5 of 6 bent. Het is op vrijwillige basis, wel beter voor de dieren.
We waren zelfs nog op tijd voor de thee van 15.00 uur, was echt geen opzet hoor, jottem, weer zoveel lekkers, maar dat hadden we verdiend vonden we. Graai, graai. We werden uitgezwaaid door de eigenaresse Alison en toen zat onze midweek er helaas op. Onderweg in de shuttlebus werden we nog door onze medepassagiers ondervraagd waarom wij in Canada waren en hoe wij toch aan Lake O’Hara waren gekomen!!!! Ik heb het dus van iemand die al heel vaak in Canada is geweest en een prachtige site heeft met allerlei tips. http://ferrymarquart.com
Ferry, je hebt niks teveel gezegd, het was WAANZINNIG MOOI, ONTZETTEND BEDANKT!!!!!!!!!!! Ik hoop dat je dit nog leest voor jullie vertrekken, heel veel plezier in Lake O’Hara!!! Iedereen verbaasde zich er ook over dat wij in de Lodge waren gekomen, dat is zo bijzonder, dat snappen we nu ook, iedereen die daar komt gaat telkens weer terug, jaar in jaar uit, het is haast een Amerikaans/Canadees onderonsje, kom daar maar eens tussen. Ik ben Frans en collega’s van Great Lakes zo dankbaar dat ze het voor elkaar hebben gekregen, hulde!!!!!
Op de parkeerplaats stond ons kempertje geduldig te wachten, alles was nog intact. Het is even afzien om alles weer zelf te moeten doen, luxe went snel. We zitten nu op een campground zonder aansluiting: Castle Mountain Campground. We hebben water uit onze tank, stroom uit de accu, maar voor 1 nacht voldoende. En niet te versmaden, “de” trein is er gelukkig ook, dwars door onze voortuin en een snelweg (ook altijd fijn), maar het is vrijdagavond en dan mag je blij zijn dat je ergens kan staan. Er is hier ook niemand om je te melden, je gaat op een plek staan die wel bedoeld is voor campers, je gooit geld in een enveloppe en hoppa, klaar is Leen. De hele avond rijden de auto’s/campers af en aan maar het zit propvol, ze staan nu zelfs buiten de campground hutje mutje wild te kamperen. Nou ik hoop dat we vannacht weer wat slapen op ons zolderkamertje, in ieder geval toetert deze trein niet en ik hoop dat er ’s nachts ook minder verkeer langsraast. Of dat zo was dat lezen jullie de volgende keer. Morgen gaan we naar Jasper.
Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien
Tot leesssss, Leen en Ellien
Hoi lieve allemaal,
Weer een prachtige dag om te wandelen, we hebben dus zo ontzettend geboft met het weer, 3 dagen zon, af en toe een wolk in Lake O’Hara, mooier kan niet. Vandaag op het programma: Odaray Grandview: oftewel: Owe-duh-ray (betekent: cone, tsja, dan weet je dus nog niks, het betekent zoiets als vorm van de berg). Volgens de berichten een absolute must-do, een topper. Nou dat was het zeker, gigantisch mooi, super, nog nooit zo’n mooi uitzicht gehad, ook al heb ik dat al eerder gezegd, dit was het helemaaaaaal!! Eerst vroeg de koffers gepakt en daarna mochten we tot 16.00 bij Lake O’Hara blijven om te wandelen. We gingen rond 9 uur op pad, bepakt met heel veel lekkers en onze eigen veldfles was gevuld door een allervriendelijkste meneer van de Lodge met overheerlijk mangosap, dat is zo onwijs lekker en verslavend. Ook nog 4 flesjes met een lemondrankje, we drinken ons te pletter (hik, hik). We waren wel door andere hikers gewaarschuwd om de route aan te passen i.v.m. beren op een bepaald stuk, even linksom i.p.v. rechtsom. Nou 1 beer vinden we genoeg, dus wij hebben de raad opgevolgd. En ondertussen driftig op onze fluitjes geblazen, ze noemen ons nu vast “the Whistlers”. Maar het helpt echt, we hebben geen beer gezien!!! Wel 8 mountain goats!!!, pika’s, marmotten, ground squirrels in verschillende soorten en maten en een wezeltje. Het was nog even spannend of we de wandeling wel konden maken, er mogen nl. maar 4 groepen van max. 6 mensen per dag deze trail lopen om de dieren niet te veel te storen. Je kan dit zien in een logboek onderweg en we hadden geluk, we waren de 3-de groep. Joepie.....
Het laatste stuk naar de top was een steile helling, dat wil je niet weten...Toch wel, nou moeders ging soms op handen en knieen omhoog, maar dat levert meestal het mooiste uitzicht op, dus vooruit. Eenmaal boven waaide ik haast uit mijn onderbroek, maar het uitzicht was echt superdesuper. Alle meren van de vorige dagen Lake O’Hara, Lake Mc.Arthur en Lake Oesa, Opabin Plateau en nog een paar kleine meertjes konden we van boven zien omringd door prachtige besneeuwde bergen. Het uitzicht was 270’,da’s dus heel veel. We raakten niet uitgekeken maar moesten toch op tijd naar beneden want onze bus vertrok om 16.00 uur van Lake O’Hara. En we wilden niet dat de koffers eerder beneden waren dan wij. Op de terugweg weer in het logboek geschreven hoe laat we teruggingen. Na ons zagen we nog 2 groepen, 1 teveel dus, maar als je van plan bent om die prachtige trail te lopen doe je het misschien toch als je nr. 5 of 6 bent. Het is op vrijwillige basis, wel beter voor de dieren.
We waren zelfs nog op tijd voor de thee van 15.00 uur, was echt geen opzet hoor, jottem, weer zoveel lekkers, maar dat hadden we verdiend vonden we. Graai, graai. We werden uitgezwaaid door de eigenaresse Alison en toen zat onze midweek er helaas op. Onderweg in de shuttlebus werden we nog door onze medepassagiers ondervraagd waarom wij in Canada waren en hoe wij toch aan Lake O’Hara waren gekomen!!!! Ik heb het dus van iemand die al heel vaak in Canada is geweest en een prachtige site heeft met allerlei tips. http://ferrymarquart.com
Ferry, je hebt niks teveel gezegd, het was WAANZINNIG MOOI, ONTZETTEND BEDANKT!!!!!!!!!!! Ik hoop dat je dit nog leest voor jullie vertrekken, heel veel plezier in Lake O’Hara!!! Iedereen verbaasde zich er ook over dat wij in de Lodge waren gekomen, dat is zo bijzonder, dat snappen we nu ook, iedereen die daar komt gaat telkens weer terug, jaar in jaar uit, het is haast een Amerikaans/Canadees onderonsje, kom daar maar eens tussen. Ik ben Frans en collega’s van Great Lakes zo dankbaar dat ze het voor elkaar hebben gekregen, hulde!!!!!
Op de parkeerplaats stond ons kempertje geduldig te wachten, alles was nog intact. Het is even afzien om alles weer zelf te moeten doen, luxe went snel. We zitten nu op een campground zonder aansluiting: Castle Mountain Campground. We hebben water uit onze tank, stroom uit de accu, maar voor 1 nacht voldoende. En niet te versmaden, “de” trein is er gelukkig ook, dwars door onze voortuin en een snelweg (ook altijd fijn), maar het is vrijdagavond en dan mag je blij zijn dat je ergens kan staan. Er is hier ook niemand om je te melden, je gaat op een plek staan die wel bedoeld is voor campers, je gooit geld in een enveloppe en hoppa, klaar is Leen. De hele avond rijden de auto’s/campers af en aan maar het zit propvol, ze staan nu zelfs buiten de campground hutje mutje wild te kamperen. Nou ik hoop dat we vannacht weer wat slapen op ons zolderkamertje, in ieder geval toetert deze trein niet en ik hoop dat er ’s nachts ook minder verkeer langsraast. Of dat zo was dat lezen jullie de volgende keer. Morgen gaan we naar Jasper.
Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien
Tot leesssss, Leen en Ellien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
