Banff Citadel Pass

Banff, 7 juli , prachtige bergwandeling

Hi,

Vandaag stond op het programma een 4****(de hoogste waardering)wandeling volgens mijn fantastische wandelboek:”Don’t waste your time in the Canadian Rockies”; de tocht naar Citadel Pass. Het begin van de wandeling is al op een hoogte van 2200 m bij een skidorpje genaamd Sunshine Village. Om daar te komen moet je eerst met een shuttle bus. Gelukkig hadden we ons al een beetje gehaast om op de parkeerplaats te komen,ik dacht dat de eerste bus (volgens het wandelboek) om 9.30 zou gaan. Toch nog een voordeel als je elke dag rond 5.30 wakker bent!!!!

Rond 8.45 ging ik de tickets kopen en toen bleek dat de bus al om 9.00 vertrok. Dus snel bergschoenen aan, rugzak(gelukkig al vroeg ingepakt), fototassen en stokken gepakt en met losse veters de bus in. De bezetting van de bus bestond vnl. uit Japanners en een paar Amerikanen. De chauffeur met hoed was net zo sjofel als zijn gele bus, maar hij reed wel netjes. Er werd nog gevraagd of iedereen pepperspray (tegen de beren, als ze ~5 m. bij je vandaan zijn en praten niet meer helpt) bij zich had, wij(dom)dachten dat dat een geintje was, bleek achteraf niet zo te zijn……Afijn, lekker aan de wandel rond 9.30, het miezerde helaas, dus regenjassen aan.Gelukkig ook snel weer uit. Er waren wel open blauwe plekken in de lucht, dus we hoopten dat het toch mee zou vallen.

Al snel konden we de Japanners van ons af schudden, die gingen alleen maar naar 3 kleine meertjes, 2 km lopen en dat was het. Wij gingen het hogerop zoeken, een tocht van 18 km!!!! Het landschap was alpien, dus af en toe bomen, nog veel besneeuwde plekken, sneeuw op de bergen, door bloemenweiden. Geweldig!!! Onderweg werden we gade geslagen door …..tig grondeekhoorns, deze tocht had een zeer hoog Knabbel en Babbelgehalte. Bij vlagen liepen we in de zon om daarna hagel en sneeuw over ons heen te krijgen. We waren dik ingepakt, T-shirt, fleecetrui, jas en daaroverheen af en toe een regenjas, sjaal en ik was super blij met mijn Noorse verjaardagspet, een kadootje van Sander en Claudia uit 2008. Een pet met zijkleppen, die heb ik dus ook gebruikt om geen koude oortjes te krijgen. Jaja, we liepen er zeer charmant bij, Leen heeft een regencape waar zelfs de rugzak onder kan, hij ziet er dan uit als de gebochelde van de Notre Damme!

Gelukkig maar 2 mensen die ons daar gezien hebben. Dat mocht de pret niet drukken, het uitzicht was zo adembenemend mooi (echt dus de Canadese droom die uitkomt), we genoten enorm. Enkeldiep hebben we in de sneeuw gelopen, niet echt veel hoogteverschil gehad, “slechts” 700 m. Helaas hebben we de tocht net niet voltooid, het trok helemaal dicht, mist kwam opzetten en het uitzicht was dus 0,0. De beroemde berg: Mount Assiniboine hebben we nauwelijks gezien. We waren er bijna, maar als je de bergen niet ziet heeft doorgaan geen zin. Onderweg hebben we genoeg mooie uitzichten gehad, dus waren we zeker niet teleurgesteld. Op de heenweg had ik trouwens nog een grote zwart-bruine drol met bruine haren erin gezien op ons pad. Zou dat van een b…..kunnen zijn? Ik dacht van wel, welk ander groot dier zou daar nog meer zitten? Leen dacht van niet, dan hadden ze ons toch wel gewaarschuwd.... Omdat ik toch niet helemaal gerustgesteld was en ik teen en tander over beren heb gelezen, heb ik toen we door een bebost stuk liepen flink wat herrie gemaakt, met mijn stok op de stenen getikt en af en toe wat gepraat/gezongen tegen onzichtbare beren. Leen mompelde alleen maar: ”zo zien we zeker niks…” Natuurlijk? geen beer gezien, wel een allerliefst ieniemienie eekhoorntje met strepen, dit is dus eigenlijk de bekende Knabbel/Babbel, oftewel een chipmunk. Niet veel groter dan een flinke muis en hyperactief. Leen zei dat hij eigenlijk ook wel roofvogels had verwacht. Prompt werd hij op zijn wenken bediend en zagen we hoog boven ons een grote roofvogel,welke?, in ieder geval geen buizerd.

Ook kwamen we de Japanners weer tegen, die waren inmiddels getransformeerd tot felgekleurde zuurtjes!!!!!! Van heel ver zag je ze al aankomen, met knalroze, oranje en gele sneeuwhoezen, en idem gekleurde regenpakken aan. Het deed pijn aan je ogen. Die hadden echt niet in de sneeuw gelopen want zo ver waren ze niet geweest. Allemaal hetzelfde hoedje op, handschoentjes aan. Geen gezicht, een beer bedenkt zich wel 10 keer om zoiets te pakken, tenzij die kleurenblind is natuurlijk. Een van de Japanners bleek de plaatselijke gids te zijn en die vertelde ons dat het waarschijnlijk een Golden Eagle was die we zagen vliegen, en dat wilde Leen ook erg graag. Wat wil je nog meer?

Wachtend op de bus naar beneden raakte ik aan de praat met een werknemer van het winkeltje van Sunshine Village. Wijzend op de bussen met berenspray vroeg ik of hier ook beren zaten. En ja hoor, waar wij liepen woont dus 1 beer, zie je wel……was het toch echt berenstr.....Meteen de pepperspray gekocht. Leen vond dat nu ook een goed idee, als de beer komt dan moet ik sprayen, dan is de beer een poosje duf en kan hij foto’s maken, daarna kunnen we maken dat we weg komen. Goed idee toch? Hij neemt het niet zo serieus geloof ik. Gelukkig is de kans dat je een beer tegenkomt minimaal. Ferry Marquart als jij dit leest, je zal ons wel erg dom vinden, maar al doende leert men zullen we maar zeggen. We waren wel erg trots op onze prestatie van die dag, 18 km gelopen in 6 uur, niet slecht voor die ouwetjes. Morgen vertrekken we naar een andere camping bij Lake Louise, hopelijk vinden we een plekje voor 3 nachten, het is de enige camping met een elektra aansluiting, geen water en in een supertoeristisch gebied. We hebben een watertank met pomp, dat is niet zo erg, helaas geen Wifi, maar we gaan op zoek naar een alternatief. Het is weer een lang verhaal, ik hoop dat jullie het waarderen, het is tevens ook mijn dagboek voor later, vandaar zo uitgebreid.

Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien


Doei, tot de volgende keer
Leen en Ellien