Een flink stuk ijs bij tropische temperaturen

Harding Icefield,

De dag begon alweer vroeg, om 6 uur waren we paraat voor het ontbijt. Vandaag moesten we ons in de avond melden in Anchorage, 55 mile=90 km van Williwaw. Een klein stukje rijden, dus voldoende tijd om de hele dag iets te kunnen doen. We twijfelden of we naar Seward of Homer zouden rijden. In Homer zijn we 5 jaar geleden geweest en daar zitten heel veel Bald Eagles bij het strand en bij een visafslag. Ze zitten op palen, op het strand of gewoon op de grond naast een vijvertje. Superleuk om te zien. Helaas wel heel veel rijden, ruim 380 km. En dan in de avond weer terug naar Anchorage. We besloten om naar Seward te rijden, daar is een mooie wandeling naar de Harding Icefield. Die wandeling hebben we 5 jaar geleden ook gemaakt en is prachtig. Wel 135 km rijden. We tuften richting Seward en kwamen in de rook terecht. Momenteel zijn er verschillende bosbranden in Alaska, omdat het zo ontzettend lang warm en droog is. Sinds wij er zijn is het ook 30’C, heel warm dus voor Alaska. Er is 1 brand 1 ½ uur bij Seward vandaan, maar die woedt al 3 weken en produceert zoveel rook dat zelfs in Seward het uitzicht soms beperkt is en ook in Anchorage zijn de bergen soms niet zichtbaar. We konden af en toe de rook ook ruiken, gelukkig is het niet gevaarlijk, maar we vroegen ons wel af of we konden wandelen in de buurt. Even gecheckt bij het Visitor centre. Het zou geen problemen moeten geven. Eerst bezochten we nog de supermarkt in Seward om de ontbrekende boodschappen aan te vullen. Hoera een winkel met zuivel, vlees en vers fruit en groente. Ook weer geregeld.

We reden naar de parkeerplaats van de Exit Glacier, daar in de buurt start ook de hike naar de Harding Icefield. Alle plekken waren bezet maar een behulpzame parkeerjongen wees ons een alternatief plekje waar Apollo mocht staan. Ik liep nog even naar het wildlife centre voor info over berenactiviteit, maar de Ranger vertelde dat er afgelopen dagen geen beren waren gezien. Het was ook erg druk op het pad, maar dat is nooit een garantie, sommige beren blijven gewoon rondhangen bij de mensen, ze zijn dan meestal niet agressief. Je moet toch blijven oppassen en voor de zekerheid kochten we toch maar een bus pepperspray voor Bruintje. Inmiddels was het al aan de late kant voor het starten van de wandeling, bijna 13 uur en eigenlijk veel te warm om te gaan lopen. Weer 30’ C. Maar het zou maar een korte wandeling worden, dachten we.... Pfff, we vertrokken al bezweet en dan moest het klimmen nog beginnen. De wandeling start op het geasfalteerde pad naar de Exit Glacier, een kort uitstapje dat voor iedereen geschikt is. Gelukkig kwam al snel de afslag naar de Harding icefield, moet je wel meer presteren, geen asfalt en het gaat vrijwel meteen in stijgende lijn bergop. Dat viel niet mee met die hitte. We puften er behoorlijk op los, maar gelukkig waren we niet alleen, het was erg druk op het pad. Totaal kon de hike ergens tussen de 3-4 uur duren, maar met deze hitte is dat meer dan genoeg uitdaging. We kwamen een wandelaar tegen die vertelde dat vlak voor hem 2 mensen een zwarte beer op 10 meter waren tegengekomen. Een Close Encounter dus. De beer is er wel vandoor gegaan nadat de hikers flink geschrokken waren , maar genoeg reden voor ons om weer extra alert te zijn met al die dichte bosjes en onoverzichtelijke hoekjes op het pad. We kwamen aan bij het eerste uitzichtpunt, een grote steen vanwaar we de Harding Icefield goed konden zien. Het is het laatste stuk van de gletsjer die vanaf een groot ijsveld naar beneden komt en eindigt in het dal. De bovenkant van het ijsveld was nog niet zichtbaar. Maar we waren al totaal uitgedroogd toen we er waren.

Gelukkig doet wat eten en drinken wonderen en we besloten om nog een klein stukje bergop te gaan lopen. De tussenstop met de steen was Marmot Basin en de volgende stop heet Top of the Cliffs. Ik denk dat jullie wel een vermoeden hebben wat dit betekent in wandeljargon. Flink bergop en dan maar hopen dat het uitzicht het waard is. Na nog 3 kwartier zwoegen waren we dan bij het uitzichtpunt net onder de Top of the Cliffs en het was het helemaal waard. We konden nu ook een stuk van het ijsveld zien en zelfs besneeuwde bergen. Het was echt prachtig en al het geploeter zeker waard. Om 16 uur liepen we naar beneden in de bloedhitte. Stomstomstom, we hadden toch niet genoeg te drinken meegenomen, maar zoals sommige trouwe lezers inmiddels wel weten maken wij altijd de eerste wandeling domme fouten. Rest van de vakantie gaat dan meestal wel goed, we leren er wel meteen weer van. Door de extreme hitte was de wandeling superzwaar en we kwamen totaal versleten bij de camper aan. Gelukkig konden we dankzij de generator meteen de airco aanzetten en we hebben eerst 15 minuten op de bank gezeten om tot leven te komen en het vochttekort aan te vullen. Toen moesten we nog een lange rit gaan maken naar Anchorage, bijna 200km. Maar je kan laat op de campground aankomen en meteen gaan slapen, ik heb een reservering voor 2 nachten op Ship Creek RV park.

De rit naar onze slaapplek voerde ons door met rookgevulde stukken, het is echt niet gevaarlijk, wees gerust, het vuur is echt ver weg, maar het was bizar om te zien en vreemd genoeg reden er heel veel auto’s ons tegemoet en niemand ging onze kant op. Maar niks aan de hand, we kwamen veilig aan in Anchorage. Onderweg hebben we nog gedineerd aan de kant van het water, met uitzicht op Cook Inlet dankzij de kookkunsten van mijn eigen kok. Ook een kopje koffie hebben we bij een volgende stop genuttigd. Gelukkig was het bij aankomst om 23 uur nog steeds licht. Onze welkomstpapieren hingen keurig op een bord en ons plekje is voorzien van water, electra en rioolaansluiting. En ook niet onbelangrijk: we hebben WiFi!!! Helaas blijkt het gekochte telefoonkaartje onbruikbaar, het is slechts een registratie voor een abonnement. Dus zinloos voor ons, onze zoektocht naar een SIM kaartje gaat dus nog verder. Iets na middernacht vielen we uitgeput in slaap.

Donderdag is het Independence day en gaan we wandelen met gids, we worden om 8 uur opgehaald van de camping. Heel benieuwd wat dat gaat worden. Het weer blijft onveranderd, heel warm. Ik kan alvast verklappen dat het een spannende wandeling was met een onverwachte ontmoeting met een heel groot dier. Haha, een cliff hanger dus! Wanneer de ontknoping komt weet ik nog niet, misschien vrijdag als we op een nieuwe campground staan met hopelijk WiFi. Dus hou ons in de gaten als je wilt weten hoe dit is afgelopen? Blijkbaar goed, want je kan dit al lezen, maar we moesten wel een stukje rennen. Weten jullie al om welk dier het gaat? Bij sommige dieren mag je nl. absoluut nooit rennen.

Groetjes van 2 happy hikers